ორი ჭიქა ვისკი (14)

აი, წარმოიდგინე წრე. წრეში ჩვენი სიყვარულია, დანარჩენი, რაც ხდება, წრის ირგვლივ ტრიალებს. ეძებს, ეძებს, ეძებს და ვერაფრით ძვრება შიგნით, ვერაფრით ეტევა. ჩვენ კიდევ უკვე რამდენი ხანია ამ წრეზე დავდივართ. ერთმანეთს ვერაფრით ვეწევით და არც გაჩერებას

ორი ჭიქა ვისკი (13)

ან ფიქრების ქალაქი, ან უბრალოდ წვიმის ქალაქი. მორჩა, ახალი ოცნება მაქვს. ჩემი ოთახიდან დაკეცილი მოლბერტი ძლივს გამოვათრიე, ყველა ფარდა გადავწიე, ფანჯრების მოპირდაპირედ დავდგი ეს ხის მოლბერტი და გადავწყვიტე ჩემი ოცნება დამეხატა.

ორი ჭიქა ვისკი (12)

ისტერიაა ალბათ, შენი თაროები რომ ისევ ცარიელია და არაფრით ვეკარები, ალბათ კიდევ მგონია რომ შეავსებ. ყველას შუბლზე რომ აწერია როგორ უყვარხარ და ენატრები. დამნაშავე კიდე ყველას მე ვგონივარ. რა იციან?! მაგრამ არაუშავს.

ორი ჭიქა ვისკი (11)

მე და შენ ყველაზე კარგად ვიცით ასე მარტივად რომ არ მოხდება გადაყვარება... თუ საერთოდ მოხდება... არ ვიცი არ ვიცი. მთავარია მე მიყვარხარ, შენი სიყვარული კიდევ არაფერ შუაშია, ხომ გახსოვს?

ორი ჭიქა ვისკი (10)

ვუყურებ და ვხვდები რომ ამაზე ლამაზი ჩემ ცხოვრებაში არაფერი მომხდარა. ტვინში ვგრძნობ მისი კანის სურნელს და ვხვდები როგორ მეცლება ერთი-მეორის მიყოლებით მოთმინების ძაფები. მე ვიცი რასაც ნიშნავს ჩემი წასვლა.

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(დასასრული)

-განსაკუთრებულს კიარა,ჩემნაირს ვეძებ...-ლუღლუღებდა ფერწართმეული ლიზა და სიცივისგან კანკალებდა... ბოლოს შუა ქუჩაში ჩაიმუხლა და ბოლო ხმაზე იკივლა. იღრიალა, საზარელი ხმები ამოუშვა პირიდან... ყვავები დაფრთხნენ, მთები შეიძრნენ.. შენობები გადაქანდნენ..

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი XI)

-კარგი,კარგიიი!-ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ლიზამ და დიჯეისთვის განკუთვნილ ოდნავ ამაღლებულ ადგილს მიაშურა -რას შვებიი?-მიაძახა ყრუდ დამიანემ,მაგრამ მიძახებადვე დაარჩა და პასუხი არ გაუცია ლიზას დიჯეის რაღაც

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი X)

"ოღონდ ახლა არა..."-იმეორებდა გულში და მამაკაცს უფრო მძლავრად უჭერდა ხრლებს,მიხვდა მამაკაცი რაღაც რომ რიგზე ვერ იყო და იგრძნო ნელ-ნელა როგორ დუნდებოდა მასზე მოჭერილი ხელები

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი IX)

საოცარი სანახავები იყვნენ ამდენი ხნის მონატრებული მეგობრები... ისეთი თბილები, მეგობრულები, ემოციურები რომ მეტი არ შეიძლება,ცრემლიც კი მოგადგებოდათ თვალზე მათი შემყურე... განსაკუთრებით ანკა იყო ემოციური,ყოველ სადღერგრძელოზე ტიროდა,როგორ მოგვანატრე

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი VIII)

აუჩქარდა აჩქარებული გულისცემა და ლამისიყო გონებას დაკარგავდა. -ეს დ@#$%&$@ სიგარეტი გადააგდე,ადამიანო,არ გითხრეს რომ შენთვის არ შეიძლება? არ აგიკრძალეს? ან ზედმეტი მიხრა-მოხრაც არ აკრძალეს?