ჩვენი წილი ბედნიერება ( თავი 4)

-თქვენი მონა მორჩილი ქალბატონო ლანკა.-ამბობს ვაჩე. ამაზე ყველას გვეცინება. ეს ბიჭი მოსიარულე იუმორია. გიუშა ჩუმად ზის, ვიცი მასზე თეკლას სიტყვებმა იმოქმედა. აუცილებლად დაველაპარაკები, როდესაც დავიმარტოხელებ. თუ სერიოზულად ფიქრობს დროა იმოქმედოს,

2 გრამი სიყვარული (თავი 2 )

მთაწმინდაზე_რაც შემეძლო მშვიდად ვუპასუხე და დერეფანში გავედი,ის იყო სასტუმრო ოთახის კარი უნდა შემეღო რომ ლევანის ხმა დამეწია -რა გინდოდა მთაწმინდაზე?_ჩემი ნერვები პიკს აღწევდა..მოვტრიალდი და გველივით სისინა ხმით ჩუმად ძალიან ჩუმად ვუთხარი -ვინ

სიმპათიური სტუმარი ( 24 თავი)

ერთი კვირა გავატარეთ სოფელში. ამ დროის განმავლობაში ვერთობოდით ისე როგორც პატარაობისას. მე და გაბრო ისევ ისე ვართ, ხოლო ახალი ამბავი ის არის რომ ლევანი და ანი მალე დაქორწინდებიან.

2 გრამი სიყვარული (თავი 1)

ოთახში მსუბუქი ნაბიჯებით შევედი,არ მინდოდა გამეღვიძებინა, მაგრამ უნდა შემემოწმებინა წუხანდელი მხოლოდ სიზმარი იყო თუ არა. შავი მძიმე კარები შეძლებისდა გვარად ჩუმად გავაღე და კომოდთან ავიტუზე.ოთახში შესულს თანაბარი და ღრმა სუნთქვა მომესმა.სანამ

ნოემბრის 13 (თავი 2)

"ცოლი არ მყავს და არც უნდა მყოლოდა!" -ფრაზა რომელმაც იმაზე უფრო მეტად დამაბნია ვიდრე წარმოვიდგენდი. ჩემი არეულ-დარეული ფიქრები კიდევ უფრო ამირია.. თითქოს ჩაახშო და ზემოდან რაღაც შავი ფარდა გადააკრა, რომელსაც ვერ ვწვდები. უფროსწორად დემეტრე არ

ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 6)

-შემიძლია მე გაგისინჯო საჯდომი-მისი ტუჩების სიმხურვალით აფორიაქებულმა,ვერც ვიგრძენი როგორ ჩამიცურა მარჯვენა ხელი და ცალ დუნდულაზე ძლიერად მომიჭირა-მგონი რაღაც დაგეტყო,რას იტყვი?-ისე ახლოს მედგა და მისი ხელი ფათური ისე მაგიჟებდა,რომ რამდენიმე წამი

შენ მაინც დარჩი (თავი 1)

მე მინდა შევეცადო და სიტყვებით გადმოგცეთ რას გრძნობენ ისინი ვინც,ზამთარში ფოთოლშემოცლილ გაშიშვლებულ ხეება ემსგავსებიან მათი მარტოსულობით,მარტო სულობით,იმიტომ რომ,ისინი მიატოვეს ან სიკვდილმა შთანთქა მიწის დახმარებით.მათი,საკუთარი საყვარელი

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (17-ბონუს თავი)

-ლიკუნა გაჩერდით!-წივილით ვიშვერ ხელს,გვიანია! ფილმის კადრივით ვხედავ დაცურებული ლევანის დაღებულ პირს და ნეფე-დედოფალი იატაკზე იშხლართება,ინსტიქტურად ვიწევი წამოსაყენებლად.ფეხქვეშ მიწა მეცლება,ჰო თუ ლოგიკურად ვიმსჯელებთ ეს ბაჩუკის შემდეგი ილეთი არ

ჩემი გულის ქურდი .( I თავი )

მე მქვია ალექსანდრა ,ვარ 17 წლის .ვსწავლოდ მე-12 კლასში .მამაჩემის სამსახურის გამო ბევრი სკოლა მქონდა გამოცვლილი ამიტომ სკოლის პირველი დღე არ მანაღვლებდა. 12 წლის ასაკში დედა გარდამეცვალა ამიტომ მამა მზრდიდა ,რომელიც თავისი სამსახურის გამო დიდ დროს

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (2თავი)

მივრბივარ, მივრბივარ და ადგილიდან მაინც არ ვიძვრი, ვხედავ როვორ ინგრევა ჩემი ოჯახი და ვერაფერს ვაკეთებ, სასოწარკვეთილი ვკივი მაგრამ არავის არ ესმის ისინი კვდებიან მაგრამ ვერ ვშველი………