კონსტანტინოპოლი (თავი 12)

აბანოზისფერი თმები ანაზდად შემოხვეულ აბრეშუმისხალათზე ჩამოჰყროდა კულულებად, ისე მშვენებად, ისე ლამაზად მეტყველ უნარსდაკარგავდა მხილველი, ყოველი. მოშიშვლებულ მხრები უჩანდა პირველი სხივების ნათებაზე და მისი ბრინჯაოსფერი კანი, ისოდენ ბზინავდა,

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 3)

სახლში, როგორც კი შევედით ეგრევე დაღლილები პუფებში ჩავეშვით. მთელი სამი საათი მაღაზიებში დავდიოდით რაც კი გვინდოდა ყველაფერი ვიყიდეთ მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ბევრი რამე გვქონდა მაგრამ კიდევ ხომ გვინდოდა?! ვიცი ცოტა ძაან გვაკლია მაგრამ იმედი

მაგდალენა (თავი 1)

-ისე მაგრად ხარ, ბაჩო მემგონი ანასტასიას აქვე მიატოვებს. -ორივემ ისეთი სიცილი ავტეხეთ ეკლესიის ეზოში (ინასარიძე სულ გამოირჩეოდა სიცილის მაღალი ტემბრით ) დედაომ ლამის რაღაც ჩაგვარტყა თავში და გარეთ გამოგვაგდო. ორივემ ძალიან დავიმორცხვეთ და ბოდიშები

რეალობის სისასტიკე (3 თავი)

-აუ ამას არაფერი ეშველება_სიცილი აუტყდა ერთ-ერთ ბიჭს -ჯერ შიმშილს გადავურჩეთ და გმირები მერე ვიყოთ, ან მაგარი ტეხავს ტყვიების არქონით რომ ჩაგვცხრილონ_გამომწვევად დაანახა პურის ბოლო ნაჭერი ძეხვთან ერთად როგორ ჩაკბიჩა.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 12)

-ხვალვე ვიყიდი ბილეთს და წავიდეთ შენბთან თან გავიცნობ სიდედრ-სიმამრს. ხოდა ხომ უნდა ვუთხრათ მალე პატარა წერეთლის ამბავი.. -გაუღიმა გაოცებულ ქალს. მიხვდა რომ მისი ფიქრები გამოიცნო.-თუ ესეც სკაიპით გავაგებინოთ?

Deadly love (საცდელი თავი)

ბევრმა სმამ ჭკუიდან გადამიყვანა და აივანზე გავედი. ღრმად ჩავისუნთქე თბილისის კვამლით სავსე ჰაერი და ხედს მივაჩერდი. ამ ყველაფერს კიდევ ვიღაცის მჭიდროდ მოხვეული თბილი ხელები დაემატა.

ჩვენი ამბავი (თავი I)

სიტყვებს...-გამიკვირდა,რომ არ გამაწყვეტინა,და ინტერესით ისმენდა ჩემს სიტყვებს,ვხვდებოდი,რომ დაძაბული იყო,ვხვდებოდი უჭირდა საუბრის დაწყება და იმასაც კარგად მივხვდი სულაც არ სიამოვნებდა ახლა აქ და ამ სიტუაციაში ყოფნა.....

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 12)

ცხოვრება მომენტია, ცხოვრება წამია, შემთხვევითობაა. ცხოვრება ცრემლია, ღიმილია, სევდაა ჩვენს თვალებში. ცხოვრება ყველანაირი გრძნობაა ჩვენს გულებში. ცხოვრება ყოველი წვრილმანია, ყოველი სიტყვაა, ყოველი ნაბიჯია.

თვალი არ მომაშორო! (თავი 11)

კაბის ერთი ღილი შეუხსნა და მუცლთან ცივი ხელი შეუცურა.კინაღამ გულმა დაარტყა გამობზეკილ მუცელს რომ წააწყდა. -ეს..-სიტყვაა არ დაასრულებინა ისე მოხვდა ქალის მუხლი ფეხებს შორის და სანამ დემეტრე გონს მოვიდა ბარიც და მიმდებარე ტერიტორიაც დატოვებული ჰქონდა..