203-ე ოთახის ისტორიები (თავი 3)

-ბატონო-ოჰ,ლიკა რა სერიოზული ხარ.როგორ ხარ?ბოდიში ვერ დაგირეკე, მეგობართან ვიყავი საავადმყოფოში,რაშვები შენ წამოხვედი თბილისში?-ააა მეგობართან ჰო?-ჰო,მეგობართან.რაიყო?-არაფერი-რანაირად მელაპარაკები?-არა,სანდრო უბრალოდ

არჩევანი თავი 13

-კაი,ჩუმათ გავიდა დათა ოთახიდან,მარიამს რომ ვუყურებდი ვხვდებოდი რომ ღირდა მის გამო ყველაფერზე უარის თქმა ისეთი საყვარელი იყო,პატარ მოცუცქნული ცხვირი გრძელი თმა საყვარლად აწეწოდა,ტუჩები კი ისე ქონდა დაბრუცული კოცნას

კესანე ანუ არ დამივიწყო (5თავი)

-მაპატიე მაგრამ ახლა ესროარვქნა გავგიჟდები. მითხრა საბამ და ისე რომ ჩემს რეაქციასაც არდალოდებია მისი ბაფე ჩემსას სათუთად მოაწება წამიერად დავდუმდი ვერმოვწვი რახდებოდა, რახდებოდადა მედებილს პირველი კოცნა მომპარეს თან როგორ.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) II თავი

როდესაც აღმოჩნდები წყვდიადში, სიბნელეში, იაზრებ, რომ არც სიცოცხლის, არც სიკვდილის, არამედ მარტოობის გეშინია. შემდეგ დგება მომენტი, როცა აღარც მარტო ხარ, აღარც სხვებთან ერთად, უბრალოდ არ არსებობ, რომ შეგეძლოს ალბათ

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად (მეორე ნაწილი, 2 თავი)

-არა ასე ვერ წახვალთ მეც თქვენთან ერთდ მოვდივარ.ჩემი შვილი უნდა ვნახო.-ქეთიმ ხელზე შეხო მაშოს და მავედრებელი მზერა ესროლა. -გთხოვ მაჩვენე ჩემი გოგო.-მე ვინ ვარ რო შენი შვილის ნახვა აგიკრძალო?ის თქვენი ქალი8შვილა

გაყიდული სული (1 თავი)

ალექსანდრე თავის კაბინეტში სავარძელში იჯდა და სიგარეტს აბოლებდა, ფიქრებში წასულმა ვერ გაიგო როგორ შევიდა ანდრე-ეწევი?-გაუკვირდა მას-მიდიხარ?-შეხედა ალექსმა ეჭვნეულად-მივდივართ-შეუსწორა ანდრემ-შენ წადი, მე სხვა უფრო

203-ე ოთახის ისტორიები (თავი 2)

-გყავს “შენი ადამიანი”?-არა.-არც არასდროს გყოლია?-არა.ვფიქრობ ადამიანი,რომელზეც შენ საუბრობ ერთხელ ჩნდება შენს ცხოვრებაში, ან სამუდამოდ რჩება ან ერთი ნახვით ამოგივსებს გულის "ცარიელ ნაწილებს",გაგრძნობინებს,რომ არის სამყაროში

ცოდვების ხარჯზე... (13 თავი)

-უფროსო, სახლში გავიდეთ, გამოიცვლით, წყალს გადაივლებთ და დავბრუნდეთ, სამი დღე ისედაც განყოფილებაში იყავით_გვერდით ამოუდგა ბიჭს კონსტანტინე. გათიშული სანდრო ჯერ კიდევ იმ კარს უყურებდა სადაც რამდენიმე წუთის წინ გაბრიელი გაქრა,

საქორწილო კაბა (7თავი)

ველოდი, ველოდი მოთმინებით ლუკას გონს მოსვლას, ერთი წამითაც არ დამიშვია ის რომ შეიძლება გონს აღარასდროს მოსულიყო, ვერც დავუშვებდი, ფიქრშიც კი არ შემეძლო ამის დაშვება, რომ ლუკა, ჩემი ლუკა შეიძლება ვეღარასდროს

დაბრუნება ( 4 თავი)

დილით თვალები ზანტად გავახილე, თუ კი ოდესმე ემოციურად დაღლილი და დაცარელებული ყოფილხართ მარტივად მიხვდებით ჩემს მდგომარეობას, რამდენიმეწუთის განმავლობაში გაუნძრევლად, ფანჯარაში ერთ წერტილს ვუყურებდი, საერთოდ არაფერზე ვფიქრობდი და ეს იყო ჩემთვის