"უშენოდ ბედნიერი ვერ ვარ .. "

მეხუთეზე ბრახუნი გაისმა -გისმენთ - სისხლი გაეყინა .. არა ნომერს არ დახედავდა,ისე უპასუხებდა .. - გეგა! -ელე .. დაბადების დღეს გილოცავ! -გეგა ..

ყველა ვერ გაიგებს

მაგრამ ეს ყველაფერი ერთ დღესაც დამთავრდა ყველაფერი ისე გაქრა თითქოს არც ყოფილა გავუცზოვდით და დაიწყო ოცნებების გეგმების ნგრევა ყველაფერი მიწასთან გასწორდა ვინმეს რომ ვენახეთ ახლა იტყოდა ალბათ ერთმანეთი არც არასდროს უნახიათ 'თუნც' შემთხვევით

გულს ვერ უბრძანებ (7)

მარიამ მანქანა რესტორნის შესასვლელთან შეაჩერა. როდესაც გარეთ მომზადებული ჟურნალისტები შენიშნა ერთი ამოიოხრა -ღმერთო, ამ კაცს ჩვენი საქვეყნოდ შერცხვენა უნდა- ამოილაპარაკა და კანკალით გადავიდა მანქანიდან. ხოლო როცამიხვდა, რომყველას მზერა მიიპყრო, თავი

თუ ვერ გადავრჩები...2

-შენ ხო არ გაგიჟდი? რას ქვია დაანებებ თავს? როგორ შეძლებ მის გარეშე ცხოვრებას? შენ არ იყავი ტო ეგ რასაც მოისურვებდა ყველაფერს რომ უსრულებდი?შენ არ იყავი დილის 8სთზე რომ იღვიძებდი არიქა ტასომ

გულს ვერ უბრძანებ (6)

ლიკამ, როდესაც სახლის კარი შეაღო, საათი უკვე თორმეტს უჩვენებდა. ფრთხილად გაიარა შემოსასვლელი და კიბისკენ დაიძრა, მაგრამ ცოტნეს ხმამ შეაჩერა: -იცი რომელი საათია?- მკაცრი ხმით მიმართა დას. გოგომ ერთი ამოისუნთქა, მაჯის საათს დახედა და ძმას მიუტრიალდა

თუ ვერ გადავრჩები...1

წვიმს...საშინელი ამინდია...გზაზე სადღაც 16-17 წლის გოგონა მირბის და ვიღაცას ეჯახება...ერთი თავით მაღალ სილუეტს ხედავს მაგრამ სახეს ვერ არჩევს,ბოდიშს იხდის და წამში ქრება ადგილიდან..

გულს ვერ უბრძანებ (5)

დილის ცხრა საათია, ქალაქი თანდათან ცოცხლდება, ყველა აღწევს თავს სიზმრებს და რეალობას უბრუნდება. ცხოვრება ზოგისთვის ისეთი გაუსაძლისია, რომ უნდათ ლამაზ სიზმარში დარჩნენ, მაგრამ სიცოცხლე, რაც არ უნდა გაუსაძლისი იყოს, მარყუჩივით გვიჭერს და თანდათან

გულს ვერ უბრძანებ (4)

თვითმფრინავი თბილისის აეროპორტში დაეშვა. გოგონამ, როდესაც ფეხი მიწაზე დადგა შეკრთა და კანკალმა აიტანა. ერთხანს ადგილიდან ვერ იძროდა, მაგრამ დამიანეს შეხებამ გამოაფხიზლა. ბავშვს ხელი ჩასჭიდა და გასასვლელისკენ წავიდა. კიდურებს ძლივს იმორჩილებდა, თუმცა

გულს ვერ უბრძანებ (3)

ჩაბნელებულ კაბინეტს მბჟუტავი სანათი ანათებდა. მაგიდაზე მიმოფენილ სურათებს სავარძელში მჯდომი ბიჭი გულდასმით ათვალიერებდა, მის კუპრივით შავ თვალებში მხოლოდ ზიზღს და სიძულვილს თუ შენიშნავდით. სიჩუმე კარზე კაკუნის ხმამ დაარღვია, ბიჭის დასტურზე კი

გულს ვერ უბრძანებ (2)

მოგესალმებით, ესეც მეორე თავი ბოდიში დაგვიანებისთვის.ოთახში დაძაბულობამ დაისადგურა, თითქოს ყველა რაღაც ზეციურმა ძალამ გაყინა და ადგილიდან დაძვრა ვერავინ მოახერხა. მხოლოდ და-ძმის სახეზე გაიკვალა მარილიანმა სითხემ გზა. ნუცამ იცოდა, რომ ოდესმე