მე + შენ = ჩვენ ( თავი 17 )

"რა ნათელი დღეაა რა ნათელი მზეააა იმიტომ რომ დღეს ყველაზე მაგარი დედიკოს დაბადებისდღეაა" და ამ სიმღერით და ტორტით გავაღვიძეთ დედაჩემი ... მართლაც რა ლამაზი დღე იყო , თანაც მზიანი მოკლედ ყველაფერი კარგად იყო ,ბედნიერად ... დილიდანვე დაიწყო მილოცვები

თვითმკვლელობიდან სიყვარულამდე..(2 თავი )

–კარგი , თანახმა ვარ წამოვალ შენთან , ოღონდ არ მინდა რამე ცუდად იფიქრო.. –(იცინის) არა ცუდად არ ვიფიქრებ მაგრამ არ მეგონa ამას თუ მეტყოდი.. გეტყობა ძალიან ხარ გაბრაზებული.. –კი ძალიან!! –იმედია მომიყვები , დრო საკმარისად გვექნება თან კარგი მსმენელი

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეექვსე)

მარიამი დემეტრეს ქცევებით გაკვირვებული იყო ვერ გაეგო რას აკეთებდა, მაშინ სულ გადაირია მანქანაში ძალით ,რომ ჩატენა და 120-ით მიქროდა.....ერთი მამისმკვლელი თვალებით შეხედა და იქვე მიიყინა ისე გამოხედა...გულმა უამრავი დარტყმა გამოტოვა.

ბავშვობიდან მოყოლებული (თავი2)

-ბავშვებთან კი არა წახვალ სახლში და მოეშვი ამ ღამე ტანტალს -აუუ ეგეც შენ გკითხო? -კი ყველაფერი მე უნდა მკითხო -სხვათაშორის შეგახსენებ 13 წლის ბავშვი ვარ და არ ვაპირებ შენ გემოზე სიარულს -მაგასაც ვნახავთ შედი ეხლა სახლში

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 4]

წამით შეჩერება უნდა იმ წამისაც,როდესაც ის გაიცნო,მეხსიერებაშიც კი არ აღადგენს მის სახელს!ვერ იტანს მთლიან ამ ცხოვრებას.მთლიანი ცხოვრებაც მას უკავშირდება...-რატომ ღმერთო რა დავაშავე-ამოიკვნესა და ტირილი დაიწყო,არა არ შეიძლებოდა ასე.უნდა

თვითმკვლელობიდან სიყვარულამდე..(1 თავი )

ალბათ ყველა ბავშვს უნდა იყოს დიდი და მათ შორის მეც ყოველტვის მინდოდა „დიდი“ ვყოფილიყავი მაგრამ არ მეგონა , რომ წლებთან ერთად პრობლემებიც თუ მომემატებოდა. ბავშობიდან ყოველთვის ჯანმრთელობის პრობლემები მაწუხებდ რაც იმის მიზეზი გახდა , რომ წონაში

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეხუთე)

სახლში ,მალე დაბრუნდნენ ლუდით ხელდამშვენებულები, ის საღამო მთლიანად გაჟღენთილი იყო მეგობრების სითბოთი..სიყვარულის წვეთებით..ჩემი აზრით, მეგობარი სულის სარკეა რასაც სხვა არ გეტყვის..ის მოვა და პირში გეტყვის რაც არუნდა ცუდი მოსასმენი იყოს, ხომ გაგიგიათ

ემა (თავი 4)

მთელი დღე უაზროდ დავბორიალობდი ქალაქში,ცხელი ქარი ქროდა,რაც აგვისტოს ცხელ დღეებს უფრო აუტანელს ხდიდა,მივაბიჯებდი მაგრამ არ ვიცოდი სად,არც ის ვიცოდი როდემდე უნდა მეხეტიალა ასე,ერთი რამ ვიცოდი მხოლოდ მე უკან აღარ დავბრუნდებოდი,თავს მეტად აღარ

მეორე მე III თავი

არ ვიცი რამდენი ხანი ვიწექი, მაგრამ ვგრძნობდი, რომ ჩემში რაღაც იცვლებოდა. მსმენია ისტორიები იმის შესახებ, რომ აი ერთხელ ნახავენ და ეგრევე უყვარდებათ, მაგრამ მე მსგავსი რაღაცეების არ მჯერა. როგორ შეიძლება შეგიყვარდეს ადამიანი, რომელსაც არც კი

დიდი სიყვარულის პატარა შეცდომა..! [თავი 15] "დასასრული"

დიდი მღელვარებით გადიოდა ყოველი წამი. ქორწილის დღე ახლოვდებოდა და ანასტასიას ნერვიულობა უფრო და უფრო ემატებოდა... უჩასთვის კი ეს დღე ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასი იყო და არუნდოდა რომელიმე დეტალი გამოსჩენოდა..-ძმა ქორწილი ბევრს ქონია მაგრამ