ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 8)

გაყინულ ტუჩებზე, შავი სიკვდილი, ვნებით მკოცნიდა. მიხუტებდა ისე, თითქოს ჩემი სატრფო ყოფილიყო. თვალებიდან, უკანასკნელ სხივებს მართმევდა. ვებრძოდი, არ ვთმობდი სიცოცხლეს, რომელიც ასე ძალიან მწყუროდა, მაგრამ ის ჩემზე ძლიერი აღმოჩნდა. დავმარცხდი.

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 7)

ყოველთვის ცაში ვიყურები, თითქოს მას ვეძებ, მაგრამ ამაოდ, მას ვერ ვპოულობ. ის, ღმერთმა თავისთან წაიყვანა და სამუდამოდ დაიტოვა, რადგან ის ანგელოზი იყო და ვერ გაიმეტა აქაური სატანჯველისთვის უფალმა, მაგრამ მე გამიმეტა ტანჯვისთვის. მიცდია კიდეც

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 6)

იმ სიყვარულს, რომელსაც ღმერთი ადამიანებს ჩუქნის, ხშირად ვერ ვაფასებთ. ვთველავთ ყოველივე წმინდას და საკუთარ თავს ვსჯით. სიყვარული, არ არსებობს ტკივილის გარეშე. თუ ადამიანი მთელი ცხოვრების განმავლობაში ვერ შეიგრძნობს ტკივილს, ის ვერც სიყვარულს

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 5)

ცხოვრება ისეთი შეუცნობელი ფენომენია, რომ თუ არ მოასწარი მისით დატკბობა, წამში მიწაზე დაგანარცხებს და ყველა ოცნებას, მიზანსა და სურვილებს, დაგიმსხვრევს, როგორც მინას. ერთ სიტყვას, შეუძლია

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 4)

როგორც იქნა სანდრომ გახსნა ყუთი, რომელსაც ასე საგულდაგულოდ ინახავდა იმ წამამდე. სხვადასხვა ფერი, ერთმანეთში ირეოდა და ერთგვარი სიმშვიდეც კი მოდიოდა.

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 3)

ორივე რაღაც უხილავ კავშირს გრძნობდა. სანდრო ამას არ გაურბოდა, პირიქით, ცდილობდა გაეღვივებინა ეს პატარა ნაპერწკალიც კი, მაგრამ დაბრკოლებას უქმნიდა ევას ასეთი სიცივე. უნდოდა, ძალიან უნდოდა სანდროს, რომ ევას ისეთივე თვალებით შეეხედა, როგორც თვითონ

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 2)

ერთი კი დანამდვილებით ვიცი, თუ ოდესმე მათ ჩემგან წასვლა მოუნდებათ, არ დავაკავებ. განა იმიტომ რომ არ მინდა მათთან, უბრალოდ ისედაც ბევრის ატანა უწევთ და არ მინდა ჩემს გამო, რამე გაუფუჭდეთ.

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს

არის ხოლმე მომენტები, როდესაც გინდა უბრალოდ საკუთარ თავს მარტო ესაუბრო და მხოლოდ შენში დარჩეს ეს. ხანდახან ტირილიც გინდა და მხოლოდ იმის გამო რომ სხვას შენი სისუსტე არ აჩვენო, განმარტოება გსურს...მარიამი სხვა ნამდვილად არ იყო, მაგრამ როგორც უკვე

სიკვდილი გრძნობებს ვერ აქრობს...

„სიკვდილი ადამიანის უპირობო თანამგზავრია.“- ვუთხარი ერთხელ. მას კი ჩაიღიმა. - აღარ მინდა სიცოცხლე, წამიყვანე რა.- ვთხვოვე მას მთვარიან ღამით, როდესაც მეთიუ ჩემს ოთახში... ლოგინის გვერდით იდგა."

ვერ გაპატიებ (სრულად)

რა მტკივნეული უნდა იყოს როდესაც საყვარელი ადამიანი გიღალატებს? ალბათ გეგონება რომ გული გაგისკდა, შემდეგ კი უკვალოდ გაქრა მხედველობის არეალიდან, დამემართა თუ არა მე მსგავსი? ჰმ...