რელიგია და სიყვარული (1 თავი)

ხშირად მიუყენებიათ მისთვის შეურაწყოფა არაფერი უთქვია, მაგრამ როგორც კი რელიგიას და მშობლებს შეხებოდნენ ყველა მოთმონების ძაფი წყდება და შეტევაზე გადადის. იმის გამო რო კარგი მოსწავლე იყო არ რიცხავდნენ სკოლიდან.მოდით ახალა

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

ძმები (თავი 11)

-ვერ მიაგნეს, ბედი მისი მკვდარი არაა და იმედია სანამ ვნახავ მანამდე მოკლავენ, თორემ ჩემივე ხელს გავისვრი საკუთარი ძმის სისხლში, მისი დაკიდების გამო სიცოცხლე გამიმწარდა_ბრაზით ჩაილაპარაკა ლილუმ.

ვერ დამემალები (თავი 3)

ლილემაც ვერ შეიკავა ცრემლები, ამდენ ემოციას ერთად ვეღარ გაუძლო და სასწრაფოდ თავის ოთახში აირბინა. საწოლზე წამოწვა და დემეს სიტყვებზე დაიწყო ფიქრი. ნუთუ ბიჭი მის გრძნობებზე ასე სასტიკად თამაშობდა? ვეღარ დაიძინა, თუმცა რა დააძინებდა....

ძმები (თავი 10)

-ახლა მკვლელობას აღიარებ ბატონო გიორგი? ორი გამომძიებლის წინ?_გაბრიელი ეცადა მოწოლილი თავბრუსხვევა დაეიგნორირებინა და საქმეზე გადართულიყო. -არააა, მე მკვლელობას ორი გვამის წინ ვაღიარებ_თვალი ჩაუკრა ბიჭმა და იარაღი შემართა.

ნატალი, კამერონი და ნიუ-იორკი. (თავი 1)

როგორც კი ჩავედით, ტაქსი გავაჩერეთ და ჩვენს ბინამდე წავედით. სიტყვები არაა საკმარისი იმის გადმოსაცემად, რასაც მე ვგრძნობდი და ვხედავდი. ეს უბრალოდ გასაოცარი და გამაგიჟებელი იყო.

აბლაბუდა (მეცამეტე თავი)

- მიუხედავად იმისა, რომ მიმოწერას ვაგრძელებდით, შეხვედრას აღარ ცდილობდა, თითქოს დრო მომცა სიტუაციის გასაანალიზებლად. მიმოწერაც შეამცირა, ზოგჯერ რამდენიმე დღეც იკარგებოდა, შემდეგ ისევ გამოჩნდებოდა და ისე აახლებდა დიალოგს, თითქოს არც არაფერი მომხდარა.

ძმები (თავი 9)

-რასაკვირველია, ერთად გავიზარდეთ, მაღლაფერიძე სულაც არ ჩანდა ისეთი ნაბი*ვარი როგორიც დადგა, აი სანდრო კი_თავი გადააქნია კაცმა. -სანდრო? ამ შუანას სანდრო ქვია? -დიახ, სანდრო ნემსიწვერიძე,

ცხოვრებავ, მეხუმრები ხო? (თავი 4)

- სერიოზულად? - გავიფიქრე ჩემთვის და ნერვები ამეშალა კიდევ უფრო. სად ვარ ახლა? სად და იმ ქოხში, სადაც ადრე მე და ნიტა ვიპარებოდით, რადგამ აქვე ძალიან კარგი ვენახია და გემრიელ რაღაცეებს ვჭამდით. ჯანდაბა, სხვაგან წასასვლელი მართლაც

ვერ დამემალები (თავი 2)

ბიჭმა ხელები ლილეს წელზე მოათავსა და ტანის მსუბუქი რხევით აყვნენ მუსიკის ჰანგებს. გოგონას დემეს დაჟინებული მზერა აბნევდა, მის გახშირებულ სუნთქვას კი სახესთან ძალიან ახლოს გრძნობდა. დროის შეგრძნება ორივეს დაეკარგა.