ბიზნეს ვუმენი (თავი 10)

ტანზე კაწვრს ვგძნობ სახეზე კი თითიქოს რაღაც მლოკავდა, თითქოს არა რაღაც მართლა მლოკავდა, ის შეგძნება ისეთი საშინელი იყო რომ თვალები დაფეთებულმა გავახილე. არა. არა. არა. ოღონდეს არა და თუ გინდა ალექსანდრეს დავეტოვრბინე თავისთან სახლში,მაგრამ მოიცადე,

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი19)

-მელანო რა ლაშა? -რადა შეხედე ტელევიზორს. ნეტა ვინ მოკლა? -დავიჯერო მტრები არ ეყოლებოდა მისი ცხოვრების ტიპიდან გამომდინარე? -მართალი ხარ, მაგრამ რატომ?

ბოლო იმედი (თავი 1)

ჩემი ბავშვობის დაქალი ანიტა მოდის ხოლმე და მაშინ ვახერხებ ცოტა განტვირთვას, სხვა დღეებში სულ მარტო ვარ, ჩემთვის ვზივარ ოთხ კედელში გამოკეტილი, ფანჯარას გავცქერი და ჩანაწერებს ვაკეთებ. მჯერა, რომ დადგება დღე,როდესაც აქაურობას თავს დავაღწევ,

შენამდე (3თავი)

-თავს ვერ ვიკავებ,ირონიულად ვუღიმი, მაგიდისკენ მივდივარ და ჩემს ადგილს ისე ვიკავებ ერთხელაც არ ვუყურებ ადგილზე გაშეშებულ ტასოს.მესმის,როგორ ჩურჩულებს რაღაცას. -იმედი მაქვს ხვდები რაც უნდა გააკეთო ახლა-ვამბობ უემოციოდ.მხოლოდ წამით ვხედავ მის სახეს და

RED WINE... (2 თავი)

წარმატებული. რაც თეონა გაიცნო მას მერე ვეღარ ვცნობდით, გამთენიისას დაიწყო სახლში მოსვლა, სმა, მოწევა. თავიდან ასაკს ვაბრალებდით მიუხედავად იმისა რომ გარდატეხის ასაკიდან უკვე გამოსული იყო, მერე უკვე სისულელეების კეთება დაიწყო, ჩხუბი, ავარიები,

მგლები თავი 4 (სისხლიანი გზა)

დილით ყვავილების ნაცნობი და სასიამოვნო სურნელი ვიგრძენი თვალბი გავახილე მე მართლაც სახლშ ვიყავი უცბათ ვიღაცის სუნთქვა გავიგე რომ დავხედე ტომი იყო თავი ჩემს საწოლზე დაედო და ისე დასძინებოდა ნეტავ თუ იცის ძილში როგორი საყვარელია? მერე ჩემი ხელი

ოცნებები ოცნებებად რჩება (თავი1)

ყველაზე მეტად რაც მინდა და ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რო მივიღო ეს არის ცეკვა... ბევრისთვის ეს სიტყვა ბევრს არაფერს ნიშნავს მათთვის ეს არის უბრალო მოძრაობა ,მათთვის ბუნებას ის არ უჩუქებია რაც მე მაჩუქა მაგრამ მე ერთადერთი არ ვარ ვისაც ასეთი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (6 თავი)

-დღეს ცუდი გოგოები ვართ! ვამბობ და ფეხზე ვდგები -რას გულისხმობ? -ამბობზ ლიკა და ორივე გვერსით მომყვება. -უნის ვაცდენთ. კალათბურთის თამაში უნდა გასწავლოთ!-ვამბობ საკუთარ თქვში ღრმად დარწმუნებული გოგოსავით.

ჭორფლიანი ( 5 თავი)

დილით თვალებს ვახელ თუ არა იოანეს უზროდ მომღიმარ სახეს ვხედავ. -სულ რატო იღიმი?-ვეუბნები ცოტახნიანი პაუზის შემდეგ -რავი მეღიმება-მეუბნება და ლოგინზე ჯდება

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი18)

არმინდა იკა არ არის საჭირო. მე დამნაშავე ვარ და ჩემს სასჯელს პატიოსნად მოვიხდი. ვიცი რომ აქ საშინელებები მელის მაგრამ მელანოზე ფიქრი დამეხმარება ამ ყველაფრის გადატანაში. შენგან ყველაზე დიდი დახმარება კი ის იქნება რომ მელანომ არ დამივიწყოს. არამგონია