ჩაკეტილი სივრცე 22 თავი

-კარგი მაშინ წავიდეთ-ზედ ტუჩებთან დამიჩურჩულა და ცხვირის წვერით ოდნნავ სულ ოდნავ შემეხო გაყინულ შუბლზე.

ოიზისი (II თავი)

-სიყვარულის დედაც... -ხო სიყვარულის დედაც ალუბალო.. მათემ დას მიბაძა, თავი მის მხარეს გადაატრიალა და დას ცისფერ თვალებში ჩახედა. -სიყვარულის დედაც კურუპირავ და ალუბალო.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 14)

შვილო, აქ შენს დასახმარებლად მოვედით. ზიანის მოყენებას არ ვაპირებ. - დაიწყო თეოფილემ თუმცა გუგამ იქვე მდგარი ტუმბო ხელის შეუხებლად ესროლა მამას და თავში მოარტყა. გონება დაკარგა და ის და მისი ძმა კვლავ პირისპირ დარჩნენ.

ოიზისი (I თავი)

-რა მიქარე? -მე?- ხელი დრამატულად მიიდო მკერდზე, მერე კი მხრები აიჩეჩა- არაფერი. -დარწმუნებული ხარ? -ვაიმე ჩართე და შემეშვი თუ შეიძლებოდეს.

მე - ორი [ თავი IV ]

ჩემკენ დაიხარა და მისი სუნთქვა სახეზე ვიგრძენი. თაფლისფერი თვალები ისევ ჩაუმუქდა და კუნაპეტი შავი გაუხდა. მუხტმა კი, რომელიც მათგან მოდიოდა, საოცრად მარტივად დამაჰიპნოზა. რამდენიმე წამით რეალობის აღქმა დავკარგე. ბამბასავით მსუბუქად ვგრძნობდი თავს და

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მეშვიდე)

-შეიძლება?- გველესიანის კაბინეტში თავი შემოყო ერეკლემ. -შემოდი-საქაღალდე გვერდით გადადო, თვალები მოისრისა და დაღლილი მზერა შეავლო ერეკლეს. -ლაშა ძალიან ნუ შეყვები ამ საქმეს, შენც გული გეტკინება და იმასაც ასე ძალიან რომ გაფორიაქებს ახლა.

მე მზეს დაგარქმევ შენ( თავი1)

-გამარჯობა ელენა!-ამჯერად უფრო გაკვირვებული დარჩა. საიდან იცოდა მან მისი სახელი? ჰაჰ სასაცილოა მას მისი სახელი გულთან ქონდა ამოპრინტერებული იმისთვის რომ კლიანტებს დაენახათ. -გისმენთ რით შემიძლია დაგეხმაროთ?-ეკითხება თავაზიანად.

ცივი თვალები (მეშვიდე თავი)

- შენ ვერ მეტყვი, რა გამოდის და რა არა - სახე ახლოს მივუტანე და ყურთან ვაკოცე - მე ნიკო ვარ და როცა არჩევანის წინაშე ვდგები, ყველაფერს ერთად ვირჩევ. თუ აქამდე, არასდროს არავის გამოსვლია ყველაფერი ერთად, პირველი ვიქნები - უკანალზე ვუჩქმიტე. ჩემს

ჩაკეტილი სივრცე 21 თავი

-რა თქმა უნდა არა- ვუპასუხე თვალებგაბრწყინებულმა და სალარო სწრაფად გადავითვალე, პროგრამა ჩავხურე და მასთან ერთად ქუჩაში გავედი. ცოტა ხანს ფეხით ვიარეთ შემდეგ კაფეში შევედით და ვილაპარაკეთ.

მე - ორი [ თავი III ]

რამდენიც არ უნდა მელაპარაკა, მეთხოვა, მუხლმოდრეკილი შევვედრებოდი ელზას - ჩამოშორებოდა იმ კაცს, რომელმა მთელი ცხოვრება გაუმწარა… არაფერი ჭრიდა. კითხვაზე “რატომ” პასუხად ვიღებდი - “მიყვარს”. რა სიყვარულია, დედა, ეს? ავად ხარ…