ვერ დაგთმობ (თავი 2)

-მოგწონს ჩემს ზურგს უკან ყოფნა არა -აქ არაფრის მეშინია-ვამბობ ხმამაღლა და ახლაღა ვიაზრებ რა ვთქვი -ანუ არაფრის გეშინია?-ტრიალდება ჩემსკენ -ჩემი ტელეფონი სადაა?-ვცდილობ თავის დაძვრენას -აიღე, ასე მარტივად ვერ გამექცევი

ჩემი იყავი! (თავი 8)

წინ დიდებული ქორწილი გველოდა. ორი დღე დამჭირდა დეკორატორებთან შესათანხმებლად, შემდეგ კი გეზი სვანეთისკენ ავიღეთ. დრო იყო ჩემი ორი გადარეული მეგობარი დამექორწინებინა. წასვლამდე ლიზას ნახვა ვერ მოვახერხე ამიტომ გზაში განაწყენებულმა დამირეკა

ჩემი იყავი! (თავი7)

საღამოს თორმეტი საათი იყო მანქანა რომ სადარბაზოსთან გაჩერდა, ისეთ დაღლილობას ვგრძნობდი თითქოს ომიდან დავბრუნდი. მინდოდა ყველაფერი დამევიწყებინა და ცხოვრება გამეგრძელებინა, იმის მიუხედავად რომ იმ მომენტში მაგის ძალა ნამდვილად არ შემწევდა.

იბრძოლე ან მოკვდი (I თავი)

მთლად ბრიუს ლი ვერ ვარ, მაგრამ გამოუვალ სიტუაცებში ნამდვილად ვიცი თავი როგორ დავიცვა. ტოტს ბეისბოლის ბიტასავით ვიმარჯვებ და ისეთ პოზაში ვდგები, რომ მოახლოებულ თავდამსხმელზე წაქცევისგარეშე შევძლო დარტყმა.

ჩაკეტილი სივრცე 28 თავი

ზოგიერთი ადამიანი იმიტომ იბადება რომ უბედური იყოს

განთიადი (მეთორმეტე თავი)

-გახდები ჩემი ცოლი? ამღვრეული თვალებით ამოხედა ქვემოდან. პირზე აიფარა ორივე ხელი გოგონამ, სიტყვებს ვერ უყრიდა თავს. მწვანედ მოელვარე სფეროებიდან, თამამად გადმოკვეთეს ცრემლებმა ჯებირები. მამაკაცის პირდაპირ ჩაიმუხლა ისიც. -კი! -რა თქვი? შენ რა

ჩემი იყავი! (თავი6)

ნივთები შევაგროვე, სახლის კარი გამოვიხურე და გზას დავადექი. ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გასული ორი წელი არაფერს ნიშავდა, მე კვლავ გავრბოდი, გული ისევ ძველებურად მტკიოდა, მაგრამ იყო კიდევ რაღაც იმედის ნაპერწკალი სიბნელეში. ადამიანი რომელიც მაშინ არ

ბიჭი წარსულიდან (5თავი) დასასრული

-მერე რომანწიკული აღარ იქნებოდა.-გაინაზა ხმა გოგოსავით. -დარტყმული ხარ რამდენი წელია გეუბნები? -5?თუ უფრო მეტი? არვიცი მაგრამ გეტყვი რომ შენც დარტყმული ხარ და ძალიან მიყვარხარ. -მეც მიყვარხარრ ჩემო დარტყმულო.

ჩემი იყავი! (თავი5)

ის წავიდა, მე კი დავრჩი ჩემს ცარიელ სახლში არეული გრძნობებით. არ ვიცოდი რა იქნებოდა შემდეგ, მისმა ასე უსიტყვოდ წასვლამ ძველი იარები გამიღვიძა რომელიც უკვე მოშუშებული და მივიწყებული მეგონა. გარშემო ყველაფერი სულს მიხუთავდა. მის კიდევ ერთ ასეთ საქციელ

ჩემი იყავი! (თავი4)

კარზე საშინელმა ბრახუნმა მომწყვიტა ძილს. გაჭირვებით დავაცილე ძილისგან დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს და კარისკენ წავედი. სამზარეუდან ყავის სასიამოვნო სურნელი გამოდი, როგორც ჩანს ლილეს უკვე ეღვიძა. კართა მივლასლასდი, კარი გავაღე და თვალების ფშვნეტა