სასჯელი. თავი 6.

ძილში ჩაესმოდა წვიმის ხმა და ბედნიერი იყო არ უნდოდა გაღვიძებოდა, უნდოდა წვიმის ხმა დაუსრულებლად მოესმინა და ამ წვიმის ხმაში ძველი ლამაზი მოგონებებით ყოფილიყო მთელი დღე თვალებდახუჭული, მაგრამ საათის ისრები ძალიან ჩქარა მოძრაობენ და წუთები ძალიან

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 7

სანდრო და ნათია დიდხანს იდგნენ ასე ჩახუტებულები და არცერთს არ უნდოდა რომ ეს ბედნიერების წუთები დასრულებულიყო, განსაკუთრებით კი ნათიას

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 6

იმის გამო რომ ნათიამ სანდროს არცერთ შეტყობინებას და ზარს აღარ უპასუხა ძალიან გაბრაზდა სანდრო და გადაწყვიტა მეორე დღეს ენახა ნათია

რაე (თავი 6)

"გაბე, კმაყოფილი მობრუნდა და გაზს დააჭირა. თითქმის ცარიელ გზას, ბღვერით მიაპობდა შავი მოტოციკლი, რომლის სარკისებრი ზედაპირი, წვიმას დაეჭორფლა. ევამ, ჩაფხუტი მოიხსნა, ხელები გაშალა და სიხარულის ყვირილი შეაგება ზეცას."

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 5

სანდრო ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და უყურებდა მიმავალ ნათიას, რომელიც ნერვიულობისა და მღელვარებისგან აკანკალებულს ხელ-ფეხს ძლივს იმორჩილებდა

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 4

ნათია ისე დაიძაბა სანდროს ხმის გაგონებაზე რომ რეალობის აღაქმა დაკარგა რამდენიმე წამის განმავლობაში და ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს თავად კი არა

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 3

სანდრომ ოთახის კარი ფრთხილად შეაღო და მარიანას მიაჩერდა მოღუშული სახით, რომელსაც ტკბილად ეძინა მის საწოლში, დიდხანს ძალიან დიდხასნ

სასჯელი. თავი 5.

-იმ ადგილებში დავდივარ სადაც არასოდეს არ ვყოფილვარ და მინდა სადმე შეგხვდე შემთხვევით როგორც მაშინ, მაგრამ  უკან იმედგაცრუებული ვბრუნდები. ერთმანეთთან მხოლოდ ერთი ღამე გვაკავშირებს და იმ ღამის მოგონებები დარწმუნებული ვარ შენც ისე გაწუხებს როგორც მე.

რაე (თავი 5)

"გაბრიელი მოტრიალდა. მისი მაისური მარიამს შუა ბარძაყებამდე სწვდებოდა, ზუსტად იმ ზომამდე, სადაც ქვედაბოლო წყდებოდა, სანამ ევა ლუდის ცუნამში არ მოახვედრებდა. გაბემ ქვედა ტუჩი ამობურცა და წარბები კიდევ აზიდა. არ ერიდებოდა, მარიამის უხერხულში ჩაგდებას."

სასრულეთი (თავი 35)

- ბედნიერებას გისურვებ, ლეა. მშვიდობით.- ჩემსკენ დაიხარა, და როგორც ჩვეოდა ყურის ქვეშ ყელთან მაკოცა და უმალვე გამშორდა. ერთ ადგილას გაშეშებული ვიდექი და ემოციების ზღვა შიგნიდან ამოხეთქვას ამაოდ ლამობდა.