ზიზღნარევი სიყვარული (დასასრული)

პალატის კართან, იატაკზე, იჯდა და ტიროდა მარიამი ცრემლები თავისთავად გადმოედინებოდა ჩამქრალი თვალებიდან, უკვე მერამდენე დღეა მოთმინებით იცდის და თავს აიძულებს იმედი არ დაკარგოს, უკვე მერამდენე დღეა მის წინ ზის ისიც და იცდის,

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი7)

მარიამს ცხვირი აეწვა და მომდგარი ცრემლები გადმოედინა, ეცადა თავი მოეთოკა მაგრამ, ბოლოს მაინც ნერვებმა უმტყუნა და ხმამაღლა ატირდა, ანა კართან იდგა და მას მისჩერებოდა

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი6)

მარიამი მუშაობას შეუდგა, ისეთი გახარებული იყო რომ სულ დაავიწყდა ალექსანდრე და მისი დამცინავი გამოხედვა რომელიც მუდამ იმას აგრძნობინებდა რამხელა სხვაობაა მათ შორის

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი5)

გიორგიმ დას შეხედა რომელიც განადგურებული იყო და ვერაფრით მიხვდა ასე რატომ განიცდიდა გოგონა ამ ყველაფერს, ვერც მიხვდებოდა რადგან სიამაყე და ღირსება ან თუნდაც ელემენტარული თავმოყვარეობა მისთვის დიდიხანია უცხო იყო. -ბატონო ალექსანდრე-აეტუზა

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი4)

მარიამი კვლავ სამსახურს ეძებდა მაგრამ ამაოდ, დღე დღეს მისდევდა და მათ ცხოვრებაში არაფერ იცვლებოდა, მალე დენი გაუთიშეს გადაუხდელობის გამო და ზამთრის ცივ და ბნელ დღეებში სიბნელეში ისხდნენ

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი3)

ანა მარიამთან მივიდა, საწოლზწ ჩამოჯდა და თმაზე მოეფერა -გთხოვ ნუ ტირი თორემ მეც ვიტირევბ-ასლუკუნდა ის, ამიტომ მარიამმა თავი მოთოკა და გაჩუმდა ცრემლებიც შეიშრო და საწოლზე წამოჯდა. -ხვალვე გიყიდი ახალ ფეხსაცმელს-გაეცინათ ორივეს და ჩახუტებულებმა

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი2)

თათიამ წვალებით მაგრამ ღირსეულად გაზარდა შვილები, ორ ადგილას მუშაობდა რომ მათთვის არაფერი მოეკლო, შეძლებისდაგვარად აცმევდა და აჭმევდა,ისე რომ არავისი დამადლებული არაფერი ქონოდათ

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი1)

გიორგიმ კიბეებიმძიმე ნაბიჯებით აიარა,შავი ლითონის მძიმე კარის წინ გაჩერდა და მიაჩერდა,მერე აკანკალებული ხელით ზარი დარეკა, მალევე გაისმა ჩხაკუნის ხმა და კარი ჭრიალით გაიღო

ზიზღნარევი სიყვარული (2 ნაწილი)

ლევანს ეხუტებოდა და ჯერ კიდევ ვერ აღექვა რეალობა, თითებით მისი სახის თითოეულ ნაკვთს ეხებოდა და საოცარ ჟრუანტელს გრძნობდა მის შეხებაზე...-ლევან ნუთუ მართლა შენ ხარ?! ღმერთო ჩემო ახლაც ვერ ვიჯერებ, არც კი მჯეროდა როდესმე თუ მოვახერხებდი შენს კიდევ

ზიზღნარევი სიყვარული (1 ნაწილი)

"მხოლოდ სიყვარულით და მორჩილებით შეიძლება მტრის ძლევა. ბოროტებით ბოროტობა ვერ გამოსწორდება" ზუსტად ოცდაერთი წლის უკან ქვეყანას მოევლინა ელეონორა. ფაქტიურად მთელი თბილისი ზეიობდა მის დაბადებას, მდიდარი ოჯახის ნანატრი წევრი თითქოს თავიდანვე განწირული