ის, რაზეც არავინ საუბრობს თავი 8

-შევძლებ?-ჩემ თავთან უნდა გამერკვია. -რაც არ უნდა იყოს, მგონია რომ შეძლებ- გაკრეჭილი ირაკლი მედგა მაგიდის მეორე მხარეს ყავით ხელში.არც ვიცოდი ჩემს სახეზე რა იკითხებოდა დაბნეულობა, გაკვირვება თუ სიხარული.

გაყინული წუთი (თავი I)

ქმრის სურათი ჰქონდა ჩაბღაუჭებული და ოთახიდან ოთახში დადიოდა. ლევანი კი არსად ჩანდა .საძინებლის კართან გაჩერდა. "აქ მაინც დამხვდე რა იქნება " ამოიტირა და კარი შეაღო. გულით დაეჯახა რეალობას და კიდევ ერთხელ დაუმარხავად მოკვდა.ყველგან ლევანის სურნელი

ანუკი. გაგრძელება (თავი მეთექვსმეტე)

-და ვაზაში უნდა ჩადო მერე? ჩემ სახლში ვიღაცა ბანალური ყ*ეს ნაჩუქარი ყვავილები? თან წყალში გაქ, არ დაგიჭკნეს ხო?!!გადააგდებ. -კაი რა გჭირს, ტიპს არც ვიცნობ. ლამაზი ყვავილებია. იღადავა, ვუთხარი ქმარი მყავს თქო.

კაენის მოდგმა (თავი მესამე)

თათია უხამსი სიტყვებით მომმართავდა, მე კი იმის ენერგიაც არ მქონდა რომ სიტყვა დამებრუნებინა... ისე შეიქმნა სიტვაცია რომ თითქოს მე ვიყავი მის წინაშე დამნაშავე, ოთახიდან სამზარეულოში შემოვარდა ჩემი მეუღლე, და ჩასისხლიანებული თვალებით მიყურებდა..

თავქარიანი (თავი3)

გული ტვინზეა დამოკიდებული,არ მიცე ტვინს უფლება ანრი შემოუშვას, არ მისცე უფლება მასზე იფიქროს,ასე გულს დაიცავ, იმ სენისგან რომელსაც სიყვარული ქვია ტვინია მთავარი

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 5)

-მადლობაა_ძლივს მოახერხა მიძახება ნათიამ და ძლივს მოიფიქრა კარის მიკეტვა. სწორი იყო, ხვალიდან ახალ ცხოვრებას იწყებდა. ღიმილით შეათვალიერა თმა სარკეში და ღიღინით წავიდა ოთახისკენ.

სპორტის მასწავლებლები (თავი 8)

- ჩემს მიმართ რას გრძნობ? - აზარტში შევიდა და უფრო მოხერხებულად მოკალათდა დივანზე, ხვდებოდა როგორ აგიჟებდა თავისი კითხვებით და ეს რაღაცნაირად სიამოვნებდა კიდეც.

შეიგრძენი შენი თავი და ფიქრები

როცა გგონია, რომ ყველაფერი დასრულდა მაშინ ჩნდება ნათელი წერტილიც და ამოყავხარ ჭაობიდან თავისუფლდები იმ გრძნობისაგან რაც შენს გონებაში ხდება, რაც გბოჭავდა და გიჭერდა თითქოს სადღაც გაქრა , შიშის მაგივრად სიძლიერე ისადგურებს და ისევ სრულფასოვანი ხდები,

გაყიდული ღირსება (2 თავი)

ცოტნე და მია ერთმანეთს დიდხნს უყურებდნენ თვალებში და ჯიუტად არცერთი არ არიდებდა მზერას, მიას გულმა გამალებით დაუწყო ცემა როცა ბიჭმა მკალვზე წაავლო ხელი

სასრულეთი (თავი 11) +18

დრო და დრო ჩვენი თვალები ისევ ეჩეხებოდა ერთმანეთს. რას ვხედავდი? მონატრებას, სითბოს, სიყვარულს, სურვილს, თუმცა სადღაც ჭაობისფერის სიღრმიდან სულ ოდნავ, მაგრამ მაინც კრთოდა ეჭვი, შიში, და რამაც ყველაზე მეტად შემაშინა, შურისძიების წყურვილი.