თამაში თავი 1

ისტორია რომელსაც მე მოვყვები ნამდვილად არ არის სასიამოვნო წასაკითხი თუმცა ბევრი ფიქრის შემდეგ მაინც გადავწყვიტე დამეწერა... ამაზე შეიძლება ბევრმა ილაპარაკოს ბევრმა გამაკრიტიკოს და ბევრმაც გმირად ჩამთვალეს მაგრამ მთავარია რომ ძლიერი ვარ! მთავარია რომ

უცხო ( თავი 17 )

- მადლობას გიხდით მობრძანებისთვის, მინდა გაგაცნოთ ჩემი მომავალი მეუღლე ანასტასია დანელია და ჩვენი ქალიშვილი ელიზაბეტ სამხარაძე. - გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა მათ და თითოეულ სიტყვას სიამაყით წარმოსთქვამდა.

სამი გზა (თავი 19)

თეკლეს ცრემლები გადმოუგორდა. გიორგი კი სერიოზული გამომეტყველებით ჩაშტერებოდა თვალებში და ხმას არ იღებდა. შემდეგ კი თეკლე სწრაფად წამოდგა, გიორგის მოპირდაპირედ მუხლებზე დადგა მთელი სხეულით მიეკრო.

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (4 თავი)

დილას რომ ავდექი ბედნიერი ვიყავი. რადგან სანდროს ზარმა გამაღვიძა. ჩაცმა რომ დავიწყე ჩემმა ძმამ ყავით და ნამცხვრით ხელში შემოაღო კარი და მითხრა -ეს შენ. -ხო კარგად ხარ? -ვუთხარი რადგან ესეთი რამ პირველად მოხდა. -ძალიან. -მხოლოდ ეს მითხრა ყავა და

მწვანეთვალება დემონი. 2 თავი

ერ კიდევ პოლიციაში ვმუშაობდი. რამდნეიმე წამით მოვკარი თვალი მას და მის მწვანე თვალებს და რატომრაც სულ იმ გოგოს თვალები მიდგას წინ. თიტქოს ყველა ქალში მას ვეძებ მაგრამ ვერ ვპოულობ. ვიცი რომ ეს სისულელეა და აკვიატება მაგრამ რაღაცნაირად მას ველოდები.

"ნი" "ნე" (თავი8)

-გახსოვს ის დღე,მე და ალექსი ანასტასიას წიგნის პრეზენტაციაზე რომ მოვედით? _ ღიმილით ამომხედა ქვემოდან -ჭკუიდან გადამიყვანე იმ დღეს

მთვარის მეგობარი (თავი 2)

- მე გავხდები შენი. - გამიღიმა ბავშვურად. თავი დამნაშავედ მაგრძნობინა მისმა უსაყვარლესმა ღიმილმა და ციმციმა თვალებმა, რომლებიც ასეთი ლოდინით მომშტერებოდნენ. - უკვე საკმარისად ბევრი მყავს, ვისაც გულის ტკენა შეუძლია.

გიჟი ექიმი მატარებელში (9 თავი)

თორნიკე ნატას წინ მიუძღვებოდა და თან ათვალიერებინებდა ყველაფერს.-აუ დავიღალე რამხელა საავადმყოფოა-აბუზღუნდა ნატა -ბოდიში თქვენო უდიდებულესობავ პატარა საავადმყოფო არ არსებობს ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის-ხელი აიქნია ბიჭმა -ისე ეგ რიჟა თმა სულ ღერა-ღერა

ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

სამი გზა (თავი 18)

ეს ის რთული დეპრესია აღარ იყო, რაც ოლიკომ გადაიტანა. ეს რაღაც უარესი იყო, რომელსაც ვერავინ გადაატანინებდა მას. ვერავინ, დათას გარდა...