რაში ვცდებით ხშირად ადამიანები,რატომ ვმტრობთ ერთმანეთს?

რაში ვცდებით ხშირად ადამიანები? ყველაფერში და ყოველ წვრილმანში.ჩვენ, გვაქვს ის ყველაზე ცუდი და მოუშორებელი ჭირი რომელსაც ბოროტობა, ქიშპობა, შური ჰქვია.

ის რაც არ ვიცი (დასასრული!!!)

იმ საღამოს ჯერ კიდევ თბილოდა, თბილოდათ უბატრონოებს რომლებიც ღამის გატარებას რომელიმე ბუნკერში აპირებდნენ, თბილოდათ მერცხლებს ზუსტად იმ მერცხლებს რომლებსაც ხეზე ჯდომის მეტი

სამი მიზეზი (5 თავი)

-რამდენიიი?_ლამის თვალები გადმოუცვივდა განოს. -ღმერთო შენ უშველე, ამდენი ხანი რამ აგატანინა ბიჭო. თუმცა ერთმანეთს იტანდით ალბათ.-წესიერადთქო. -აუ რატიკოო, კიდე მომე ერთიც, თორე გასკდა ტვინი ამის

დაბრუნება (თავი 2)

კარიდან ორი ბიჭი შემოვიდა და ვაჩეც მათკენ გაეშურა. ერთმანეთს ჩაეხუტნენ როგორც ბიჭებმა იციან ხოლმე და შემდეგ ჩვენსკენ წამოვიდნენ. ღმერთოოო ჩემოოოო… ესს… ესს… ხომ ის სიმპატიური ბიჭიაა…. თვალები დავაჭყიტე და გავშეშდი.

შრამიანი (თავი 9)

კაცმა ისევ ფანჯარას გახედა... ხეზე შემომჯდარი მერცხალი, მაშინვე აიჭრა ცაში... ახლო-მახლოს კაცის ჭაჭანება არ იყო...

გარდაცვალება/მე/

წამისმეასედი გჭირდება მაშინ როცა თვალს ხუჭავ.ერთ დღეს დილაადრიან მეც დიდი ბრძოლა გადავიტანე მასთან გამალებით ვებრძოდით ერთმანეთს მაგრამ ბოლოს მან ალუდასავით გაისროლა მე კი შემენგრა გულის ფიცარი მუცალივით.ყველაზე სანატრი და ლამაზი ბოლო წამია

ვიღიმები

რომ არა ლექსები,ტკივილი მომკლავდა. განცდები ერთმანეთს ერწყმის და მომრავლდა... მომრავლდა სათქმელი ლექსში...

ვიცი, სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს . . .

ვიცი სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს, მიხვდებიან ცალცალკე, რომ - სუნთქვებიც კი მძიმდება. ჰქონიათ, რომ ძველი გრძნობა რაღაც ახლით შეავსეს, სულელები ... ვერ ხვდებიან - ერთმანეთი სჭირდებათ. ვიცი სადმე მომავალში თვალს მოჰკრავენ ერთმანეთს, ისიც

ჩავკიდოთ ხელი ერთმანეთს

გოგო რომელსაააც ძაან შეუყვარდება თავის მეორეეე ნახეევააარი მის გარეშე თავს ცუდათ გრძნობსს სუნთქვაა უჭირს უიმისოდ ვერრ ცოცხლობსს. გოგო რომელიც სიყვარულის გამო ბევრ ცრემლს ღვრისს

როდესაც ტუჩები ერთმანეთს ხვდება [სრულად]

– გამიშვი, რას აკეთებ?! – ამოვიჩურჩულე, როგორც კი ჩემს ტუჩებს მოსცილდა, მაგრამ ახლა ყელზე ჩააცოცა ბაგეები და კიდევ მოახერხა იმდენი, რომ გონის დაკარგვამდე მესიამოვნა მომხდარით. – გთხოვ... – კვნესას ამოვაყოლე ბგერები და უკვე განთავისუფლებულმა, ერთი