კოცნის ვალი (დასასრული)

-სოფი, რაღაც უნდა გკითხო...-დაიწყო, მაგრამ შევაწყვეტინე. -მე გკითხავ. -რას იზამ?-გაკვირვებული მომაშტერდა. -არ შეიძლება, რაღაცით მეც ვიყო დომინანტი?-წარბები ავქაჩე. ჩაიფხუკუნა და მანიშნა, განაგრძეო. -აბა, ალექს, მომიყვან ცოლად, თუ ჩემგანაც ასეთ

კოცნის ვალი (14)

-რა იყო, ხომ არ შეგეშინდა?-შენი არ მეშინია-გამბედავად მიუგე და ამაყი გამომეტყველებით მივაჩერდი.-ჰოო?-ჩამეკითხა წარბაწეული და ჩემკენ კიდევ უფრო დაიხარა.სანამ თვითონ მაკოცებდა, თავად მივწვდი

კოცნის ვალი (13)

-სოფი, მიშველე-ამოილაპარაკა შედარებით ჩუმად, ისე, რომ ხელი მკერდიდან არ აუშვია. მივტრიალდი და დავინახე, ფერი შეცვლოდა. გული გამიჩერდა, როცა გავიაზრე, რა შეიძლება მომხდარიყო, თუმცა სანამ საკმარისად

კოცნის ვალი (12)

-მიყვარს.-ვთქვი და ნელა ამოვისუნთქე. რაღაც მძიმე ტვირთი მომეშვა სხეულიდან და განვთავისუფლდი.-ჰო, მიყვარს. ძალიან მიყვარს. და როდესაც გულშიც სითბო ჩამეღვარა და თვალებშიც, მივხვდი, რომ თვითონ სიყვარულია ბედნიერება.

კოცნის ვალი (11)

-ყველა ყვავილი რომ დაჭკნეს, როგორ მოიქცევი?-ხმამაღლა ამოვთქვი ფიქრი ისე, რომ ალექსანდრესკენ თავიც არ მიმიტრიალებია.-აი, თურმე, რაზე ფიქრობ ასე ღრმად-გაეღიმა და ჩემს კითხვას მიუბრუნდა.

კოცნის ვალი (10)

-სოფი...-ჩემი სახელი ჩუმად და სასიამოვნო ხმით წარმოთქვა და მეც მიუხედავად ყველაფრისა, სმენად ვიქეცი, მის თვალებს მიშტერებული. -რა იყო?-მოუთმენლად ვკითხე და ჩემს სულსწრაფობაზე ჩაეღიმა. მისმა ღიმილმა ჩემიც გამოიწვია და გამოვიდა, რომ შევრიგდით. -ნუ

კოცნის ვალი (9)

-როგორც იქნა, მოგაგენი-ამოიხვნეშა და წინ დამიდგა. -რატომ არ ჩხუბობ?-ქვემოდან ავხედე გაკვირვებული, ოდნავ გაფართოვებული თვალებით და მის შავ გუგებს დავაკვირდი, რომლებიც უკვე ლამპიონების სინათლეს ირეკლავდნენ და თავადაც ციმციმებდნენ, ოღონდ უფრო ძლიერად

კოცნის ვალი (8)

-არ მინდა თავის მართლება-ამოვიჩურჩულე და თავი დავხარე. ჩვენი ნამცხვრები ნახევრად შეჭმული იდო მაგიდაზე და ასე მეგონა, ჩვენი ჩხუბის მოლოდინში ისინიც გასუსულიყვნენ. -მაშ, რა გინდა?-მშვიდად მკითხა. არანაირი ჩხუბი, ხმამაღალი სიტყვები, ველურული

კოცნის ვალი (7)

-რას თამაშობ სოფი?-გამჭოლი მზერით დამაკვირდა და ოდნავ გამიღიმა. ვეცადე, არაფერი დამტყობოდა სახეზე და რაც შემეძლო, უდარდელად ვუპასუხე: -რასაც შენ თამაშობ ალექსანდრე. გაიცინა და თავი გააქნია. მისგან გამოვტრიალდი და სანამ ოთახიდან გამოვიდოდი ლამპით

კოცნის ვალი (6)

-შეხედე, შეხედე-ძალით გამახედა დახლთან მდგარი უცნობისკენ. უცნობ მამაკაცს თეთრი მაისურის ქვეშ დაკუნთული მხრები და პრესი მოუჩანდა, ღია ჯინსი კი წელზე შემორტყმული ქამრის მიუხედავად ოდნავ ჩასჩაჩვოდა. "იდეალურია-თქო" გავიფიქრე და ჩამეღია, თიკამ კი