მომენდე (მეშვიდე თავი)

ვიკა დაწყნარდი წარმოიდგინე სახლში ხარ შენს თბილ საწოლში,აქეთ-იქით ყურებას მოეშვი და მხოლოდ წინ იხედე.მაგრამ ჯანდაბა ვერ ვწყნარდები,ყოველ წამს მგონია რო რაღაც არსება გადმომიხტება გზაზე,ადამიანის ჭაჭანება არაა ,რომც ვიყვირო ალბათ ვერავინ გაიგებს

ცოლი მჭირდება! (პირველი თავი)

-სასამართლო იძახებს სანდრო დადიანს. ამ სიტყვების გაგონებისას დარბაზში მყოფი ერთ-ერთი ახალგაზრდა ბიჭი ფეხზე წამოდგა და განკუთნილი ადგილისკენ დაიძრა,რატომღაც ნერვიულობდა,თვითონაც არ იცოდა რატომ ადარდებდა ეს ფაქტი ასე.

კოშმარის პრინცი თავი 3

შემოსასვლელისკენ მთელი სისწრაფით გავვარდი და კარი გავაღე, ლევანი იყო, მისი დანახვისას ჩემში გამოწვეულ ემოციებს სიტყვებით ვერ აღვწერ...

სამი დღე 10 თავი

- ეს შენ ჩამოგიტანე, მაგრამ ახლა აღარ მინდა სხვისი ხელის შენახები სამკაული გამშვენებდეს. მაგრამ ვერც იმას დავუშვებ სხვამ ატაროს ის, რაც შენ გეკუთვნოდა. ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ოთახიდან გაიყვანა.

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 6 თავი

-ანიტა მქვია-ვამბობ ღიმილით და ფეხზე ვდგები-მოდი იცი რა ვქნათ? შენი ჩხუბი დავივიწყოთ, შოკოლადები ვიყიდოთ და დამიანესთან წავიდეთ, კარგი? -კარგი-მეუბნება და პატარა ხელებს კისერზე მხვევს

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 1 და 2)

"ყოველთვის მჯეროდა, რომ შენი და მომავალი მიჯნურის გზები წითელი ძაფებით არიან დაკავშირებულნი. თითქოს განგებამ ჩასახვისთანავე, დედის ჭიპლარიდან ერთად აღმოაცენა წითელი ძაფი, რომელიც დაბადებისას ორი სხეულის ნაწილნი იკვეთებიან. რაც უფრო შორს ხარ მისგან,

მომენდე (მეექვსე თავი)

-რასაკეთებ სანდრო ?.-თან მეცინებოდა თითქოს შესაბამის მომენტს ელოდაო ისე უცბად გაჩნდა ჩემთან -ნუ ჭირვეულობ არ შეგჭამ.-ძლიერად მომხვია ხელები და მეც ნეტარებაში მყოფს ასე ტკბილად ჯერ არ მძინებია.დილით სანდრო წასული დამხვდა.ტელეფონზე ესემესი დაუტოვებია

მექანიკურად! ( 24 თავი)

-რას ნიშნავდა შენი საქციელი ლევან?-მანქანაში ჩასხდნენ თუ არა ,ეგრევე გაბრაზებულმა მიმართა თათამ -რა არ მოგეწონა?-ისე ჰკითხა გზისთვის თვალი არ მოუშორებია და მანქანა დაძრა -ხედავ რა ცინიკოსია კატო?-კატოს მიუბრუნდა,რომელმაც მხრები აიჩეჩა -ხო,თათა

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 5 თავი

-კარგით, ნახვამდის უფროსო-ვამბობ ღიმილით და კარებთან მისულს არც ისე კარგად მაგრამ მაინც მესმის დამიანეს ჩირჩული -ნახვამდის ანიტა...

მომენდე (მეხუთე თავი)

-საშიში არაფერია დამიჯერე,მოდუნდი და ,,მომენდე’’ პატარ -პატარა ჩხვლეტებს ვგრძნობდი , სანდრო ისე ფრთხილად მოქმედებდა ზოგჯერ დავცინოდი.უფრო მტკკივნეული მეგონა მაგრან ან ძალიან მტკივნეული არ არის ანდაც სანდროს ხელით გაკეთებული არ იყო მტკივნეული.