ასეც ხდება ხოლმე (18 თავი)

აღფრთოვანებულები არ დარჩენილან მათი მშობლები. მაგრამ რა ექნათ? ბევრი ახსნითა და ლაპარაკით დაიღალნენ და ბოლოს მაინც დათანხმდნენ ახალგაზდებს.. მეორე დღეს რაჭაში ჩავიდნენ, ნიკოლოზის სოფელში. ნიდა აღფრთოვანებული უყურებდა მის წინ გადაშლილ სილამაზეს.

ჩვენ დღეს სიკვდილთან ბრძოლა წავაგეთ (I ნაწილი) (II თავი)

სახლამდე მიმიყვანა და მანქანა კორპუსთან გააჩერა. რატომღაც მეგონა, რომ რაღაცის თქმა უნდოდა. ნახვამდის.. დავემშვიდობე და სახელურს მოვკიდე ხელი, უკვე გადასვლას ვაპირებდი. შოკ, ხოო.- თავი მოვაბრუნე-გისმენ, არაფერს იტყვი? არაფერი, ძილინებისა. შუბლზე

მეორედ არ იბადებიან (თავი 1)

-ისე მიკვირს მთელი თვეებია გაიგნორებ და მაინც რომ ცდილობდ ურთიერთობის აღდგენას, ვოთ ეტა მინს. -იმას, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ. -მნიშვნელოვანი კი არა ერთი სული გაქვს შენი ტურტლიანი ხელებით სადმე მომიფათურო. -რა სიტყვებია ეს..

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი8)

ვივახშმეთ... ყველაფერი მივალაგეთ... სანდრო როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზეა, ლუკა და მე მოწყენილები ვსხედვართ და ველოდებით... დრო უსაშველოდ გაიწელა, იმედის გადაწურვამდე რამდენიმე წამამდე კარზე ზარია... უცებ ლუკას და ჩემი თვალები ერთმანეთს ხვდება,

ბედნიერების რეცეპტი (მეათე თავი)

ალბათ, ძნელი მისახვედრი არაა, რომ ბიუროკრატიულ მომენტებს, დოკუმენტების მოწესრიგებას და ბავშვის ოფიციალურად შვილად აყვანის პროცესს თეკლე და აკა აღარ დაელოდნენ, თორნიკე თავშესაფარში არ დატოვეს და თბილისში მათი თანხლებით წამოვიდა. ბედნიერი იყო ბავშვი,

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 7)

-ახლა დაიჩოქე! -რაა? რატომ?-შეშინებულმა ამოილუღლუღა გოგონამ და ლიამს მიაშტერდა. ლიამს არაფერი უთქვია,გოგონას მხრებზე ხელები დააწყო და ქვევით დაქაჩა,ლილემ კი ზეწოლას ვერ გაუძლო და მუხლებზე დავარდა. -მინეტს გამიკეთებ!-ლიამის სიტყვები განაჩენივით

ლელო (თავი 13)

ნეტავ, დრო არ გასულიყო. იქ გაჩერებულიყო. რა არის დრო? ეს ჩვენვე, ადამიანებმა შევქმენით და ახლა ვწუწუნებთ. ხო, ხო ჩვენ შევქმენით! აბა, თავიდან მზე ამოდიოდა და ჩადიოდა, წელიწადის დროები ერთმანეთს ცვლიდნენ, თვეები - თვეებს, კვირები - კვირებს, დღეები -

"ნი" "ნე" (თავი4)

მინდა სხეულის თითოეულ ნაწილს შევეხო,ვგრძნობ როგორ მიზიდავს,ვნებისაგან როგორ მიდუს სისხლი, ვუყურებ მის მოშიშვლებულ ყელს,მკერდს, წვივებს,რომლებიც ესოდენ ერთობ მაცდუნებელია ჩემი გარყვნილი ფიქრებისთვის,გაგიჟებული ღრმად ვსუნთქავ სუფთა ჰაერს მოზღვავებული

პროფესია ჰაკერი... (1 თავი)

_ბედნიერებიდან უბედურებამდე რომ ერთი წამია ალბათ მხოლოდ მაშინ ვაცნობიერებთ როდესაც ეს უბედურება ჩვენ დაგვატყდება თავს. _გააზრებაც ვერ მოვასწარი ამ სიტყვების რომ პირისპირ შევეჩეხე იმხელა ტრაგედიას რომელიც მეგონა მომკლავდა. _თუმცა რაც არ გვკლავს

მაბედნიერებ! (1 თავი)

მე ვარ მარიამი. ერთი ჩვეულებრივი გოგონა.მაღალი,გამხდარი და ლამაზი.გრძელი ყავისფერი თმით და ყავისფერი თვალებით.რომ ვთქვა უდარდელად ვცხოვრობ თქო ერთი სიტყვაც არ იქნება სიმართლე. რაც ჩემს თავზე ვიცი მხოლოდ ისაა რომ მამა დაბადებამდე დაიღუპა,დედა კი