რეალობა (დასასრული)

-დრო რომ მოგცე დაიწყებ ფიქრს საზოგადოებრივ აზრზზე, ცხოვრების ამაოებაზე, სამშობლოს წინაშე ვალდებულებებზე, ეთიკის ნორმებზე, ქვეყანაში არსებულ უმუშევრობაზე, ოზონის ხვრელზე და მშვიდობაზე მთელ სამყაროში, ბოლოს მომბეზრდება, დაგავლებ ხელს და მაინც

გამოცდა (დასასრული)

უკან ვიხევ იქ კი ძლიერი მტევნები მიჭერს, გვერდზე მწევს და უკან მიყენებს. მის ზურგს ავყურებ და „დედა მიშველეს“ ვჩურჩულებ. ოთახიდან კი ჩამიჩუმი არ ისმის, ეტყობა ქეთომ ბავშვები გაარიდა სიტუაციას. კიდევ კარგი. ამ დროს კი გაცოფებული გიორგი ნიკასკენ იწევა

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

ო, ეს ბედისწერა (დასასრული)

რუსკა ჰოლში ჩამოვიდა და შედგა. იქით, მარცხენა კუთხეში, სადაც ამას წინათ ელოდებოდა გურამს, ვიღაც იჯდა. შორიდან სახეს ვერ ხედავდა, თუმცა ეტყობოდა, რომ შინაური არ იყო. სამგზავრო ჩანთა ფეხებთან დაედო და ყურსასმენებით აღჭურვილს მზერა გასასვლელისკენ

Mein Stern (დასასრული)

ორი კვირის შემდეგ თბილისის აეროპორტში ვდგავარ, გული ყელში მებჯინება ბედნიერებისგან და ველოდები ჩემ საყვარელ ქალს. წუთები საშინლად იწელება ლოდინის დროს. მით უმეტეს, როცა ბედნიერების მოახლოებას ელი.

ყველაფერს აქვს დასასრული (დასასრული)

ახლა იცით რას ვაკეთებ საოპერაციო მაგიდაზე ვწევარ და ვფიქრობ ჩემს ცხოვრებაზე განვლილ დროზე რა არის სიცოცხლე ეს ხომ ... ვთქვი თუ არა ეს სიტყვები ნარკოზმა იმოქმედა და თვალზე შავი გაუვალი ბინდი გადამეკრო და ხმის ამოეღება ვეღარ შევძელი მაგრამ ის გრძნობა

ყვეაფერს აქვს დასასრული.(4თავი.)

-რა ჯანდაბა გჭირს გოგო?!-ნაპერწკლებს ყრიდა საბა თვალებიდან.-წესიერად მელაპარაკე!შენი კლასელი,ცხვირმოუხოცავი ბავშვი არ გეგონო! -იცი რა?ძალიან დავიღალე!გესმის? დ ა ვ ი ღ ა ლ ე!ვინ გგონია შენი თავი საბა?ამიხსნი ერთი!რა უფლებით მიკრძალავ რამეს?!არავინ

კოქტეილი (დასასრული)

-ჩვენი ოცნება აგვისრულდა!-ღიმილით მეუბნება დემე და ჩემს თმაზე თამაშს განაგრძობს. -ბედნიერი ვარ!-გაბრწყინებულ თვალებს ვანათებ მე. -ეს ამოცანა, როგორ ამოვხსნა?-ჩვენკენ მოდის ანინე და ჩემს მუცელს ეფერება, სადაც მისი პატარა ძამიკოა! -კალამი მოიტანე და

ცოდვილი (დასასრული)

გული გადამელია ნიკას მოლოდინში. რამდენჯერაც პალატის კარი გაიღება, იმდენჯერ ის მგონია და სულ ვცდები. ერთი კვირაა, თვალით არ მინახავს. იმისიც მეშინია, ვინმეს ვკითხო, რამე საშინელება არ მითხრან, არადა, შარშანდელი თოვლივით აორთქლდა. დღეს დილით ისე,

ყველაფერს აქვს დასასრული 10 თავი

 ხვალ ალბათ ვერ გნახავ  რატომ? ედს- გავუღიმე  იმიტომ სპედ მამაჩემის მშენებლობაზე მივდივარ საქმეებსაც უნდა მივხედო შენ საკმარისი არ ხარ- ეშმაკურად გაიღიმა-ეს ხუმრობით სპედ უბრალოდ უნდა წავიდე შენთან ერთდ ყოფნას არაფერი მირჩევნია, მე გავბრაზდი და