მე დედა ვარ (თავი 3)

იმ საღამოს მე და მიშიკო სვანეთში გავიპარეთ მის მშობლებთან. როცა ჩავედით ჩემი დედამთილ-მამამთილი ძალიან კარგად შეგვხვდნენ, მთელი მათი სანათესაო ძალიან ბედნიერი იყო, როგორ მინდოდა მაშინ ჩემი მშსობლებიც იქ ყოფილიყვნენ და ჩემი ბედნიერება მათაც

როცა მოვკვდი (თავი მეხუთე)

იცი, მე...-ენა დამება ზმას ვეღარ ვიღებდი თითქოს ჩემი სახმო სიმებს ვინმე აფერხებდა.-მე... არ მინდოდა ასე მოქცევა, უბრალოდ ასე გამოვიდა. -არ მაინტერესებს, არ აქვს მნიშვნელობა რატომ მოიქეცი ასე, ან რისი მიღწევა გინდოდა, ფაქტი ჯიუტია და ამაზე არც

ორი მოწმე (თავი 16) დასასრული

ლილია იმ შუადღესვე დაბრუნდა ქუთაისში, ისედაც იმდენი გააცდინა, სამსახურს კიდევ ერთხელ ვეღარ გააცდენდა. ლამის ტელეფონზე იყო დაკიდებული, ძლივს გააგებიეს ბიჭებმა, რომ ამ ორ დღეში არაფერი მოხდებოდა, სანამ გემი არ ჩამოვიდოდა და რეალურად არ შეამოწმებდნენ

სამუდამო მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 2)

- სახლში მივედი მოვწესრიგდი და მაშინვე გამოვარდი შენთან.. ახლავე ამიხსეი ვინაა დიმიტრი-სწრაფი ნაბიჯით შემოვარდა ნინი სახლში და ამოუსუნთქავად მომაყარა სიტყვები. -კაი ნინ დამშვიდდი დაჯექი ამოისუნთქე-სიცილი ვერ შევიკავე.

წამის მეასედი (თავი 3)

სახლში დავბრუნდი და პირდაპირ ლიზას ოთახისაკენ ავიღე გეზი, საწოლზე მუხლებმოკეცილი იწვა და ეძინა,გვერდით დავუწექი და ხელი მოვხვიე,თავიდან შეკრთა მაგრამ რომ დამინახა ისევ განაგრძო ძილი. -ლიზ... -მმ.... -ნუ გეშინია,ყველაფერი კარგად იქნება,ის ბიჭი არც კი

მომავალი ბედნიერება {9 თავი}

გული საშინლად მეტკინა. რამოდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი. ვტიროდი გაუჩერებლად. "ანამარია, ძალიან შეცდი, რატომ ენდე, გულთან ასე ახლოს რატომ მიუშვი". ვუჩიჩინებ თავს და ტირილ-ტირილით მივდიდივარ სახლში. კარები გავაღე და სახლში შევედი. ნენე იმწამსვე

პირველი და უკანასკნელი (1თავი)

-ვაჩე-უცებ მიბრუნდა დემეტრე და ძმაკაც შესძახა,მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. -ბიჭო-ახლა დამი შებრუნდა,მაგრამ ისევ იგნორი. -ვაჩეე-დემეტრემ დაუყვირა. -ვერ ხედავ მესიჯობს,არ ცალია თქვენთვის-ანამ დაიჩურჩულა და წინ შებრუნდა. -ყურსასმენები მაიმც არ მაქ გათხრილი

მე დედა ვარ (თავი 2)

დედ-მამასთან დაძაბული ურთიერთობის გამო ყოველთვის რაღაც მაკლდა, ალბათ გაინტერესებთ ისიც თუ რატომ მაქვს უთანხმოება პირად ცხოვრებაში?! არასდროს მეგონა, რომ ცხოვრების სიყვარული მიღალატებდა ან ჩემს ზურგსუკან ძალიან ბევრ და მნიშვნელოვან საქმეს

საკუთარი ბედნიერება(პირველი თავი)

გაზაფხულის მზიანი დილა იდგა,ზამთრის ძილისგან გამოსული და ახლად გაღვიძებული ბუნება საოცარი სანახავი იყო.ხეებს კვირტები გამოესხათ და ფერად-ფერადი ყვავილებით იწონებდნენ თავს,მწვანე ბალახმაც იწყო ამოსვლა,მასვე მოჰყვნენ მინდვრის ლამაზი

ჩემი ,,ტირანი " (თავი 9 )

-რას აკეთებთ? -მენდე -მეუბნება ,შემდეგ მისკენ მიზიდავს და მაგრად მიკრავს გულში -ბატონო დემეტრე .. -გაჩუმდი და ასე იყავი! -მკაცრად ,ბრძანებლური ტონით მომმართავს