დეკემბრის რომანი (7)

ახლა ტელეფონით მოსაუბრე მხვდები, რა ვიფიქრო? თავს მარიდებ? -რეებს ბოდავ?-გიჟია მეთქი ვიფიქრე.-მომეცი ტელეფონი, საინტერესოა რომ მირეკავდი შენს საქმეებს როგორ მოსწყდი? -რა საქმეებს? თემას რატომ ცვლი? შუადღისმერე ვერ დაგიკავშირდი.-უბოდიშოდ შემომყვა

დეკემბრის რომანი (6)

„რატომ ვარ პარალიზებული?“ იყო პირველი შეკითხვა რაც ძილისაგან დაბინდებულმა გონებამ შემაგება და წუთი დამჭირდა მივმხვდარიყავი, არჩი ერია საქმეში. თავისი გრძელი ფეხები ჩემსაში აეხლართა და..

დეკემბრის რომანი (5)

თვალებით, ჩემი ზღვისფერი და მისი უმთვარო ღამის წყვდიადებით, კვლავ ვიჭრებოდით ერთმანეთის ქაოსში და პირისპირ მსხდომნი გაუცნობიერებლად ვუერთდებოდით ახალი დღის მაუწყებელ მდუმარებას. არჩიმ ავისმომასწავლებლად ჩაიღიმა და თვალებდაუხამხამებლად მკითხა:

დეკემბრის რომანი (4)

-რაზე ფიქრობ, პატარავ.-ხელებთან ერთად, სიმშვიდით გაჟღენთილი ხმით შემოაპარა ეს ფრაზები ჩემი მიმართულებით და თავი, ჩემს ცეცხლისფრად აციმციმებულ თმას ჩამოადო. -არაფერზე -და მაინც რა უსასრულოდ ჟღერს ეს „არაფერი“-გადაწყვიტა და ბოთლიდან გადაუშვა მის

დეკემბრის რომანი (3)

-ჰო აი, დეკემბრის რომანი. -ალბათ, იცი რომ ორი კვირის შემდეგ მეგობრებიც კი ვეღარ ვიქნებით. -ვინ თქვა, რომ შენთან მეგობრობა მინდა? მხედველობა და შეხება ერთნაირ უფლებებს ითხოვს,პატარავ.-დამიდასტურა და პატარა, სითბოთი გაჟღენთილ კაფეში შემატარა,

დეკემბრის რომანი (2)

სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,როცა კარის მოჯახუნებასთან ერთად, არჩის გახშირებულმა სუნთქვამ დაარღვია სიჩუმე. უპარდონოდ მოიქცია ჩემი თავი ხელებში და წინააღმდეგობას რომ ვერ გადააწყდა დაიწყო:

დეკემბრის რომანი (1)

თოვლივით დამდნარმა ჩავუარე მის ასვეტებულ სხეულს და ირგვლივ გაჟღენთილი მისი სუნამოს სურნელი სასიამოვნოდ მოხვდა ყნოსვას. მდუმარედ შევხედე,მაგრამ როცა ჩემი მზერა ჩუმად დაიჭირა, შესამჩნევად გაიღიმა. ეს ქურდობაში გამოჭერას გავდა. შეშინებულმა,რომ ნამდვილ

დეკემბრის თვის სასიყვარულო ჰოროსკოპი

მარტოოდენ იმიტომ, რომ მეტ-ნაკლებად ყველა ელოდება ახალი წლის დადგომას, ახალი იმედებითა და შემართებით. 2015 წლის ბოლო თვე, სასიყვარულო ურთიერთობების კუთხით, განსაკუთრებულად დააჯილდოვებს იმ ხალხს, ვინც გამჭრიახი, კრეატიული და სხარტია; ვისაც ორიგინალური

დეკემბრის სუსხიანი საღამო

ვაკის პარკში მივსეირნობდი,ისევ ისე როგორც 2 წლის ოღონდ ახლა მარტო ვარ.ნაცნობი ადგილების დანახვისთანავე წარსულის სასიამოვნო მოგონებებიც ამომიტივტივდა.ხო აი ახლა სადაც ვდგევარ ჩემი პირველი კოცნა მივიღე.გამეღიმა ისევ ისე როგორც მაშინ,ადრე გულზე

დეკემბრის 13 (ნაწილი მეოთხე)

ძილბურანიდან მზის სხივებმა გამომაფხიზლეს.ზანტად გავახილე თვალები და ლოგინზე წამოვჯექი,ოთახს თვალი მოვავლე და დავინახე როგორ ცეკვავდნენ ნინას ოთახში,სიფრიფანა თეთრი ფარდები,როგორც ჩანს ფანჯარა ღია დარჩენია ნინას,სულაც არ მიკვირს,ნინასაც ჩემსავით