ქმრის ვალი გავისტუმრე (3 თავი)

--ნათიას მოვყევი, მთხოვა გამომეყვანა და უარი ვერ ვუთხარი, რა ვიცოდი შენ თუ იყავი წუხანდელი დაზარალებული!- ხელი გადახვია ნათიას და ახლოს მიიზიდა. რაზეც ბესოს უფრო მეტად მოექუფრა სახე ---ააა, თქვენ შეყვარებულები ხართ?- ნიკამ ნათიას გადახედა ღიმილით

ქმრის ვალი გავისტუმრე (2 თავი)

საბამ გაკვირვებულებმა გააყოლენ თვალი ნიკას რომელიც ხან ჩქარი ნაბიჯებით მიდიოდა და ხან გარბოდა. .--წამო მაგდასთან და მერე ყავას შენ თუ არ სვამ, ჩვენ ხომ გაგვიკეთებ ნათ. ---მე არ ვსვამ იყიდეთ და მოდუღებას რა უნდა.- ღიმილით გახედა ნათიამ ბიჭებს- თუმცა

ქმრის ვალი გავისტუმრე (1 თავი)

ზამთრის სუსხიანი ღამეა. გარეთ ყინავს, ქარი ქრის და საშინლად ღმუის, თუ რამე მნიშვნელოვანი საქმე არ აქვს გარეთ ადამიანს, ისე შეუძლებელია ქუჩაში გავიდეს ასეთ ამინდში . გოგონა ფანჯარასთან დგას და ცრემლიანი თვალებით გაჰყურებს უკუნით ღამეს. გათენდება და

ბაუნტის ვალი [9 დასასრული]

რამდენიმე საათში ყველა ერთად არჩევდა კაბას, ხუთეული რასაკვირველია. დიდი კაბა უნდოდა ანის, გაშლილი, თუმცა არა ზედმეტად ფუშფუშა და გადატვირთული. თუმცა ანის კაბაზე უფრო რთული, სალომეს და ლილეს კაბების შერჩევა აღმოჩნდა.

ბაუნტის ვალი [8]

ცოტა ხანი მათთან ერთადაც გაატარა და ოთახში წავიდა დასაძინებლად. სწრაფად შეწვა საბნის ქვეშ და ბალიშს მიეხუტა. ისე დაიღალა დღეს, ჯერ ასე გვიანობამდე ეღვიძა, მერე ემოციური დაღლა, ადვილი ამბავი ხომ არ იყო გაბრიელის ოჯახის გაცნობა, თანაც ასე მოულოდნელად.

ბაუნტის ვალი [7]

სულ სხვანაირი იყო ზღვა ღამით, თითქოს უფრო მშვიდი მაგრამ, უფრო საშიშიც. შავად ლივლივებდა, აღარსად იყო ცისფერი, ლურჯი ან თუნდაც მწვანე ფერები. ფეხები დაისველა მხოლოდ, წყალი თბილი იყო, გაბრიელი კი იქვე ჩამოჯდა და დაელოდა,

ბაუნტის ვალი [6]

საშინლად ღლიდა მგზავრობა. სახლში შესულმა მოკლედ მოიკითხა ოჯახის წევრები და თავის ოთახს მიაშურა. ისე უცებ შეეპარა სიმსუბუქის შეგრძნება, ლოგინზე კარგად მოკალათდა და დაეძინა. რომ გამოეღვიძა, გარეთ უკვე სიბნელე იყო,

ბაუნტის ვალი [5]

დილაც ღიმილით დაიწყო, თუმცა ზაფხულისთვის შეუფერებელმა ამინდმა ჩააცხრო მისი აღფრთოვანება. ღრუბლიანი დღე, კოკისპირული წვიმა და განწყობაც მაშინვე გაუფუჭდა. გარეთ გამსვლელი არ იყო, ასეთ ამინდში ფეხსაც ვერ გაადგამდა.

ბაუნტის ვალი [4]

გზაში უამრავი კომპლიმენტი მოისმინეს ბიჭებისგან, კმაყოფილები იფერებდნენ. რესტორანში შესულებმა სხვები მოიკითხეს და საკუთარი ადგილები დაიკავეს. სასიამოვნო საღამო იყო, ცოტას სვამდნენ, ბევრს მხიარულობდნენ. მუსიკის ხმაზე წამოიშალნენ.

ბაუნტის ვალი [3]

დილით რომ გაიღვიძა ანიმ, გოგონები ოთახში არ დახვდნენ. ეზოდანაც არ ისმოდა ხმაური, მოწესრიგდა და გარეთ გავიდა, თუმცა არავინ დახვდა, მხოლოდ ცარიელი ეზო და ცამდე აწვდილი მთები ჩანდა. ნეტავ სად გაქრა ყველა? თვალებზე ვიღაცამ ააფარა ხელი,