ყველა'ფერი (თავი 2)

მე და გიორგი თითქმის ერთი საათი ვიყავით Mcdonald's-ში და გამოვედით. სახლში მივედი თუ არა სოფოს ზარი გაისმა და უცებ შეწყდა გადავურეკე 5-ჯერ მარა არავინ იღებდა ყურმილს. შემდეგ დედამის დავურეკე და გავიგე რომ საავანდმყოფოში ყოფილან... მე სახლიდან ჩქარა

კესანე ანუ არ დამივიწყო (11თავი)

გართობაში სიცილ-კისკისში დრო მალე გავიდა. ნეტარეებსვბოდიალობ სუარმახსოვს როგორგავიდა რატის ისტორიის მოსმენის შემდეგ აღარაფერიმახსოვს ერთიორი სადღეგრძელოსგარდა.

შენელებული გულისცემა (თავი 7)

-რა თქმა უნდა ,ის ხომ პროფესიონალია თავისი საქმის_ჩაფიქრდა დირექტორი და მალევე აწია თავი, -კარგი, პოლიციაში დარეკე, მე დაცვის ოთახში ჩავალ გარეთ გამოვყრი, განგაშს ჩავართვევინებ და კამერებს გადავაქექიებ.

შენელებული გულისცემა (6 თავი)

-ამჯერად რაო_სკამს მიეყრდო კაცი. -თუ 12 საათში დადებითი პასუხი არ ექნებათ ყველა კონტრაქტს გავუუქმებ და ამ ზარალს არ დავჯერდებიო, ათმაგად გადავუხდი დაკარგული თანხისთვისო.

საქორწილო კაბა (14თავი)

ლუკას სიტყვები ჩამესნოდ ყურში გაუჩერებლად, მხოლოდ ეს რამდენიმე სიტყვა, რომელმაც ერთ წამში გამანადგურა, საბოლოოდ მომიღო ბოლო და დაასრულა ჩემთვის სიტყვა ოჯახი, დედა და მამა, კიდევ ვერ ვიჯერებდი, ბოლომდე ვერ ვიაზრებდი ამ ყველაფერს, ვერ ვიჯერებდი რომ

შეხვედრა. (თავი 7)

- ამ ყველაფრის შემდეგ შენ ძალიან ძლიერი ხარ.დამოუკიდებლად მიაღწიე ყველაფერს და რაც მთავარია ადამიანობა არ დაგიკარგავს. -გავუღიმე და ლოყაზე ხელი ჩამოვუსვი. ტანზე ბუსუსებმა დააყარა და გამეღიმა. უკან უნდა დამებრინებინა ხელი, რომ დამიჭირა და მთელი ძალით

შენელებული გულისცემა (თავი 5)

-აა, ვიღაც ექიმი არა? საცოლედ რომ გამოაცხადა, კარგი ძალიან, სიყვარულის გამო თლად გადმომილოცავენ ყველაფერს_ამაზრზენი სიცილით გადაიხარხარა და საჭირო ნომერი აკრიბა -ორ საათს გაძლევთ ქალბატონი ექიმი აქ რომ მომითრიოთ.

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 7) +18

- ესეიგი მიდიხარ?- ისეთი უინტერესო ტონით კითხა თიკამ ლამის ტირილი დაიწყო, მყუდრო ბარში ისხდნენ, ხალხის სიმცირით გამოირჩეოდა, მუქი ტონალობები ჭარბობდა, კუთხეში ისხდნენ და ისე საუბრობდნენ. - ასე გამოდის... ნუ ჯერ არვიცი...- სიტყვებს თავს ვერ აბამდა

შენელებული გულისცემა (4 თავი)

-ოჯახოო_შეძახილით შეაღო კარი და დაიხარა ფეხსაცმლის გამოსაცვლელად. -ჩემთან მოდი მა, დედაშენი არ გელაპარაკება_დაცინვით გადახედა ცოლს თამაზმა და ხელები გაშალა ქალიშვილის ჩასახუტებლად.

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 6)

არ თქვათ ეხლა პატარააო, თორემ თავს მოვიკლავ. ისედაც ძლივს ვასწრებ (მაპატიეთ არ ვწუწუნებ) უღრმესი მადლობა რომ კითხულობთ და მელოდებით...