მკვლელი ანგელოზები. (13) დასასრული!

ჩემმი აზრით ესეც დიდი ცოდნა!ადამიანს ჰქონდეს შესაძლებლობა რომ შეიყვაროს,ეს საჩუქარია.მომღიმარმა გადავიტანე რაინას სახეზე მზერა,მაგრამ მისი ნაღვლიანი თვალები რომ დამხვდა ძაალიან დავიბენი.-რაინა,კარგად ხარ?

როცა გიყვარს, ცა სულ სხვა ფერია ( დასასრული)

ახალი წლის მოახლოება ადამიანებს ახალ იმედებს უსახავს... თუ ფიქრობს, რომ ძველი წელი ისეთი არ გამოდგა, როგორსაც ფიქრობდა, ახალი წელი მას ახალ მომავალს პირდება... არავინ იცის, ის უკეთესი იქნება თუ არა, მაგრამ ახალი წლის ღამეს როდესაც საათი თორმეტჯერ

გაყიდული ღირსება (დასასრული)

ცოტნემ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა და ქუჩაში გიჟივით გავარდა , მოწოლილ მძიმე ემოციებს ვეღარ უმკლავდებოდა და გაავებული რეზის მანქანას მივარდა, წიხლი დაარტყა

აბლაბუდა მეთვრამეტე თავი (დასასრული)

- დაღლილი, ნახევრად მძინარე მიხუტებული ვიყავი საყვარელი მამაკაცის მკერდს, თლილი თითებით თმებზე მეფერებოდა, შიშველ მხრებზე მკოცნიდა. მთელი არსებით ვცდილობდი ყველაფრის დამახსოვრებას, მისი თითოეული მიმიკის ღრმად ჩაბეჭდვას. ვიცოდი, უკანასკნელად

სპორტის მასწავლებლები (დასასრული)

- გაცდით მას, მაგრამ ეს გადამღები ვინ არის, საიდან მოიყვანეთ?! - მისი წარმომავლობა არ ვიცი, შენმა ტვინიკოსმა დამრიგებელმა იპოვა

უარყოფილი (თავი 14) დასასრული

ასეთი განცდა არასდროს მქონია. ყველა პრობლემა უკან მოვიტოვე. ახლა ნამდვილად თამამად შემეძლო იმის თქმა, რომ თავისუფალი და ბედნიერი ვიყავი საყვარელი ადამიანების გვერდით. მივხვდი, რომ მთელი ამ დროის განმავლობაში ვტიროდი. ყველაფერს ერთად უკან ვტოვებდი.

მიტოვებული 13 დასასრული

იარაღი ეჭირა, საფლავების წინ ჩამუხლულიყო და ტიროდა. -ნიკოლოზმა ფეხის ხმაზე შეამჩნია მოსული სტუმარი ისე რომ არც გაუხედავს, თავლების მიხბუნებით ამოიცნო დაა საუბარი დაუწყო. -ჩაიცინა და ლიზას კითხვით მიუბრუნდა, როგრო ფიქრო ეხლა მე რას ვიმსახურებ?

შურისძიებაში ნაპოვნი სიკეთე (დასასრული)

გონზე მოსულს, ძალიან შესცივდა.. რადგან მას, ყინულივით ცივი წყალი შეასხეს რომ მარტივად გამოეფხიზლად, ალექსის პირისპირ, დგას მომღიმარი სეხე, და მას ესაუბრება, სეხე - გამოფხიზლდი?... მგლის ლეკვო, ჩემი გასულელება მოინდომე არა?

სხვისი ცოლი (დასასრული)

ნათია ნიცას ეფერებოდა თმაზე და დროდადრო ლაშას გახედავდა ხოლმე, იღიმოდა სულელივით, ბედნიერი იყო, ძალიან ბედნიერი, რადგან მის ცხოვრებაში არსებობდა ლაშა

ურეკის მზის ქვეშ ( დასასრული )

- წავედით? - კიბეებიდან ჩამოდის ლევანი და ძლიერად მიკრავს გულში. თითქოს ახლა ვხვდები რა მნიშვნელოვანი გახდა ამ რამდენიმე კვირაში ჩემთვის ეს ადამიანი. - წავედით. - საწყლად ვპასუხობ. ლავანი თავზე მკოცნის და ამით თითქოს უსიტყვოდ მამშვიდებს. ვაფასებ მის