ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6-7) დასასრული

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად

იძულებითი ქორწინება (14 დასასრული )

დღევანდელი დღის დაღლილობა მთლიანად დამავიწყდა მის მკლავებში. ერთიანად მოვეშვი და მისი სუნით გაჟყენთილ სითბოში პატარა ბავშვივით გავითიშე. დილას საწოლზე გავიღვიძე, თეთრ საბანში გახვეულს იმ ტანსაცმლით მეძინა, რითიც გუშინ ჯონკუკის მუხდებზე ჩამეძინა.

სიმპათიური სტუმარი დასასრული

ზღვის სანაპიროს გავუყევით და საერთო მოგოგნებების გახსენება დავიწყეთ. -მაპატიე რა, ისე აგდებულად რომ გელაპარაკებოდი. -კაი არაუშავს. და შენ ის გახსოვს ნიკუშაზე რომ იეჭვიანე.- გაღიმებულმა გავხედე. -კი მახსოვს- ღიმილით გამოთქვა და გვერდზე მიმიხუტა- და

მიყვარს შემოდგომა დასასრული

- სოფო გაიღვიძე გპირდები საჭმელს შევჭამ კარგად ვისწავლი აღარ დაგაყვირებ ოღონდ გაიღვიძეეე (ტიროდა და სახეზე მაგრად მეფერებოდა) ყველა ტიროდა 1 დღე ისე . გული აღარ მიცემდა გული გამიჩერდა ვგრძნობდი რომ სიკვდილი მიახლოვდებოდა ვგრძნობდი რომ სიკვდილი

შთაგონების წყარო (VIII ნაწილი - დასასრული)

- ეს ნივთი... არის სრული სიტყვის მნიშვნელობით ჩემი, - როდესაც ხვდება რა სისულელე თქვა თავს ღუნავს და აწითლებულ ლოყებს ფარავს, - ჩემს გარდა არავის გადაუფურცლავს ეს წიგნი და არავის წაუკითხავს ის, რაც შიგნით წერია, ამით დიდად არც არავინ დაინტერესენულა.

მებაღე (დასასრული)

ეზოში უფრო მეტად იმატა ხმაურმა. ხმაურს სროლაც მოჰყვა... სარდაფის ლუქიდან ამომძვრალმა პატრონმა მხოლოდ იმას მოჰკრა თვალი, თუ როგორ მიარბენინებდა ვიღაც დადას... უგოს გეგმის მიხედვით, დადა საძინებლიდან უნდა გაეტაცებინათ, რადგან გზა მხოლოდ მან იცოდა,

იდეალური დასაწყისი 11 (დასასრული)

ასე უაზროდ დავშორდით ერთმანეთს. ეს ჩვენი ბოლო საუბარი არ გახლდათ. ეს ის მომენტია როდესაც დავივწყე ჩემი თავმოყვარეობა ჩემი სიამაყე, რომელიც სიყვარულზე უკან მეყენა ამჯერად კი უკიდეგანოდ შორს მოვისროლე. მეგობრებო, მე გოგომ რომელიც სულ თავაწეული

მწვანე ყინული [მეორე ნაწილი; დასასრული]

თვალების გახელისთანავე ტუმბოზე დადებულ სურათს ვხედავ.. მეღიმება. ყოველ დილით ეს სურათი ხდება ჩემი პოზიტივის წყარო. ჩამოსვლისთავანე დავბეჭდე და მას შემდეგ, საწოლის გვერდით ტუმბოზე მიდევს.

ჰილეგი (დასასრული)

„ალბათ ყველაფერი ხდება. საერთოდ ყველაფერს ვგულისხმობ. ერთ დღეს თვალს გაახელ და რაც წინა ღამით წარმოუდგენელი გეგონა, ცხვირწინ გიჩნდება. ისე მძაფრად ეხები, ისე გრძნობ, თითქოს სულ შენთან იყო, შენი სულით საზრდოობდა და გაშმაგებული, ხორცს გილპობდა.

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (დასასრული)

ჯერ კიდევ ვერ გამიაზრებია რა ხდება, ან იას რა უნდა ვუთხრა ან ამ ცხრამეტი წლი ლაწირაკმა ბავშვი როგორ უნდა გავზარდო, არ ვიცი არაფერი არ ვიცი ათასი კითხვა მიტრიალებს თავში, მაგრამ რატომღაც ბექას იმედი მაქვს, მჯერა მისი. ჩვენი ქორწილის შესახებ ყველამ