ორი მოწმე (თავი 9)

-ოჰ კარგი რა დაჩი, სულ რომ არ გიცნობდე დემეტრედან შენზე ისეთები ვიცი, მაშინვე მივხვდებოდი რატომაც მითხარი, მინდა გითხრა, რომ არ გაამართლა, ტაქსი შეგვხვდა იდიოტი თორემ დაგეწეოდით_დაჩის ხარხარმა მთელი ბინა გააღვიძა.პირველად ხედავდა ლილია დაჩის სიცილს

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (4,5 თავი)

შენ გოგო სულ გადაირიე არა?! ხვდები მაინც როგორ მანერვიულებ,ეს რომ მამაშენმა გაიგოს ხომიცი როგორ გაბრაზდება?!-მტუქსავდა პატარა ბავშვივით და ხელებს გაურკვეველი მიმართულებით იქნევდა.რაც შეეხება მამაჩემს ის არაფერს იტყოდა,რადგან იცოდა არაფერი

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი 1)

იყო რა, იყო ჩვეულებრივი სიმახინჯითა და ნიჭიერებით გამორჩეული გოგონა. 1.76სმ-ის სიმაღლის 96 კგ-ის. წითელი, ძალიან ძალიან წითელი თმითა და თაფლისფერი თვალებით. თვალებზე ჩვეულებრივად დაკოსილი სათვალით და ხელში მუდამ ბევრი წიგნებით. ბავშვობიდანვე მსუქანი

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 6

-წავედი უკვე გვიანია,წამოვდექი,ისიც გვერდით ამომიდგა. -ნუ მიყურებ ასე ერთი გზა გვაქვს.არ გაცილებ.გამიღიმა ეშმაკურად,როგორ ახერხებდა ყოველთვის გაღიმებას მიკვირდა.. -ნია,,,-შემაჩერა სახლის კართან,როცა მივედით.-მინდა ასეთი საღამოები კიდევ

მდუმარე სასტუმრო - "თეთრი ქალიშვილი" მოჩვენება (თავი 9)

ალესტერი ერთ-ერთ კართან შეჩერდა და ჯიბიდან პლასტიკური ბარათი ამოიღო. ძალიან პატარა, ბნელ ოთახში შევიდნენ. ოთახი ცარიელი იყო. მხოლოდ ერთ კედელზე ეკიდა დიდი სარკე, რომლიდანაც სააბაზანო ოთახი ჩანდა. - რა უცნაურია! ეს სარკეა თუ მინა? ანა სარკეს

ღამის აჩრდილი (9თავი)

იყო,თუმცა ახლა არაფერი მადარდებდა. ნელა ავუტევი კიბეებს და კარებზე ფრთხილად დავაკაკუნე,ნაცნობი სურნელი ღრმად შევისუნთქე და მხოლოდ შემდეგ შევხედე მას.მისი მისტიური თვალებკ ჩამქრალი როცა დავინახხე გავშრი,არ მომწონდა მისი ამ მდგომარეობაში დანახვა.

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 11 )

ერთხელ საღამოს ლიზამ „საქვეყნოდ“ გამოუცხადა რატის, რომ ორსულად იყო. ყავა გადამცდა და ხველა ამიტყდა. არანაკლებ მდგომარეობაში იყო რატიც და მზერა ეგრევე ჩემკენ გამოაპარა. ირონიულად გავიღიმე და „წყვილს“ მივულოცე. როგორც ნამდვილ „ვაჟკაცს“ შეეფერება,

როცა მოვკვდი (თავი პირველი (საცდელი))

ბავშვთა სახლში ყოველდღე ველოდებოდით მშობლებს, ყოფილ მშობლებს დ არა მარტო, ზოგჯერ ახლებიც მოდიოდნენ ჩვენი რაოდენობა კი თითქმის არასდროს იცვლებოდა. მე ერთადერთი ვიყავი ვისაც არავინ ეკონტაქტებოდა საშიში ხარო მეუბნებოდნენ

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 5 )

მთელი ღამე პალატაში გავატარე ,დილით რომ გავიღვიძე ზურგი საშინლად მტკიოდა,წითელი ქუსლიანები ჩავიცვი,შავი კლასიკური შარვალი და თეთრი პერანგი ტანზე მოვისწორე ,თმა ავიწიე ,დემეს ეძინა ნაზად ვაკოცე და პალატა დავტოვე. -მიდიხარ უკვე? კარებში ვეჯახები