ერკე მიდასი - გზები მომავლისა

ისევ დამეწვეთა გზები მომავლისა და წარსულის ბუღში ფეხი შევაბიჯე თითქოს მთვარის ნისლი დროში გაისრისა მისი არსებობაც სივრცეებს აბიჯებს.

გავემიჯნები - ერკე მიდასი

გავემიჯნები - ცებს, მიწებს გადაღმა სანთლებს ვენთები, სუფთას, კრისტალურს და სიყვარულის ხეებიც გადახმა გზად შორეთში ვერ ვამჩნევ ნაკადულს.

ერკე მიდასი - ჩაკარგვა

სიფაქიზემ შემოიდგა სიყვარული ჩემში სინარნარე კივილს იწყებს, ხელს რომ ვუჭერ ყელში,

ერკე მიდასი - მადლიერება

მადლიერება, ეს ის ჯადოსნური სიტყვაა, რომლის მიღმაც აუარება ადამიანის სიტკბოება იმალება. რომლის მიღმაც სიყვარული და სიყვარულის უნარი ისახება. ადამიანებს ყოველთვის აქვთ გრძნობები, მათი უნარი ყოველთვის გააკეთონ რაიმე კარგი ეს საოცარ ჯადოსნურ ძალას

ერკე მიდასი - დროის მანქანა

ლექსი დროებაზე, დროის მსვლელობასა და მის ცვალებადობაზე. თუ როგორ ახდენს ყოველი მცირე დეტალი და ყოველი ადამიანის ქმედება საერთო ყოფაზე. ერკე მიდასი.

ერკე მიდასი - მზისფერი ლომები (ერკემიდასის მიწა)

იცით, ხშირად მიფიქრია რატომ არი სამყარო ასეთი დაუოკებელი სურვილებით სავსე და ამ სურვილების ახდენის მწარე მოლოდინით, რომ გვავსებს ჩვენც. რატომ გვამძიმებს ის დაუოკებელი ჟინი სამყაროს საიდუმლოს ამოხსნისა და რატომ ვცდილობთ ასე უიმედოდ ვებრძოლოთ ჩვენს

ერკე მიდასი!!!! - არ შემიძლია!!!

არ შემიძლია ვიცხოვრო ისე, როგორც ცხოვრობენ, ნორმალურობა სისხლში უჯდებათ, სიგიჟეს გმობენ სიყვარულს სიტყვით ხოტბას ასხამენ, ქმედებით კლავენ არ შემიძლია ვიცხოვრო ისე, როგორც ცხოვრობენ.

ერკე მიდასი - ყინულის მონოლოგი

ვდნები. უსასრულო კალაპოტებად ვიღვენთები ყოველ სეზონის ცვლაზედ და უღიმღამო წვეთებად ვიკვლევ გზას ვიღაცის ალეწილ სახეზე, ან საწყალი, გარეთ მძინარე ცხოველის ქურქზე, ის საბრალო, შესაძლოა თავშესაფარს ეძებს, დადის კარდაკარ, ფეხდაფეხ მიყვება ადამიანის

ერკე მიდასი - გადავხტები ფანჯრიდან

ღამის გულში, უიმედოდ ვუმზერ მთვარეს, გაფიცულს, ჩემსაებრ ისიც მარტოა, გვერდს არავინ უმშვენებს, კედლებს შევცქერ ოთახისას, შავ-ჩრდილებით გამინულს, სურვილს მიქრობს გადავხატო, ჩემი გრძნობა ფურცელზე.

ერკე მიდასი - ჩვენ გვაერთიანებს

ჩვენ გვაერთიანებს, სიყვარული და ტოტემი ღვთის, ერთიანობა იზრდება, როგორც ცაში აწვდილი ტოტები ხის, ჩვენ გვაერთიანებს, სისხლი მდუღარე, განწირული სიგიჟე გვაწვიმს, როცა შიგ გულში გრძნობებია გაყინული.