მეგობრის ხათრით (თავი 4)

რამდენიმე შეხვედრის შემდეგ უკვე თავისუფლად შემეძლო მეთქვა, რომ მე ვატო შემიყვარდა!.. ან სულაც ძალიან შევეჩვიე. არ ვიცი ისიც იგივეს გრძნობდა თუ არა ჩემ მიმართ, მაგრამ ის კი ფაქტია, რომ გულგრილი არც ის იყო. ერთი სული მქონდა, როდის დავამთავრებდი

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამესამე თავი)

ოდესმე შეგცოდებიათ საკუთარი თავი?! ოდესმე გინატრიათ უფრო ძლიერი ყოფილიყავით?! ნერვებისა და სიბრაზისგან ცახცახებდა ელე. ცხოვრებაში ვერც კი იფიქრებდა, თუ შეეძლო ადამიანისთვის ზიანი მიეყენებინა, მაგრამ ახლა, ამ წუთას სიამოვნებით იქცეოდა ციხის უფროსის

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 16 თავი

შეგიძლია იფიქრო ის,რაც შენ გინდა.ჩემი ცხოვრება მხოლოდ ჩემია,ელიც ჩემია და ეს უნდა შეიგნო,ეს უნდა გაიგო.ლუკამ ფეხზე წამოდგა და თვალებში ჩახედა მარგოს თითქოს იქ უნდოდა ამოეკითხა სინამდვილე და გამოეცნო რამდენად შეცვლილი იყო მარგოს გრძნობები,რამდენად

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 10

-არ მოვიშორებ. შენი არაფერი არ მინდა უბრალოდ მინდა გცოდნოდააა და მეტი არაფერი.მე მივხედაავ შენ საერთოდ არც შეწუხდები სწრაფად მიირბინა დივანთან და ჩანთას ხელი წამოავლო. გონებული იდგა გიგი ნუთუ ასეთ ამაზზრზენია ანას თვალში რომ იფიქრა ამას მოსთხოვდა ??

შეგეჩვიე 24 თავი

-მალე თებეა, მალე მივალთ ცოტაც გაუძელი ჩემო მამაცო გოგო კარგი? -თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია და სუნთქვა დაიწყო. ღრმად აუდიოდა გულ-მკერდი. ყოველ წამოტკივებაზე თითო სანტიმეტრით პატარავდებოდა მეგონა. როგორც იქნა სავადმყოფომდე მივაღწიეთ რეინჯერებმა

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 9

-შეუძლებელია… ანამ თავი გააქნია რა სისულელეა ,ღმერთი ამას არ დაუშვებდა არა არა არაა.ანა თავს უაზროდ აქნევდა. -გაჩუმდი გოგოო გაჩუმდი რმერთს ნუ სცოდავ ამას არ დაუშვებდა კი არაა ღვთის წყალობა ეგ .. და თანაც ჩემი გიგის შვილია.. -არაა არაა გიგის

იო (თავი 8)

კარი გამოაღო და ადგილზე გახევდა. ზღურბლზე ნიკოლოზის ნაცვლად იო იდგა და სახეზე მისდაგასაკვირად ღიმილი აღარ შეემჩნეოდა. ბიჭი თამამად შევიდა სახლში ისე, რომ ლეასთვის არც შეუხედავს. ოსტატურად გააგნო მისაღების ოთახს და იისფერ დივანზე მოკალათდა.

მეგობრის ხათრით (თავი 3)

როგორ ცხელა!.. წარმომიდგენია ახლა ქალაქში როგორ ეცხელება. კიდევ კარგი დედაჩემს კოსტა სოფელში მიჰყვადა, ჩვენთან. თორემ ალბათ ქალაქში არც გავატანდი მის თავს. შუადღისით ჩამოსული ბებია კოსტამ იუცხოვა. არადა არასდროს, არავის უცხოობს.

დაბრუნება (თავი 5)

- როგორ შეიძლება ბავშვმა რამე დაამძიმოს ან გააფუჭოს? თუ რა თქმა უნდა ეს ცუდი არაა… - ვუღიმი და ლოყაზე ხმაურით ვკოცნი. - ივა, ბავშვს სიცხე აქვს შენ კი რა სისულელეებს მეუბნები. წავედით. - ვეუბნები და გზას ისე ვუბრუნდები, ვითომც არაფერი. უბრალოდ

ქალები არ ტირიან (თავი1)

ზამთრის სუსხიანი ღამე ყველაფერს შუაზე აპობდა და ყინავდა,მანქანებზე თეთრი საფარველი აიზბერგად იქცეოდა და შუა ღამის სააღებში ფანჯარაში თავგადმოგდებულ ადამიანებს ყურადღებას ართმევდა. იანრვარში იშვიათი იყო თოვლი,მაგრამ ეს ის უიშვიათესი სეზონი გახლდათ