გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი16)

-რა თქვი თამუნა? -რადა მელანო ლაშას შეხვდა იკა ლაშას. -კი მაგრამ საიდან გაიგო რომ ჩამოვიდა ან საერთოდ სად შეხვდა და რა ელაპარაკა მითხარი რა.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი15)

ღმერთო არ მჯერა რომ ამას ვაკეთებ, მაგრამ სიმართლის გაგება მინდა. ვიცი რომ ლაშას ვუყვარდი და რაიმე სერიოზული მიზეზი ექნებოდა ჩემი მიტოვების, მაგრამ იქნებ ყველფერი მოიგონა და თამუნა მართალია? რაც არ უნდა იყოს სიმართლე უნდა გავიგო და დასკვნებს შემდეგ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი14)

ლაშა? კი მაგრამ... ღმერთო ჩემო რა ვქნა? მე არ შემიძლია მისი ნახვა. მე ხომ შოთიკო მიყვარს, მაგრამ ლაშას იქნებ სერიოზული მიზეზი ჰქონდა დაშორების? -მელანო ამ შუაღამეზე FB ში რა გინდა? -რავი თამუ ცუდად ვარ. ვერ დავიძინე. შენ რატომ არ გძინავს 4ის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი13)

-ბიჭებო რას აკეთებთ? -მელანო კარგად ხარ? რა სახე გაქვს? არაფერს უბრალოდ ეს მანქანა გასაყიდად ერთ ტიპს უდევს და ფოტოებს ვნახულობდით. რა მოხდა? -არაფერი უბრალოდ კარგი მანქანაა. ეს ყავა თქვენ. მე კი დავწვები.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი12)

-შემოდით შვილო სახლში გარეთ რატომ დგეხართ? თამუნა შემოიპატიჟე სტუმრები. -არა იყოს ნანა დეიდა დიდი მადლობა. თამუნასთან მაქს საქმე და ერთი წუთით წამოვა თუ შეიძლება. -კი ირაკლი რა პრობლემაა. მალე დაბრუნდით.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი11)

-არ ვიცი საიდან უნდა დავიწყო საუბარი. იქნებ ვერ გამიგოს ან რაიმე შარში გავყო თავი? შეიძლება ამის გამო ერთი ამბავი ატყდეს..... ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც შოთიკომ დამირეკა. -მელანო მოვედი. ჩამოდი გელოდები.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი10)

-დილით საშინელ ხასიათზე გავიღვიძე. არ მინდოდა სკოლაში წასვლა და შოთას ნახვა. ან რომ მენახა რა უნდა მეთქვა? ისიც არ ვიცი მიყვარს თუ არა. ჩემ თავზე ძალიან ვბრაზდები. ჩემი შიში ხომ მისი ბრალი არაა? მან არც კი იცის რა ხდება ჩემს თავს. ასე არასოდეს

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი9)

-მოკლედ თავიდან ძალიან კარგ ზასიათზე იყო.. -ეგ მეც დავინახე. მერე?-მოიცა მომაყოლე და გაიგებ, ჩვეულებრივ ჩავჯექით მანქანაში გავისეირნოთთქო და სალაპარაკოდ რომ დავჯექით და ვუთხარი ბოდიში საავადმყოფოში ვერ მოვედი არადა შენთან უნდა ვყოფილიყავითქო. რატომ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი7)

რა თქმა უნდა თამუნაც გამომყვა და მითხრა, რომ შოთიკოს გაოცებული სახე ჰქონდა, რაზეც სიცილს ძლივს ვიკავებდი, მაგრამ ჩემს ძმაზე ნაწყენი მაინც ვიყავი. არ მინდოდა ეს ძალიან შემემჩნია და საუბარი სხვა თემაზე გადავიტნე. -ხო მართლა შენკენ რა ხდება? -რავიცი

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი6)

შოთიკოს წასვლის შემდეგ რაღაცნაირად მოვიწყინე, თან მაინტერესებდა ირაკლი რატომ გაყვა მას, ამიტომ როგორც კი პალატაში შემოვიდა იმწამსვე ვკითხე. -რა უთხარი შოთიკოს? -არაფერი რაზე მეკითხები? რა უნდა მეთქვა? -სულელს ვგავარ? რატომ გაყევი შოთიკოს? -არაფერი