სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 10)

შემთხვევითობა? სიყვარულს შემთხვევითობა უყვარსო, უთქვამთ. ნეტავ სიმართლეა?ბევრი ფიქრობს, რომ შემთხვევითობა არ არსებობს. ყველაფერი ისე ხდება, როგორც დაგეგმილია, როგორც ზემოთ გამოგიწერეს.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეექვსე თავი)

არ მინდოდა ალექსანდრეს ნახვა სანამ გოგონებს ყველაფერს არ მოვუყვებოდი. ეს კი საღამომდე უნდა მომეგვარებინა. -ლანა და ლიზა წამოდით რა.... -გოგონების ოთახში აყვანა დავაპირე მაგრამ დაჩიმ არ მაცადა.

დაწყევლილი სამოთხე (4 თავი)

–მორჩა... უნდა წავიდე... – ძლივს ეშვებოდა ჩემს ტუჩებს და გახშირებულ სუნთქვას ამოყოლილი ჩურჩული მესმოდა. –ახლა? – კოცნას ვაგრძელებდი, მეგონა თუ შევეშვებოდი მომცილდებოდა,წავიდოდა და ისევ სიცივეში დამტოვებდა.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 6)

„დემე შენი სიურპრიზი საძინებელში გელოდებიი.. მალე მოდი ძალიან მჭირდება შენი მოფერება.. „ გაბოროტებული თვალებით დაჰყურებდა შეტყობინებას და წამებში გააქრო მისი ტელეფონიდან.. მალევე დაბრუნდნენ მეგობრები და წერეთელმა მობილური შეამოწმა არც შეტყობინება

კონსტანტინოპოლი (თავი 11)

შემოიძარცვა აბრეშუმის ქსოვილი სხეულიდან და უფლისწულსაც გააშორეა იგი, მის ალერსში დალია ღამე და საბოლოოდ, პირველი სხივების დროს, როდესაც ერთ მთლიანობად იქცნენ, როდესაც ერთმანეთს სულიერად და ხორციელად შეერწყნენ

სამიზნე (25 თავი)

-არა გმადლობთ, ჯობია წავიდეთ. -აბა კოლეგას ვეტყვიო?_ფეხზე წამოდგა ყიფიანი. -ამის შემდეგ გადავწყვიტე აღარ ჩამერია, მასაც ოჯახი ჰყავს და ჩვენითაც გავუმკლავდებით _ფურცელი დააგდო მაგიდაზე ყველას რომ წაეკითხა:

მე,შენ და გალაკტიონი (||| თავი)

-ყაზბეგში რომ ფოტოაპარატიანი გოგო იყო,ანანია… -შენ ბიჭო ხომ არ გაუბერე?შენ არ ამბობდი,მაგ გოგომ მაგრად მიქარა ჩემთანო? -კი… -მერე,ახლა ამბობ რომ გიყვარს? -ეგ არ მითქვამს,პროსტა გეუბნები,რომ ვიპოვე. -სასწრაფოდ ჩემთან მოდი.

დაწყევლილი სამოთხე (3 თავი)

-დამცინი? - სიცილით მომიბრუნდა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.ხელი მისი პიჯაკის ბოლოსთვის არ გამიშვია, მეშინოდა, რომ წავიდოდა, და ისევ სიცივეში დამტოვებდა. მე მის გარეშე ყოფნის არ მეშინოდა, სიცივის მეშინოდა, რომელსაც სულში მიტოვებდა.როცა ახლოს იყო

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 9)

_რა გინდა, რატომ არ მანებებ თავს, გაბრაზებული შენ კი არა მე... _მასთან მისვლამდე ამის თქმას ვასწრებ მხოლოდ. უეცრად ბრუნდება, ხელს მკიდებს, უხეშად მისკენ მიზიდავს და მკოცნის.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 5)

-როგორი უყურადღებო ხარ.! ჩემზე გაბრაზებულმა სულაც არ შეგიმოწმებია კარები. -უხეშად გააწევინა მარჯვენა ფეხი და სუსტი სხეულის შორის მოექცა. -ვინ გითხა მომეკარეო?- სახიდან ხელი ჩამოაღებინა. უკვე ამოფხიზლებულმა თვალეში ჯიუტად ახედა.