მე არ დამისრულებია...(XI თავი)

დილით მაღვიძარამ კი არა მობილურის ზარმა გამაღვიძა, ვინც არ უნდა იყოს ჯანდაბაში გავგზავნი, დამაცადოს ჯერ. ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე. -გისმენთ._ხმაზევე მეტყობოდა სიბრაზე. -ახლა მგონი მძინარე ვულკანი გავაღვიძე და მალე ლავა დამხრუკავს

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (10 თავი)

თავი მისკდება?! სად ვარ? ეს რა სიშავეა? ღმერთო რა დამემართა? -ლეა, ლეა გახსოვარ?-საზარელი ხმა ისმის ოთახში. მწარედ მეცინება -რა დამავიწყებს შენს თავს აბაშიძევ-ფეხზე ვდგები -ქალბატონო ლეა ისევ ისეთი ძლიერი ხარ?!-ვითომ გაოცებულმა შემომხედა

მძიმე გზა(პირველი ნაწილი) მესამე თავი

ჯერ ისევ თავბრუ ეხვეოდა,მაგრამ ტემპერატურა მაღალი აღარ ქონდა.ქვემოთ რამდენიმე ადამიანის ხმამაღალი ლაპარაკი ისმოდა,სალომეს ახსენებდნენ. სოფიას გულმა ცუდი უგრძნო.სასწრაფოდ ხალათი მოიცვა.მსახურები მისაღებ ოთახში შეჯგუფებულიყვნენ.ყველას დამწუხრებული

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 1]

მოულოდენლად გაჩერდა და საკუთარ თავთან ხმამაღლა დაიწყო საუბარი. დაცვის თანამშრომელმა გაკვირვებულმა გადახედა და წარბები შეჭმუხნა. ნინიამ მორიდებულმა გაუღიმა, თავი ოდნავ დაუქნია და უკან გამოტრიალდა. ბოლო სართულზე რომ ვინმე მანიაკი დახვდეს და რამე

მზის სხივი ელვის აჩენს ბუნებას (თავი 2)

-გაიღვიძე სალი, გაიღვიძე - მესმოდა ვიღაცის დაჟინებული თხოვნა და ვგრძნობდი სისველეს, შეხება შუბლზე, თბილი შეხება რომელმაც ძალით ამავსო, მაგრამ ეს ძალა იყო საკმარისი იმისთვის რომ გამომეღვიძა? - სალი გთხოვ, შენს გარდა არავინ მყავს, ვიცი ახლა ჩემი

ზღვასთან ახლოს (V თავი) დასასრული

ლილიანამ ჭიქაში წყალი ჩამოასხა და ფანჯარას მიუახლოვდა. შორს ზღვა ბობოქრობდა. ტალღები მღელვარედ ადი-ჩადიოდნენ. ალბათ ღამით იწვიმებდა კიდეც. აგვისტოს მიწურულისთვის უჩვეულო ამინდი იდგა. შორს ზღვიდან მომავალი სილუეტი დალანდა. ცოტნე იყო. გოგონას

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" ( თავი 4)

არაბული მიყვებოდა აგრძელებდა, თხრობას გაუჩერებლად და თავისი ანგელოზის შესახებ ყველაფერს დეტალებში მიყვებოდა, თვალცრემლიანი არაბული იხსენებდა ყოველ წამს რომელიც აკავშირებდა ლილესთან მეკი მას

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეორე თავი

–ეს წყეული მაღვიძარა_ბუზღუნით წამოდგა სოფია საწოლიდან.ზანტად ადგა და ფანჯარა შეაღო. ყოველთვის ცუდ ხასიათზე იღვიძებდა სკოლის პერიოდში,მაგრამ ახლა გაახსენდა.რომ სკოლაში არ იყო წასასვლელი.გაეღიმა და სააბაზანოსკენ წავიდა. როდესაც მოწესრიგდა,დერეფანში

ზღვასთან ახლოს (IV თავი)

ბოლოს როგორც იქნა მთელი შერჩენილი ძალ-ღონე და გამბედაობა გამოიყენა და ქუთუთოები ერთმანეთს დააცილა. უცებ ნაცნობ ულამაზეს მწვანე თვალებს შეეჩეხა და მზერაც გაუქვავდა. -მეგონა გეძინა. -შენ რა გაგიჟდი?! კინაღამ მიკროინფარქტი მივიღე! ეს რა იყო?! ან რა

პირდაპირი გაგებით (თავი პირველი)

- აუუ მეთერთმეტეში იქნება ეგ გოგო... - ჰო წამო მეთერთმეტე კლასი მეოთხე სართულზეა - კაი წამო ვნახოთ - ზარია... კლასში შევიდეთ და ამის მერე დასვენებაზე ვნახოთ, ნამდვილად არ მინდა პირველივე დღეს გამიშვან კლასიდან დაგვიანების გამო. -