... რომ არ უნდა გიყვარდეს (9 თავი)

ძალაგამოცლილ, განაწყენებული, შეურაცხყოფილი და თითქმის განადგურებული დამტოვა... ყველაზე უადგილო, ყველაზე შეუფერებელი და საერთოდ წარმოუდგენელიც კი იყო იმ წუთას ჩემ თავთან გამოტყდომა, მაგრამ ვეღარ

ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 1)

ეს რომ ადამიანს დასცემოდა, იქვე გააშეშებდა, მის შიგნით ათას ნათურის მოცულობით სიკაშკაშეს დააწყებინებდა და ბოლოს შუაზეც გაგლეჯდა, ხოლო მისი დამწვარი ნაფლეთები იმ მონასტრის კედელს მიეგლისებოდა, სადაც კრძალვით და შიშით მონუსხული რამდენიმე ადამიანი

სასრულეთი (თავი 24)

ამ ფიქრებში გართული მოვუყვებოდი დერეფანს, რომ გამომძიებლის სატელეფონო საუბარს შემთხვევით მოვკარი ყური. ის არაბია? დარწმუნებული ხარ? როგორია მდგომარეობა? მოვიდა გონზე? ინგოროყვას კლინიკაში ხომ? კარგი, 2 საათში გამოვუშვებ ეკიპაჟს....

საკანი (1თავი )

-აბა რახდება იტყვი? მოწყვეტით დავეშვი მის სარაძელში, ფანჯარასთან მდგომი გიო კი მკაცრ სახეს არ მაშორებდა - ძალიან არმინდა ამ საქმეს გაგაკარო .მაგრამ, იმათმა მაინც და მაინც ანიტა ჯაში გვინდა იყოს ამ საქმის გამომძიებელიო. მე მის ამ გამომეტყველებაზე

უცნობი გოგოს დღიურები (თავი 3)

როდესაც ლადო ექიმისგან გამოვედი სულ მის სიტყვებზე ვფიქრობდი. ნუთუ, მართლა დარჩა ჩემში სიძულვილის გარდა რაიმე სხვა გრძნობა? ნუთუ, მართლა მახსოვს რას ნიშნავს ბედნიერება? კი ვფიქრობდი ამ ყველაფერზე მაგრამ, პასუხები არ მქონდა!

ანგელოზი (თავი 2)

მისი სხეულიდან უდიდეს სითბოს ვგრძნობდი, ვუყურებდი და თითქოს გაშეშებული ვიყავი, არაფრის გაკეთება შემეძლო, მისი სახე, სხეული, ნაზი წვრილი თითები, არც ისე მარტივი დასაჯერებელი იყო, რომ მას ასე ახლოდან რეალურად ვეხებოდი...

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.

უკანასკნელი კოცნა (10 თავი)

თორნიკეზე ფიქრში დამათენდა, ვერ ვიჯერებდი რომ ის, კვლავ ჩემს გვერდით იყო... ჯანდაბა მეც არ ვიცი რა მემართᲔბა, რატომ ვკარგავ საკუთარ თავზე კონტროლს

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (8 თავი)

გაცოფებულმა ბალიშები დავუშინე. ამ უკანასკნელს ხშირად ვსვროდი ხოლმე, რადგან ხმაურს არ იწვევდა მე კი, ბრაზის ჩახშობაში მეხმარებოდა. მერე მოწყვეტით დავჯექი და დავფიქრდი, რაც მოხდა იმაზე. როგორც კი გონებაში ის წამი დავაბრუნე ის, სასიამოვნო განცდებიც

ბნელეთის აღზევება (თავი მეორე)

ორიონი მოხდენილი კაცი იყო, სწორი ქერა თმითა და ცისფერი თვალებით, მის თვალებში საუკუნო ცოდნა იგრძნობოდა, ისინი ისეთი ღრმა და სავსენი იყვნენ. ამჟამად მეფე თავის ოთახში ფანჯრის წინ სავარძელში იჯდა, უყურებდა სასახლის წინ გადაშლილ თვალუწვდენელ ტყეს.