მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 13)

სასვენი ნიშნები ყოველთვის მძულდა.იმიტომ არა, რომ მათი ადგილი არ ვიცოდი. მძულდა, რადგან მაიძულებდნენ იქ გავჩერებულიყავი, სადაც არ მინდოდა. აზრს იქ ამთავრებდნენ, სადაც გაგრძელება მწყუროდა.

დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი (4 თავი)

მე დაუძლურებულს , განადგურებულს , ყველაფერი თავზე მენგრეოდა და გააზრებასაც კი ვერ ვასწრებდი ისე სწრაფად , არჩილის ასეთი საქციელის მერე არც კი წარმოედგინა რომ უარესი შეიძლებოდა მომხდარიყო , მაგრამ მოხდა.

შემიყვარებ! 20 თავი

მარიამი განდაგურებული დაბრუნდა სახლში, თავს საშინლად გრძნობდა, ამიტომ დედას მიწერა რომ დაძინებას აპირებდა და არ შეეწუხებინათ, ტელეფონი გამორთო

შემიყვარებ! 19 თავი

გეგა დიდხანს უყურებდა თვალებში სახე ალეწილ ბიჭს, რომელმაც ინსტიქტურად მარიანა უკან დასწია და მოთმინებით დაელოდა მის შემდეგ ნაბიჯს

...და მზე ამოვიდა (მეშვიდე თავი) (ფინალური)

მისკენ ვტრიალდები, იმის იმედით, რომ ის იქ, ყავით ხელში დამხვდება, მაგრამ მე მხოლოდ ცარიელი სივრცე მხვდება. ცრემლები მომდის და მტკივა, მაგრამ ვიცი, რომ ის ჩემთანაა. მენატრება... სიცოცხლის ბოლო წვეთამდე მენატრება... და მასთან მინდა... მაგრამ უკვე

სასრულეთი (თავი 32)

ღილაკი SOSი გააქტიურებული იყო. ახლა ისღა დამრჩენოდა დავლოდებოდი, როდის მიხსნიდა დავუდი ამ განსაცდელისგან. უცნაური დეჟავიუს შეგრძნებისგან მთელი სხეული დაბუჟებული მქონდა. სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს, ალბათ მსოფლიოში თუ არა საქართველოში მაინც

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 12)

ტრაგიკული ისტორიაა. - ცუდისთვის შევამზადე. - ლეგენდის მიხედვით, დედას თავისი პატარა ვაჟი, სახელად ნური, ყოველ დღე ამ ტბასთან მოჰყავდა. თამაშობდნენ, მტრედებს კვებავდნენ, თევზებს ჩასცქეროდნენ. ერთ დღეს დედა ღრუბლების ცქერით ზედმეტად გაერთო, ნური კი

დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი (თავი 3)

გაგრძელება ისტორიისა 'დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი' საშინლად ვიყავი ,არ ვიცოდი რა მექნა, ვერასდროს დავიჯერებდი რომ მამაჩემი, მაინც და მაინც ახლა გამოჩნდებოდა, ეს ყველაფერი ჩემს დაქალს დაწვრილებით მოვუყევი, მაგრამ განა ეს იყო მარტო? სახლში მისულს

ფშაური კაფია [თავი 7]

მზიანი თენდებოდა აღდგომის დილა; გამოუთქმელ სიხარულს გრძნობდა თადიაურის გული, სამყაროსხელა სიყვარულს იტევდა. უყვარდა, უკიდეგანოდ უყვარდა ეს ფშავის ახასხასებული მთები, ეს ალალი, მუდამ მშრომელი ხალხი, უყვარდა მუდამ ჩაგრული და მაინც ამაყად ფეხზე მდგომი

შემიყვარებ! 18 თავი

მარიამი და ტყუპები რესტორანში გაშლილ სუფრასთან, უემოციო სახეებით ისხდნენ სოფოს და გეგას ყალბ სახიან მეგობრებთან ერათად რომლებიც