ყინულისფერი (დასასრული)

მის ცხოვრებაშიც. იცით ეს როგორ სიმშვიდეა? ადამიანს რომ ანგრევს შიგნიდან მაგრამ ვერ გამოიტან ამ ემოციას, აღემატება ქალურ ემოციებს და შეუძლებელია ამის გათავისება თუ თვითონ არ ხარ ქალი.პასუხის მიღება

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცამეტე) დასასრული

- ამას ინანებ ანასტასია დადლანო - გიორგი გაცოფებული წავიდა საძინებლისკენ რაღაცეებს ბურტყუნებდა გამწარებული და მალევე ჩეძინა, მას მივუწექი და თვითკმაყოფილს მეც მალევე ჩამეძინა. დილით 9 საათზე სოფოს

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (დასასრული)

-ალექსანდრე_ამჯერად სერიოზულად ჟღერდა ნინელის ხმა. ბიჭიც მიხვდა რა აინტერესებდა და სახე დაუსერიოზულდა. მძიმედ მოუტრიალდა და ძლივს ამოთქვა. -ჯერ-ჯერობით ცოცხალია. -ჯერ-ჯერობით? -ექიმს მოვიყვან ნინელი._აღარ შეეძლო ნინელის ცრემლიანი თვალების ყურება და

ამოუცნობი ზარი (18 დასასრული)

ოთახში შემოჭრილი მთვარის შუქზე კარგად ჩანდა მამაკაცის მოელვარე თვალები... ნიტამ ნერწყვი მძიმედ გადააგორა ყელში და გაჭირვებით წარმოთქვა –გელოდებოდი!

მოურჯულებელი დასასრული

-ისე, სადაა შენი ლიკუნა? - თვალი დარბაზს მოავლო რეზიმ და მერე ისევ ცოლს დააკვირდა, - მეჯვარედ ეგ არ გინდოდა? -მინდოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ თორნიკეს ჩემზე მეტად უნდოდა და გადავიფიქრე.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [დასასრული]

-პაციენტი გონზეა, მაგრამ მალე კიდევ ერთი ოპერაციისთვის უნდა მოვამზადოთ. თუმცა, შეგიძლიათ მანამდე მოინახულოთ... თავი ჩავხარე. რა თქმა უნდა მე ვერ ვნახავდი და ამაზე წუწუნს არც ვაპირებდი. ისე საშინლად მოვექეცი...თან ისედაც მოკლე დრო ოჯახის წევრებისთვის

1999 #დასასრული

"დღეს მინდოდა, გამეხარებინა. მის სკოლასთან მივედი. ვიფიქრე, ყვავილებს ვაჩუქებდი, სახლამდე მივაცილებდი, იქნებ მანამდე მისთვის ხელიც ჩამეკიდა. სასაცილოა ჩემი ლაპარაკი. რადგან, როცა მე საცოდავ ოცნებებში მასზე ხელი მაქვს ჩაჭიდებული, ამ დროს მის თავს

მეორე სახე (დასასრული)

- ყველაფრისთვის დიდი მადლობა თომა.. - რას ამბობ, პირიქით.. გმადლობ, რომ წამოხვედი - გაიცინა თომამ.. შემდეგ ელენეს ჩამოყრილი თმა ყურზე გადაუტანა და ისევ აკოცა ტუჩებზე.. მხოლოდ ეს კოცნა სულ სხვანაირი იყო.. უფრო მეტი ვნებით და სიყვარულით სავსე..

გაყინული წუთები.თავი 10-(დასასრული)

-არ ვიცოდი თავიდან,გეფიცები მაშინ გავიგე როცა უცნობმა დაგიწყო მოწერა და ეს უცნობი აი შენი დამიანე იყო,ეს იდიოტიც ისე გწერდა არ იცოდა შენ თუ იყავი სანამ შენი ფოტო არ გადაუგზავნე.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (დასასრული)

ბოლო დღეს ვატარებდით.გარეთ ისევ თოვდა,მე ფანჯარაზე ვიჯექი და ცხელი ჩაით ხელში გავყურებდი,როგორ ეკვროდნენ ფიფქები ქათქათა თოვლს,მახსენდებოდა როგორ ტიროდა დედა ბედნიერებისგან,