შენკენ სავალი გზები თავი 2

სანდრო დიდი ხანი არ აშორებდა ნინას თვალს ,უნდოდა საჭირო დრო ეპოვა და დალაპარაკებოდა. ბარში უმრავი მთვრალი, შეზარხოშებული, ხალხი ირეოდა.ნინას ხანდახან გულს ურევდა ალკოჰოლის სიგარეტის სუნი.

ჩვენ (თავი მეხუთე)

დადიანის დანახვაზე სახე გამეყინა,სიტყვა ვერ ამოვღერღე, სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,ნუთუ მომენატრა? არ ვიცოდი ეს რა გრძნობა იყო,ვერ ვხვდებოდი.

ჩვენ (თავი მეოთხე)

იმ ღამის შემდეგ დადიანი არ გამოჩენილა, დიახ , სწორად გესმით , არ მინახავს ერთი თვე , არვიცი როგორ ახერხებდა მაგრამ საქმეებს ისე აგვარებდა მე რომ ვერ ვხედავდი,მის სილუეტსაც ვერ ვხედავდი, თითქოს გაქრა , არც ბიჭებთან გამოჩენილა , არავის არაფერი გაუგია

Garden of four seasons (თავი 8)

მივედი თუ არა სახლში, პატარა სოფია გამოქანდა და ჩამეხუტა.მას უკან მოყვნენ დეიდა,ბებო,მამიდა,მამიდაშვილები,ბიცოლა,ძია,ბიძაშვილები.....ვერც კი წარმომედგინა თუ როგორ მომნატრებოდა თითოეული მათგანი.მომეხვივნენ,გადამკოცნეს,მომიკითხეს.

Garden of four seasons (თავი 7)

მე და ლუი თვითმფრინავში ვიჯექით.(პარიზში მივფრინავდით).ყოველ წელს (ბოლო სამ წელს თუ არ ჩავთვლით)ასე ხდებოდა ჯესიკა ლონდონში მიდიოდა შობის აღსანიშნავად,ეშლი ვაშინგტონში,მე და ლუი კი პარიზში.ახლა ლუი ჩემს პირისპირ იჯდა და მასთან დაკავშირებულ ყველა

Garden of four seasons (თავი 6)

როდესაც თვალები გავახილე პირველი ვინც იყო,ჯესიკა დავინახე,რომელიც იატაკზე იჯდა,თავი ჩემს საწოლზე ედო და ხელზე მებღაუჭებოდა.ალბათ საწოლში ვერ ვისვენებდი და ვწრიალებდი.,,საწყალი ჯესიკა მთელი ღამე არ სძინებია."

Garden of four seasons (თავი 5)

–ქორწილი?!შენი და სულ გაგიჟდა?!–შეუტია ლუის ჯესიკამ როგორც კი დაიმარტოხელა. ლუი ფანჯარასთან აყუდებულიყო და ხელებგადაჯვარედინებული სივრცეს გაჰყურებდა. –ლუი შემომხედე!რა ჯანდაბა გჭირს?–სახე ძალით შემოატრია

Garden of four seasons (თავი 4)

-ქალბატონო, თქვენთან შეხვედრას ითხოვენ.–ოთახში ექოდ გაისმა ახლად შემოსული ჟღალთმიანის მკაფიო ხმა. -ვინ? უთხარი,რომ შეხვედრაზე ჩაეწერონ.ახლა არ მცალია.–მონოტორული ხმით მივუგე.

Garden of four seasons (თავი 3)

ნელა გავახილე თვალები, ვერ გამერკვია ჯერ კიდევ მეძინა თუ უკვე გამოვფხიზლებულიყავი.ა მაზე უცნაური სიზმარი ჯერ არ მენახა. ხელზე ვიჩქმიტე.მეტკინა და მივხვდი, რომ სიზმარში აღარ ვიყავი. გულზე მივიჭდე ხელი, საშინლად მტკიოდა თითქოს ათასობით პატარა ნემსი

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 2)

“ჰმ... სიცილია. “ - ფიქრების მწვავე ნაკადი შეეჯახა იკას. შებინდებისას, ორი საათი იყო გასული მას შემდეგ, რაც თავის ნარინჯისფერ ბედაურს მოაჯდა და უეცარი შეტევისგან მცირე ხნით გადააყენა ავტომობილი, რათა უბრალოდ ჩაფიქრებოდა ამ დანაშაულის არსს.