ოცნება, ოცნებად დარჩა...

და განა ღირს ასეთი ცხოვრება, სადაც ოცნება ოცნებად რჩება?! გული ნაწილებად მეშლება, როდესაც იმას მაკადრებენ, რისი კადრებას, ხელის გაწმენდაც ასე უბრალოდ არ შეიძლებოდა, თუმცა რა მიკვირს... ბოროტი ადამიანის გზა ყოველთვის ხსნილია.

ნამსხვრევი დარჩა

უშენოდ ღამეა ჩუმი, დილა უღიმღამო გახდა. უშენობაზე ვწერ და ფიქრი შენს სახეს ხატავს. ვიცი არ მოხვალ და აღარც ველი, დღეს შენს ნაბიჯებს კართან,

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (დასასრული)

ხელი მოხვია და თავისკენ მიიზიდა. -ჩემი პატარა. -ლოყაზე აკოცა, მერე ყელში და ხელი მაიკის ქვეშ შეუცურა. მთელი სხეულით უნდოდა შეეგრძნო, მაგრამ თავის თავისთვის ვერ იმეტებდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-რატომ ტირი ელ? -ცრემლები შეუმშრალა. -არ ვიცი. -მისმინე პატარავ, ჩემს გამო არასდროს იტირო კარგი? -იმედია ეხლა აქედან არ გადახტები, მაგრად გაგინებ იცოდე. -ჩაეცინა ორივეს.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი V)

გადიოდა დღეები, ყველა ქორწილის სამზადისში იყო. ყოველ საღამოს ადიოდნენ ელესთან ბავშვები, მაგრამ დემეტრე არ ჩანდა. მაჩაბელი უკვე გიჟს გავდა. მონატრებისგან სტკიოდა კიდეც, პრინციპებს არ ღალატობდა და დემეტრეს არ ურეკავდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი IV)

-ამდენს რას ელაპარაკები? მთელი საღამოა ენა არ გაგიჩერებიათ. -ნახე ის ვარსკვლავი როგორ ანათებს. -თითი გაიშვირა ცისკენ. -ერთიც და შევიდეთ. -გეყოფა. -ნახე იმ კორპუსის ფანჯარაში შუქი როგორ ანათებს. -დემეტრეს მიბაძა და მოპირდაპირე კორპუსისკენ თითი

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი III)

-რატომ ექცევი ეგრე? -არ ვიცი ლიზ, რაც გავიცანი იმდღიდან მოყოლებული ესე ვართ. წეღან ხმას რომ არ მცემდა რამის გავგიჟი. -ყველას რომ სიყვარული უხსენი და ეგ გამოტოვე მაგიტომ. გაუტყდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი II)

იმას ვამბობ რომ მიჩვეული ვარ ყოველ დღე ვხედავ, ბავშვობიდან სულ ჩემთან არის, ეს ერთი წელი დღე არ გავიდოდა ჩემთან არ ამოსულიყო. თავიდან მარტოს რომ მეშინოდა ღამის სამ საათზე ამოდიოდა ხოლმე.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-არ მენდობი? -გიკვირს? ხუთი წუთის გაცნობილ ბიჭს უნდა ვენდო? მითუმეტეს შენნაირს. -ხელებ "გადაჯვარედინებული" ჩამოუდგა მოტოზე შემომჯდარ ბიჭს. -ჩემნაირს როგორს? -ძალიან კარგად ხვდები რასაც ვგულისხმობ.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 7

-მოკლედ ასეა საქმე და ასე გადავწყვიტეთ ჩვენ მშობლებმა.უკვე დროა რომ ბიჭებმა მუშაობა დაიწყოთ და კომპანიაში დასაქმდეთ.სწავლაც დასრულებული გაქვთ ყველას და უსაქმოდ ყოფნა აღარ შეიძლება.დროებით შეგეზღუდებათ გართობა და აქეთ-იქით სიარული,განსაკუთრებით გვიან