მგონი შემიყვარდა (თავი 6)

წყალი მწყუროდა მაგრამ აღმოჩნა რომ პალატაში წყალი არ იყო ამიტომ ადგომა დავაპირე როდესაცც ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და ისევ საწოლში დავბრუნდიი. მინდოდა ვინმესთვის დამეძახა მაგრამ ამის ძალაც კი არ მქონდა, თითქმის ნახევარი საათი გავატარე ასე, შემდეგ

კესანე ანუ არ დამივიწყო (3თავი)

მდაჰ აი როგორციქნა გათენდა და უნდა გავიგო ვინაა ჩემი ესემესების პატრონი თან ყველაზე ღადაობა იცით რაარის აი არანაირი შეგძნებამაქვს არანაირი წინათგრძნობა. არადა ჩემიდაქალი რო ვინმეს მოსწონს მე ვეუბნევი ვინმე ვინმეს უნამიოკებს იმასაც ვხვდები ძალიან

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 5)

დიდხანს ვფიქრობდი თუ რა უნდა მეთქვა ნინისათვის, ცუდად ვიყავი, ყველანაირად დაბნეული ვიყავი ამ ამბავში, სამ ადამიანს ერთად ვუყვარდი ეს უკვე ზედმეტი იყო ჩემთვისაც კი, ამიტომ გადავწყვიტე, რომ დავრჩენილიყავი ანჩოსთან, ვიცოდი ამით ალბათ სამუდამოდ

ამილახვარი (თავი 11)

-თავადი ამილახვარი ძალიან ინანებს, ჩემი გადაკიდება რომ მოახერხა, - დაასრულა მონოლოგი ქალმა და კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი ბაღის იმ კუთხეს, სადაც ის და გაბრიელი მსჯელობდნენ, - ახლა შეგიძლია შეუდგე შენს საქმეს, - მაცდურად გაიღიმა ალისამ და გაბრიელს

ცხოვრების გზები (1-2 თავი)

მანქანის საზურგეს მიეყრდნო და გაინაბა. ლამაზად თოვდა და ქუჩებს ათეთრებდა. ფიქრებში ჩაიძირა. ფიქრობდა დედაზე, ძმაზე, უკვე ენატრებოდა ოჯახი, მეგობრები, სახლი, რომელიც დიდი ხნით არასდროს დაუტოვებია და მამა, რომლის გარეშეც სამოგზაუროდ არასოდეს წასულა.

კომა. თავი 1.

ნოემბერია. ისევ მარტო ვხვდები შემოდგომის ბოლო თვეს და ვიცი რომ დეკემბერიც მარტოობის სიცივით დაიწყება. როგორც ყოველთვის, არავინ იქნება ჩემს გვერდითრომ გამათბოს. რა ბანალურად ჟღერს, თუმცა მაინც რეალობაა. ძნელია ასე ცხოვრება, მაგრამ შეუძლებელი

დაბრუნება (1 თავი)

"ყოველთვის ასეთი სიყვარული ვიცოდი, გავნადგურდებოდი და იმ ადამიანთან ყოფნა მაინც მენდომებოდა, მეტკინებოდა და მალევე დამავიწყდებოდა, ეს იყო ჩემი სიყვარული, ხშირად, საკუთარი თავის "მსხვერპლად შეწირვა", მე არ შემეძლო მის გარეშე ყოფნა ყველაფრის

მგონი შემიყვარდა (თავი 5)

დილით მაღვიძარა მანამ დარეკავდა გამეღვიძაა, ავდექი და დილის პროცედურები ჩავიტარე. შემდეგ დახეული ჯინსი და ტოპი ჩავიცვი, ფეხზე თეთრი ბოტასები მოვირგე და დაბლა ჩავედი. ჩემდა გასაკვირად ირაკლისა და ნიკასაც ეღვიძათ და საუზმობდნენ მეც მათ შევუერთდი და

ამილახვარი (თავი 10)

-ეს წაიყვანეთ და მოკალით. ჩემს ქალიშვილს კი თავად მივხედავ. ერეკლემ ბოლოს რაც იგრძნო კეფაში ძლიერად ჩარტყმული ცივი საგანი იყო. შემდეგ კი ყველაფერი შავმა ფერმა დაფარა.

არჩევანი თავი 6

 -ნიკა მეშინია ვერ წამოვალ ვერ შევხედავ არ მინდა გთხოვ , გთხოვ აქ ვიქნები -მარიამო ჩემო პატარავ უნდა დაემშვიდობო არ შეიძლება,,, მომე ხელი და წავედით.....