დაუვიწყარი (13)

საოცრად გამოიყურები.. ხრინწიანი ხმით მითხრა, რამდენიმე ნაბიჯით ჩემთან აღმოჩნდა, წელზე ხელი მომხვია და ნაზად მაკოცა ტუჩებზე.. მერე ღიმილით გაიწია და ცხვირი ცხვირზე მომისვა.. -წავედით?

დაუვიწყარი (11-12)

დაუვიწყარი„პაწუუუკ, არ მიშვებეენ ბიჭებიიი.. ძალიან დამათვრეს. ბოდიში რააა.“ ანასტასიას მივწერე, ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩავიდე და ჩემი თოჯინას კოცნა გავაგრძელე. -ტკბილი ტუჩები გაქვს, მშვენიერო. სექსუალური ღიმილით ვუთხარი და ხელი ბარძაყიდან საჯდომზე

დაუვიწყარი (11.ნაწილი პირველი)

თორნიკეს წასვლის შემდეგ, ქვემოთ ჩავედი და მამასთან ერთად ვისაუზმე.. არ გვისაუბრია, მამას არ უყვარს, როცა ჭამის დროს ვლაპარაკობ.. ბავშვობიდანვე მიმაჩვია სუფრასთან ჩუმად ყოფნას. -მორჩი?

დაუვიწყარი (10)

ცუდად გახდა. ღმერთო, როგორ მესიამოვნა ის აკანკალებული ხელები, რომლებიც მომხვია. ჩემი გეგმა ადვილად განხორციელებადი აღმოჩნდა. მოიცა ვახტანგ, შენც ისე დაკარგავ საყვარელ ადამიანს, როგორც მე დამაკარგვინე! დავიფიცე და არ შეგარჩენ! მერე რაა თუ მეორე

დაუვიწყარი (9)

საწოლზე ვიწექი და ისევ თორნიკეზე ვფიქრობდი.. ღმერთო, ვერაფრით ამოვიგდე მასზე ფიქრი თავიდან.შუქი ჩამქრალი მქონდა, სიბნელეში ვერაფერს ვხედავდი. მხოლოდ ძველი ხის ტოტები ჩანდა ფანჯარაში, რომელზეც შემორჩენილ თითოოროლა ფოთოლს ქარი

დაუვიწყარი (8)

*გადავინაცვლოთ 6 წლით უკან: -თორნიკე! ოთახში ვიყავი, როცა დედის ხმა გავიგე. -ჰო დედა. ოთახიდანვე დავუძახე, გასვლა შემეზარა. -უკვე მეხუთედ გეძახი. მზადაა ვახშამი. -აუ, არ მშია დე აღარ უპასუხია, მაგრამ რამდენიმე წამში ჩემი ოთახის კართან გაჩნდა.

დაუვიწყარი (7)

საღამომდე ოთახში ვიყავი.გავიგე როგორ მოვიდა მამა. მაკას ვახშმის ამოტანა ოთახში ვთხოვე, ისიც რათქმაუნდა დამთანხმდა.ოთახში ვივახშმე, ინტერნეტში დავძვრებოდი.ყველანაირად ვცდილობდი ფიქრები გამეფანტა გონებიდან.რატომ ვფანტავდი? იმიტომ, რომ ეს ყველაფერი

დაუვიწყარი (5-6)

განმიმარტა, მე თავი დავუქნიე..ხელს ისევ არ მიშვებდა.ძლიერად ვეჭირე და ვხვხდებოდი, რომ კიდევ დიდხანს არ აპირებდა გაშვებას.. გამორთულ ექსკალატორებთან მივედით.ეს მოძრავი კიბეები ყოველთვის მასინებდა, ჩემი სისუსტე იყო.ამიტომ მეტროთი სიარულს ყოველთვის

დაუვიწყარი (4)

წინა შეცდომა გავითვალისწინე და თორნიკესთან წინასწარვე დავიჭირე დისტანცია.გაეღიმა, თავიდან არ მეწინააღმდეგებოდა, მაგრამ მერე ხელი მომხვია და მიმიკრა.იმდენად ძლიერი მკლავები ჰქონდა, თავის დახსნა ვერ მოვახერხე.ჩვენი მოძრაობა ჩახუტებასა და მოფერებას

დაუვიწყარი (3)

ორ საათზე უყოყმანოდ გავიპარე აივნიდან.გზაჯვარედინთან შავი მანქანა დამხვდა.წინ ნინი და მისი შეყვარებული-ნიკა ისხდნენ.. საშინლად არ მომწონს ეს ბიჭი. -ვიცოდი, რომ უმაკიაჟოდ იქნებოდი. გამიღიმა ნინიმ და კაბა მომაწოდა. -აქ გამოვიცვალო? გაკვირვებულმა