სამი გზა (თავი 11)

ბიჭმა ჯერ უფრო მეტად შეკრა წარბები, უფრო მეტად გამოეხატა სახეზე ბრაზნარევი გაკვირვება, შემდეგ კი ცალყბად ჩაეცინა და თვალი აარიდა გოგონას მზერას. -თამაშობ. -მოკლედ მოუჭრა მან და სახე უმალვე დაუსერიოზულდა.

უცხო ( თავი 9 )

მენატრები ისე მენატრები, რომ სული მეხუთება, უშენობა მახრჩობს და ნელნელა მგუდავს. იცი ყველაზე ძალიან, რისი მეშინია?! - შენი ხმის ტემბრი, ნაზი მიხვრა-მოხვრა, ნატიფი ნაკვთები, შენი სურნელი, დროთა განმავლობაში არ ამოიშალოს, ჩემი მეხსიერებიდან.დედიკო,

2 ცხელი შოკოლადი და ერთი კაპუჩინო (თავი 1)

..აი ასე თორნიკე.ხო ვიცი სასწაული და დაუჯერებელი ისტორიაა მაგრამ ასეა.. ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი არეულობაა.ამიტომ არ გაგამტყუვნებ თუ ამის მერე ჩემთან მეგობრობას არ მოინდომებ -როგორ შემიძლია შენთან არ ვიმეგობრო მარიამ,შენ ხომ ასეთ ისაინტერესო ხარ..

ერთმანეთისთვის (თავი 6) {უშენოდ არ ვარ}

ისხდნენ ჩუმად-ქეთა ეტლში, რატი მის ფეხებთან და არაფრის თქმა არ უნდოდათ. უნდოდათ, კი, ძალიან ბევრი რამის თქმა სურდათ, მაგრამ იმ წამს-არა, იმ წამს თვითონ დუმილი ამბობდა ყველაფერს. -რატომ ჩამოხვედი?-ოთახში გასროლასავით გაისმა ქეთას ხმა. რატი არ ელოდა,

მნახველი მოკვდება ( თავი 3) +18

გავიდა დღეები. ჩვენ კი ისევ მხიარულად ვიყავით თითქოს არაფერიც არ ხდებოდა, ამ ყველაფრის მიზეზი ის იყორომ, ბიჭები ძალიან მოგვწონდა, მეც და ნიასაც. ნიას ცხადია რომ რაღაც გრძნობები ჰქონდა ლევანის მიმართ, და ერთმანეთისთვის უნდაეთქვათ რომ მათ ერთმანეთი

რაც არ უნდა მოხდეს 2 თავი

ვახშმამდე 3 საათამდე დრო კიდევ იყო დარჩენილი. ნომერში უსაქმოდ ჯდომას კი ტერასაზე გასვლა ვამჯობინე, გემრიელად მოვკალათდი და მიმტანს ჭიქა ყავა მოვატანინე. ფიქრებიდან სმს-ის ხმამ გამომიყვანა, რათქმაუნდა გიგა იყო -„მოუთმენლად ველოდები საღამოს“. საღამოს

მონსტრი (თავი 4-5-6)

-არ მომწონხარ!-კვლავაც მტკიცედ წარმოსთქვა-მიყვარხარ!-აღიარა და თითქოს გულიდან ტვირთი მოეხსნა,თითქოს სუნთქვა გაუადვილდა,ეს უკვე არარ იყო საიდუმლო რომელსაც 2 წელი ატარებდა. -სამწუხაროდ ეგ ჩემი პრობლემა არ არის!-თვალი ჩაუკრა ნაილმა და ღიმილით მიტრიალდა

სასიამოვნო მოულოდნელობა (1თავი)

როგორც ყოველთვის დილით ადრე მეღვიძება და უშედეგოდ ვცდილობ ძილი შევიბრუნო, თუმცა როგორც ყოველთვის მორიგი მცდელობაც კრახით სრულდება, მაგრამ ჯიუტად არ ვდგები ლოგინიდან და ველოდები მაღვიძარა როდის დარეკავს. ვწევარ და ფანჯრიდან შემოსულ მზის სხივებს

...სადღაც შორს... მთებში.. თავი 33

არგი წავალთ. მაგრამ გთხოვ უფლება მოგვეცი რომ ხანდახან მაინც გნახოთ. -დრო მჭირდება. მკაცრად გაიმეორა სოფომ და ანიშნა საუბარი დასრულებულიაო. კარი რომ გაიხურეს თითქოს ისევ ჩამოემხო ზეცა, ისე ატირდა. ღაპაღუპით სცვიოდა ცრემლები. უცებ მუცელში დაჭიმულობა

სამი გზა (თავი 10)

შეხების უფლებასაც არ მოითხოვდა, საერთოდ არ ნახავდა, თუკი ბიჭს არ ესურვებოდა, ოღონდაც ესუნთქა. ოღონდაც ეარსება. ამ უშველებელ ლურჯ ბურთზე, სადმე მისი ადგილიც უნდა ყოფილიყო.