ურეკის მზის ქვეშ ( თავი VII)

კაი რა... მერე“ ნათურა მენთება თავში“,ბოროტულად ვიღიმი,ტანის რხევით ვუახლოვდები გიგის და ხელს ვკიდებ. - წავიდეთ? - წავიდეთ ლამაზო. - გიგიც არ აყოვნებს და მიღიმის. თან რა ლამაზი ღიმილი აქვს დამპალს. - ზურგი მეწვის,ვხვდები,რომ ამის გამომწვევი

მეზიზღები არაბულო (7 თავი)

ხშირად ადამიანები გარემოს მსხვერპლი ვართ ისე, რომ თავადაც ვერ ვიაზრებთ ამას... ხო ასეა. გარემოებებს ვაბრალებთ ის რაც ჩვენს ცხოვრებაში ხდება და ამით ვამართლებთ საკუთარ თავს, ხორცს... ხშირად ისე ხდება,

მე შენ და ცხოვრება (თავი 14)

გაგანადგურებ,არ მოვისვენებ მანამ, სანამ განადგურებულს არ გნახავ.ამოგიღებ ამ წყეული გულიდან და ზუსტად მაშინ გეშინოდეს ჩემი.-აი ახლა ამ წამს ისე შემიძლია გამოგასალმო სიცოცხლეს თვალი არ დავახამხამო, მაგრამ ჯერ კიდევ ამ გულში ხარ და უფრო მეტკინება. განა

შემთხვევით შემიყვარდი (II თავი)

ამიტომაც ბავშვებს ჩამოვშორდი და გეზი საპირფარეშოსკენ ავიღე, მაგრამ უეცრად ვიღაცამ პირზე ხელი ამაფარა და ბნელი კუთხისკენ წამათრია

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 7)

მის გულში ქაოსურად და დამანგრევლად ბობოქრობდა ქარიშხალი, რომელიც ყველა კარგ მოგონებას და მასში არსებულ პოზიტივს მთლიანად ისრუტავდა. საშინელებაა, როდესაც საყვარელ მამაკაცს ვერ უახლოვდები, როდესაც ის დარჩენას გთხოვს და შენც მისი 100%-ით გჯერა, საკუთარ

კოტარის სინდრომი /თავი 1,2,3/

"მას ერთ დროს ძალიან უყვარდა ცხოვრება, თუმცა ახლა ამ მომენტში მას ისევე უყვარს სიკვდილი, როგორც ჩვენ სიცოცხლე."

სიგიჟის ზღვარზე (14 თავი)

მია იჯდა მაგიდასთან სრულიად დაბნეული და არეული, მისი ერთი ნაწილი ახლავე გაქცევას და თავისუფლებას მოითხოვდა

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი VI)

გარეთ ისე ბნელა ვერაფერს ვხედავ,მაგრამ ვცდილობ როგორმე გავიკვლიო გზა. ჰამაკის კონტურს ძვლივს ვარჩევ და მოწყვევით ვებერტყები შიგ,რასაც ვიღაცის ყრუ წამოყვირება მოსდევს. შიშისგან ლამისააა იქვე მოვკვდე,ადგომას ვაპირებ,მაგრამ „უცხო მაკავებს“. მხოლოდ

Him and I (თავი 7)

*სანდროსთან* ექიმი ამბობს რომ ქეთიმ გაიღვიძა და ვხვდები რომ ყველაფერს ვკარგავ ანასაც და ნინასაც.ლევანი გამანადგურებს ვიცი,მე კი არაფერი შემიძლია რადგან ჩემი ნინა მას ყავს -რიგრიგობით შეგიშვებთ სანახავად ზედმეტად გადაღლა არ შეიძლება, პირველი ვინ

მათანელ /თავი 5/

"მათანელი საჭეს მართავდა. მანქანაში სასიამოვნო მელოდია ისმოდა, რომელსაც როგორც შემდგომში გაირკვა „H.E.R.- Focus” ერქვა. მათანელს ფანჯრიდან ჰქონდა ხელი გადაწეული. სიგარეტის ღერს რომანტიკულად იჭერდა ხელში და შიგადაშიგ მის სახეზე თავბრუდამხვევი ღიმილი