რაე (თავი 5)

"გაბრიელი მოტრიალდა. მისი მაისური მარიამს შუა ბარძაყებამდე სწვდებოდა, ზუსტად იმ ზომამდე, სადაც ქვედაბოლო წყდებოდა, სანამ ევა ლუდის ცუნამში არ მოახვედრებდა. გაბემ ქვედა ტუჩი ამობურცა და წარბები კიდევ აზიდა. არ ერიდებოდა, მარიამის უხერხულში ჩაგდებას."

სასრულეთი (თავი 35)

- ბედნიერებას გისურვებ, ლეა. მშვიდობით.- ჩემსკენ დაიხარა, და როგორც ჩვეოდა ყურის ქვეშ ყელთან მაკოცა და უმალვე გამშორდა. ერთ ადგილას გაშეშებული ვიდექი და ემოციების ზღვა შიგნიდან ამოხეთქვას ამაოდ ლამობდა.

ფშაური კაფია [თავი 10]

საღამოს ათი საათი იქნებოდა, როცა ხოსიაურის შავმა ჯიპმა მთისპირებზე მოწოლილი ბინდი გაარღვია, მაღაროსკარის შარა-გზები აამტვერა და მაღალი, გალავანშემორტყმული სახლის კარი ლამის შეამტვრია. არა, სახლში არავინ იყო. წყვდიადში ჩაძირულიყო ფართო ფანჯრები,

სასჯელი. თავი 4.

არ ვიცი რატომ ვფიქრობ დაუსრულებლად შენზე და რატომ ვერ ვსვამ წერტილს, ალბად იმიტომ რომ შენზე ფიქრია დაუსრულებელი. იმ დილიდან დღემდე დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, რომ ბოროტი ზღაპარია ცხოვრება.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 2

სანდრომ მანქანა ნათიას კორპუსის შორია-ახლოს დააპარკინგა და სევდიანი თვალებით გახედა მისი ბინის ფანჯრებს, კარგა ხანს უყურებდა და მისი გონება კვლავ ფიქრმა წაიღო

რაე (თავი 4)

"დაინახა. ამ უკანასკნელს იქამდე შეემჩნია დრედებიანი, სანამ დრედებიანი შეამჩნევდა მას. ქვევიდან, უნდობლად შესჩერებოდა გაბეს სამი წამი. მერე კი, თვალის არეალს მოსწყდა და სადღაც გაუჩინარდა. გაბე სწრაფად წამოდგა და სცენისკენ წავიდა."

სასჯელი. თავი 3

სიგიჟემდე მოსწონს თეთრი თხელი მაისური მის ტანზე და  ღილებს შორის როგორ მოჩანს მისი თეთრი კანი  სავსე მკერდით და  მოსწონს მოკლე იუბკის ქვეშ მისი ჩამოსხმული ფეხები. ლამაზი თვალებიც მოსწონს დიდი წამწამების ქვეშ დაჩრდილული და ტუჩები ოდნავ სველი, რბილი

სასრულეთი (თავი 34) +18

აღმოსავლეთი ერთი დიდი ტკბილ-მწარე გამოცდილებების სკივრია. სწორედ ამაშია მისი მიზიდულობის ძალაც. ერთდროულად გიზიდავს და გაშინებს, თავისკენ გიხმობს და ხელს გკრავს, თავის კალთაში შეგიფარებს და დაუნდობლად მოგიძულებს. სწორედ ქართულ ენაში ვიპოვე ის

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი1

სანდრო მოღუშული სახით იჯდა აივანზე და სიგარტეს ნერვიულად ეწეოდა, თან ტელეფონის, საწყის ეკრანზე დაყენებულ ნათიას და მარიანას ფოტოს დაჰყურებდა,

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 14)

დაბალღერძიანი ლამპიონები ენთო. მართკუთხა ფილაქანს ყვითელი ფერი დასდებოდა. გრილი და სუფთა ჰაერი სიღნაღის ვიწრო ქუჩებში დაეხეტებოდა და ჩემსავით უსიყვარულოდ დარჩენილებს ეძებდა. უფრო რომ დაეტანჯა და დაეკარგა.