საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 9)

ჩემსკენ წამოვიდა, მაგრამ ორი ნაბიჯის გადადგმა ვერ შეძლო ლამის რომ დაეცა და მე დამეყრდნო ჩემზე დაყრდნობილი იყო და თვალებში ვუყურებდი ორივეს გაბრწყინებული გვქონდა თვალები და ერთმანეთს ღიმილით ვუყურებდით შემდეგ ორივე მოვეშვით და ბრახ! ძირს დავეშვით

მარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (11)

-არა შენი სიკვდილი არ მაწყობს შენ ძმაზე შურს როცა ვიძიებ ის დღე იქნება როცა შენი ნებით გამომყვები ცოლად...-რაა?-პირი დავაღე ადგილიდანაც ვერ ვიძროდი ეს ხომ წარმოუდგენელი იყო.-რაც გაიგე სიხარულო ამიტომ

საუკეთესო მეგობრები სამუდამოდ (თავი I)

ჯერ კიდევ ბაღში დავდიოდით, როცა მე და ნია ერთმანეთს შევხვდით. მაშინაც ისევე მარტივად გამოარჩევდით სხვებისგან, როგორც ეხლა. ასე გამოვარჩიე მეც. პირველივე დღეს ცუდ ხასიათზე მოვიდა, მოკიდა სკამს ხელი, შუა ოთახში დადგა და იჯდა წარბებშეკრული, მე ალბათ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეათე თავი (22)

გზა სარეპეტიციომდე სწრაფად გაიარეს.მანქანა იქვე გაიარეს და სარეპეტიციოსკენ გაიქცნენ.კარი ღია იყო.ყველაფერი უწესრიგოდ ეყარა . -რა ჯანდაბა ამის დედაც ვატირე_დაიყვირა გიორგიმ -ვის უნდა გაეკეთებინა.ან რატომ?ინსტრუმენტებიც დაზიანებულია

პირველი სიყვარული 5 თავი

-რა...რა მოხდა?_ცრემლი სწრაფად შეიწმინდა. -მე გკითხეთ ეს ადგილი დაკავებული იყო თუ არა_მიმართა ბიჭმა მეორედ. -ააა არ ვიცი_გოგომ მშვიდი მზერა შეავლო ბიჭს და ისევ ილუმინატორს მიადო თავი.წყნარად დაჯდა ბიჭიც იმ ადგილას.გოგოს სევდიანმა გამოხედვამ

ქვეყანა საქართველო-სექსის თაობა. მეორე თავი !

არასოდეს მდომებია მრქმეოდა "პრასტიტუტკა". არასოდეს მდომებია მეცხოვრა ცხოვრებით, რომელიც ახლა გამაჩნია. ყველა კაცი ჩემს ირგვლივ სიამოვნების პიკის მისაღებად თუ მოდის. არასოდეს არ ვკოცნი მე მათ ტუჩებში და იცით რატომ?!

სოხუმსკი (15 თავი)

ერთი თვე ისე გავიდა დიანას მათე არ უნახავს. თამაშების გამო საქართველოში არ იმყოფებოდა, ასე, რომ ვთქვათ ზბორებზე ბრძანდებოდა და ივნისის დასაწყისში გეგმავდა ჩამოსვლას. დიანა ხან დედამისთან რჩებოდა, ხანაც გოგასთან. უნიშიც დადიოდა, მერე საღამოობით

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (6თავი)

გავიღვიძე თუცა ძალიან დაღლილი ვიყავი და ისევ დაძინება ვარჩიე.მალე გამახსენდა,რომ დღეს სახლში უნდა წავიდე.უცებ ვჭყიტე თვალები და წამოვჯექი.ოთახში არავინ იყიო,მხლოდ მე მვიყავი და გამზადდებული სამოსი რომელიც უნდა ჩამეცვა

ბრუკლინელი ოთხეულის ისტორია (1-3 თავი )

როგორ ცივა , საკუთარ ფეხებსაც კი ვეღარ ვგრძნობ. რაც არ უნდა უცნაური იყოს ტკივილს ვერ ვგრძნობ . რამდენი ხანია რაც ამ ცივ მიწაზე ვწევარ ? მაგრამ უკვე აღარაფერს აღარ აქვს აზრი , წყენას , მტრებს … აზრი არ აქვს ჩემს ქმედებებს. თვალები გავახილე , როდესაც

მოახლოება (X თავი)

-არც ეწევით? -არა!-უარს ვეუბნები და ქალაქის ხედს გავყურებ. გარშემო ყველაფერი განათებულია, დაკეტილ მაღაზიებში შუქები მოჩანს, ვიტრინებში დალაგებული ტანსაცმელი და სამკაულები თვალს მოგჭრიან, გარეთ გაკეთებული დასასვენებელი სკამებიც კი ცარიელია...