დარჩი ჩემთან (2 თავი)

მას შემდეგ, რაც ქეითის ველაპარაკე და ყველაფერი ვუამბე, ორი დღე გავიდა. ყველაფერი ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა. ის ამბავი და ის ბიჭიც, მოგონებებს შეუერთდა.ორშაბათ დილას, როგორც ყოველთვის, დედაჩემის ძახილი და ოდრის ყეფა მაღვიძებს.

ბნელი ღამის მგზავრი(მესამე თავი)

თემო ჩემსკენ მოიწია, ორივე ხელები შემომხვია, მეც სიამოვნებით ავეკარი საყვარელ სხეულს, თავი კისერში ჩავუდე და გავიტრუნე, საოცარ სიმშვიდეს და დაცულობას ვგრძნობდი. ასე ჩახუტებულები ვიჯექით დივანზე ალბათ ორი წუთი.

შრამიანი (თავი 4)

"-ჰეი რას ფიქრობ მთვარე? არ ჩანხარ დაღამებამდე, ვიაროთ გათენებამდე ვარსკვლავებს მოვუყვეთ რამე" -ხო ხო შენ გიმღერი. მოულოდნელად დაიწყო სიცილი და მთვარეს ახედა, რომელიც ნელ-ნელა მიიწევდა გათენების ზღვრამდე.

უნებლიე მოწმე (თავი მეცამეტე)

-ხმა ამოიღე,ლაზარე ნუ მაგიჟებ -უფრო სწორად შენ გარდა არავინ გადარჩენილა-უთხრა და თავი ჩარგო -მეხუმრები ალბათ-ზღვას ისევ თვალი მოავლო და ცრემლს გადმოსვლის საშუალება არ მისცა-ვერ იქნება სიმართლე. ისინი ცოცხლები არიან-დაიყვირა და წამოხტა. გაიქცა თითქოს

ფანჯრების მწმენდავი თავი.2

ჩაშლილი მოლაპარაკებების გამო, განერვიულებული ნინა დარბაზში წინ და უკან დადიოდა. მას არც ლევანის რეაქცია გამოჰპარვია, რომელიც რამდენიმე წამის განმავლობაში გაუნძრევლად მისჩერებოდა გოგონას. რა შედეგი მოჰყვებოდა მომხდარს? შეიძლებოდა თუ არა ეს

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთერთმეტე)

ნერვიულად დააბიჯებდა სანდრო გიორგაძე სამუშაო კაბინეტში, ვერაფრისთვის ახერხებდა გულის დადებას, ერთდროულად ბევრ განსხვავებულ განცდასა და ემოციას მოეყარა მასში თავი. წინა საღამოს იხსენებდა, ფრაგმენტები ერთმანეთს ცვლიდა და სახეზე ღიმილი ეფინებოდა.

გიჟური დღეები (თავი 4)

-შემიყვარდი გულში ცეცხლი მინთიაა...- თვალებს ვატრიალებ, რა ცუდი გემოვნება აქ.-აი, ეგ მე სულ ფეხებზე მ*იდიაა-ჩემებური ვერსიით ვყვები და ვუბღვერ,ნიკა კი სიმწრით კუმავს ტუჩებს.-სხვა მიმ...ღერე ნიკა,

მარიონეტი (თავი ორმოცდაორი - დასასრული)

რას-რას და ალბათ ვერასოდეს წარმოიდგენდა, თუ ოდესმე საყვარელი ქალის თვალებში ამხელა სინანულს დაინახავდა. ერთმაბაშად გაცივდა და შეიცვალა ნინო. მისი მშვიდი ხასიათიდან აღარაფერი დარჩენილიყო, ფეთქებადი და იმპულსური სიტყვას აღარ არჩენდა აღარც მეუღლეს და

მუდმივ ხმაურში... 11 თავი

-არა გიგი, ხომ იცი მუდმივ ხმაურში რატომ მიყვარს ყოფნა? შევიშლები ამდენი ფიქრისგან, იქ კი ხმამაღალი მუსიკა უბრალოდ საშუალებას არ გაძლევს რამეზე იფიქრო. ახლა ხალხმრავლობა და ყურადღების გადატანა მჭირდება.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 18)

- აქ რა გინდა?! ჰკითხა ქალმა და შეტრიალდა.- რატომ ეწევი? კარი გადაკეტა,კოსტუმი სკამზე ჩამოკიდა და ანასტასიას წინ დაჯდა.- ამასაც ამიკრძალავ?ხო.. შენ ხომ მხოლოდ ეგ შეგიძლია..- არ მომწონს ასეთი ირონიული რომ ხარ..