მე არ დამისრულებია...(დასასრული)

რომ გამეღვიძა გაბრიელის მკლავებში ვიყავი მომწყვდეული, თავი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩამალული და მშვიდად სუნთქავდა. ადგომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომხვია ხელები და საწოლზე დამაბრუნა.

მე არ დამისრულებია...(XVII თავი)

ყავის ფინჯანი გამომართვა, ბალახზე დადო, მე ისევ საქანელაზე დამაბრუნა და გამაქანავა. -გაბრიელ. -ჩუუ... _ასე მაქანავებდა სანამ არ დაღამდა.

მე არ დამისრულებია...(XVI თავი)

რამდენჯერაც გაბრიელის კაბინეტში შევედი, იმდენი ჩახუტება და კოცნა მივიღე. ჩემს ოთახში ვიჯექი და ხვალინდელი დღის გეგმას ვადგენდი, ოთახში გაბრიელი, რომ შემოვიდა.-შენს ბრტყელ მუცელს არ მოშივდა?

მე არ დამისრულებია...(XV თავი)

ცანცარს და მაიმუნობას, რომ მოვრჩით ავდექით, ჩავიცვით, ნიას საუზმე გავუმზადე. გაბრიელს მძღოლმა მოაკითხა, არ უნდოდა წასვლა ამას ვგრძნობდი. სანამ წავიდოდა მილიონჯერ მაკოცა, მიუხედავად იმისა, რომ ნახევარ საათში შევხვდებოდით. გაბრიელი წავიდა, ნიამ

მე არ დამისრულებია..(XIV თავი)

თვითონაც უკვირდა გაბრიელს დიზაინერს, რომ უარი უთხრა. ქეთას სახის დანახვისას სულ სხვა ემოციები იბადებოდა მასში. თუნდაც მთელი დღე იჯდებოდა და უყურებდა მის ყავისფერ თვალებს, ფერმკრთალ ტუჩებს და ნატიფ თითებს. ღამე კი რაღაც საოცარი იყო, იმდენად

მე არ დამისრულებია...(XIII თავი)

დილით რატომღაც სიმძიმის შეგრძნებამ შემაწუხა. თვალები ზანტად გავახილე და მძინარე გაბრიელი შევნიშნე, რომელიც ნახევრად ზედ მეწვა. თავი ჩემ კისერში ჰქონდა ჩამალული და მშვიდად სუთქავდა, ხელებს ისე მიჭერდა თითქოს სადმე გავრბოდი და მთელი ძალით ვყავდი

მე არ დამისრულებია...(XII თავი)

მეც დავწექი დასაძინებლად მაგრამ კარზე ზარმა დარეკა. ბუზღუნით წამოვდექი და კარის გასაღებად წამოვდექი, გავაღე და უკვე მეორედ დამშოკა გაბრიელმა. სპორტულ ტანსაცმელში გამოწყობილი ისეთი სექსუალური იყო, არა ეს ზესექსუალური ტიპი საიდან გამოიჩეკა ნეტავ? აუჩ,

მე არ დამისრულებია...(XI თავი)

დილით მაღვიძარამ კი არა მობილურის ზარმა გამაღვიძა, ვინც არ უნდა იყოს ჯანდაბაში გავგზავნი, დამაცადოს ჯერ. ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე. -გისმენთ._ხმაზევე მეტყობოდა სიბრაზე. -ახლა მგონი მძინარე ვულკანი გავაღვიძე და მალე ლავა დამხრუკავს

მე არ დამისრულებია...(X თვი)

-ნახე შენი მანქანა მოიყვანეს. -მითხარი, რომ საჭესთან გაბრიელი არ ზის._შეჭმუხნული წარბებით ავხედე ზურას. -ზის, ზის._მითხრა ღიმილით. მანქანიდან თავისი იდეალური ღიმილით გადმოვიდა და ჩვენკენ დაიძრა. თვალებში მიყურებდა და მიღიმოდა. მისი ცქერით მონუსხულმა

მე არ დამისრულებია...(IX თავი)

ბინაში შესულს ისეთი სანახაობა დამხვდა, რომ ბოლო ხმაზე ხარხარი მომინდა. ფქვილში ამოსვრილი ნია, გაბრიელი, ზურა და ნიკა იმდენად სასაცილოდ ახვევდნენ ხინკალს, რომ შეუძლებელი იყო სიცილის შეკავება. გაბრიელს პერანგის მკლავები შეხსნილი და აკეცილი ჰქონდა,