შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (8 თავი)

დილაა. მე და სანდრო ჩემს ლოგინში ვწევართ, მას სძინავს. მე მის სახეს ვუყურებ და ყველა ნაკვთს ვაკვირდები. ის ისეთი საყვარელია, სიმპატიური, ლამაზი ნაკვთებით, ვგრძნობ რომ მიყვარს. -რატომ მიყურებ? -მეკითხება ის და თვალ დახუჭული მიღიმის -ისე უბრალოდ.

დაუმორჩილებელი ( თავი 13)

ძალიან ფხიზელი ხარ ჩვენს წასაყვანად ,ლევანზე გაბრაზებული ლიზა ივანეს ეუხეშა. -და რას მერჩი ? -არაფერს მოსაწევის სუნად რომ ყარხარ მაგის გარდა. ვეღარ მოითმინა და პირში მიახალა -შენ გოგო ცუდად ხო არ ხარ რამდენს ბედავ? წამოუხტა ივანე და მკლავში წვდა

ნდობის ფასი (თავი IV)

მახსოვს, ადრე რომელიღაც ფილმში მოვისმინე ფრაზა: „სიყვარული საკუთარი თავის მიმართ, იმ რომანის დასაწყისია, რომელიც მთელი ცხოვრება გრძელდებაო“. მაშინ ბოლომდე ვერ გავიაზრე, რისი თქმა სურდა ამით მთავარ გმირს, აი ახლა კი, ამდენი წლის შემდეგ, როცა სარკეში

ემა (თავი 4 )

"როდესაც ცუდად ხარ, ძლიერი მამაკაცი გიშველის, სუსტი კი ისე მოიქცევა, თითქოს თავად უფრო ცუდადაა"გეგას გვერდით მანქანაში,შოკირებული თვალებს ხელებით ვისრესდი ხმის ამოღებას კი ვერ ვბედავდი

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთხუთმეტე თავი)

- ეგეც ბედის ირონია, თორნიკე ქართველიშვილი... - სიცილი წასკდა გიგაურს - არადა, სულ ვფიქრობდი რომ ზედმეტად მაგონებდა ვიღაცას. აზრადაც არ მომსვლია მაგ ბავშვის თქვენთან დაკავშირება... თვითონ მაინც იცის ვინ ვარ?! - არა. - უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია

Never miss a chance to dance(III თავი)

აააჰჰჰ...ისევ ეს დამპალი მაღვიძარა მაღვიძებს!... მეზიზღება ეს მაღვიძარაც და სკოლაც...ნელ-ნელა გამოვფხიზლდი, წამოვდექი,მეორე ოთახში გავედი და ჩემი და გავაღვიძე,შემდეგ აბაზანაში შევედი,ტანზე გადავივლე,კბილები გამოვიხეხე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე.

MOBSTER (მე-III თავი.)

ვინ მოგცა ჩემს ოთახში შემოსვლის უფლება ?! - კატერინა ფეხებ მოკეცილი , ძირს , რბილ ხალიჩაზე იჯდა .მის თვალებს რომ დავხედე მივხვდი , ნამტირალი იყო . -გავიდე ? -ჩუმად , მაგრამ გასაგონად ვთქვი . -არა ... - ჩაიბუტბუტა ... გვერდით მივუჯექი , პოდნოსი ძირს

ბიზნეს ვუმენი (თავი 12)

თვალებს ვახელ ვიზმორები ლოგინში, ვდგები და მოწესრიგებას ვიწყებ, მალე ვემზადები და საჭმლის ჭამას ვაპირებ რომ ტელეფონზე მესიჯი მომდის: „რესტორნების საქმის შეხვედრის მერე დამირეკე გამოგივლი და მერე ვილაპარაკოთ“- ალექსანდრე რო მახსენდება ხასიათი

ემა (თავი 3)

დღეები ერთმანეთს მისდევდა,მაგრამ რეალურად არაფერი იცვლებოდა,არც კოშმარები მაძლევდნენ მოსვენებას და არც ოლია, ქალი ამაოდ ცდილობდა ორი ლუკმა მაინც მეჭამა,მთელი დღეები საწოლში ვიწექი,ქათქათა ჭერს მივშტერებოდი უსიტყვოდ,სიცოცხლე შევწყვიტე ერთადერთი რაც

ემა (თავი 2)

"როცა ცხოვრება განსაცდელს მოგივლენს თქვი:ოჰ,როგორ მიყვარს განსაცდელი! სხვა რა დაგრჩენია?" ჩემს ფიქრებსა და ჰენრი როლინსის სიტყვებზე მწარედ გამეცინა,ნეტავ ასე მარტივი იყოს ყველაფერი,ნეტავ მართლაც შემეძლო მეთქვა რომ მიყვარდა განსაცდელი.არსებობენ