შურისძიება ვამპირის ენაზე (პირველი ნაწილი, დასასრული)

ჯესიკა წინ მიიწევდა და გაგონილის დაჯერება არ უნდოდა. ნიკის საფლავზე ავიდა და ვარდების ბუკეტი ხელში შეათამაშა, ნაღვლიანად დახედა და იქვე მდგარ ცარიელ ლარნაკში ჩადო. -ნიკ, ემა ჩემი და ყოფილა, ჩემი და რომელმაც იმ ქვეყნად გაგისტუმრა. იცოდა რომ

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(10) დასასრული

თვალები რომ გავახილე თეთრ ოთახში ვიწექი აპარატზე შეერთებული, რომელიც წრიპინებდა. საავადმყოფოში ვარ. ოოი როგორ არ მიყვარს საავადმყოფოები. რეზის ჩემი ხელი ეჭირა და სკამზე ჩასძინებოდა. ლიზა და ირაკლი იქვე მდგომ დივანზე ისხდნენ და წყნარად ქშინავდნენ.

დაუნდობელი გრძნობა (მესამე თავი...დასასრული)

-ჰო ეგრე იყო მაგრამ...-მაიკლმა მეგობარს კიდევ უთხრა რაღაც მაგრამ ანისიას თანხმობის მეტი აღარაფერი გაუგონია და არც უნდოდა გაგონება, რადგან ეშინოდა, რომ კიდევ უფრო უარეს რამეს გაიგონებდა. იგი თვალებით კიბეს დააჩერდა...რა ხდება? ეს რა...

ყვავის პარანოია (დასასრული)

პერიმეტრს კვეთს, ლუკა სოფის ხელს კრავს და მაინც ვერ ასწრებს... ტყვიების ხმა აყრუებს მთელს ტყეს. მარიამი თავს სწევს, კივილით მორბის და ძირს დავარდნილ სოფისთან იმუხლება. ლუკა გოგონასთან ერთად ვარდება და თავს ხელებში რგავს. სანდრო გახევებული დგას, ვერ

ბედის ბრალია!(დასასრული)

ყველაფერი დატრიალდა,ძალიან დიდ სიბრაზეს ვგრძნობდი ანას მიმართ,ძალიან გაბრაზებული ვიყავი,ხელები ძირს ჩამოვწიე და მუშტი შევკარი,ვგრძნობდი როგორ მიდუღდა სისხლი,ის ერთი იყო რომ ბავშვზე არაფერი მითხრა, მას არც უვლიდა,მასზე არ ზრუნავდა თითქოს ის არც

one thing(თავი 38_დან 51_მდე)(დასასრული)

-შეეენ ბიჭო ვაბშე ხოარ გარეკეე?.. რა ულტიმატუმებს მიყენებ? უფიქრდები რას ლაპარაკობ?.. -შენი იდიოტური ვითომ სიყვარულით საფრთხეს უქმნი გუნდის პრესტიჟს.. -რა თქვიი ბიჭოოო?... იდიოტური სიყვარულიოო?... მაქს გაჩერდი ჯობია.. -ნაილ! მიპასუხე! მე შენი

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(7 დასასრული)

დენი იღიმის! მის თვალებში ისევ სავსე მთვარეა, მის გარშემო კი კაშკაშა ვარსკვლავები. - დეიზი - დენის უფრო ეღიმება და ჩემთან მოდის - დენი, მიყვარხარ! - ისევ ვუმეოებ. ის ნელა იხრება ჩემკენ და ისევ მკოცნის. ისევ ისეთი ატმის გემოაქვს მის ტუჩებს. ისევ

სიცოცხლეს დაბრუნებული [ დასასრული ]

-ბავშვს ყურადღება არ უნდა მიაქციოთ გზაზე რომ გადმოდის? რანაირი დედა ხართ? (გავიგონე მანქანიდან ვიღაცის ხმა, მაგრამ ყურადღება არმიმიქცევია და ნიაკოს სახე დავუკოცნე... -ჩემო პატარა მეტი ასე აღარ შეაშინო დედა ძალიან გთხოვ -ალა დე ნუ ტილი ლა, ლატო

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეცხრამეტე, დასასრული)

-ვაიჰ დავიღალე. - სუნთქვა გახშირებული დავჯექი სავარძელზე და თავი უკან გადავწიე. -რა დაგემართა რძალო? - სანდრომ რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ ცუდად აღარ მეხუმრება და ნორმალურად მექცევა. -კიბეზე სიარულით დავიღალე. აღარ ემიძლია...-ხვალ წავალთ და დაისვენებ

ვაჩე ვიბლიანი დასასრული

ალბათ იფიქრებთ რამ გააგიჟა ეს გოგოო... დიახ მართალი ხართ, ნამდვილად გაგიჟებული ვიყავი ალექსანდრეთი, გაგიჟებული და ასევთქვათ მისით აღფრთოვანებული. რემარკის სიტყვები მახსენდება, სადაც გვეუბნება რომ ქალი ან უნდა გააღმერთო ან საერთოდ დაიკიდო. ვაჩე