ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 4)

-იდიოტი,თავხედი!თავი ვინ გგონია,რას მოდიოდა თუ არ შეეძლო წესივრად დამხმარებოდა! აი მარიამ,ეგეც შენი ნაქები უფროსი,ნამდვილი მუტრუკი აღმოჩნდა! -იცი ელენე,მესმის რასაც ამბობ და თუ ენას კბილს არ დააჭერ,ჩემი ხერხებით გაგაჩუმებ-უცებ მომაძახა,თან

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(9 თავი)

იმდენად სწრაფად მართავდა მანქანას მეც კი შემეშინდა(სისწრაფის მოყვარულივარ,მაგრამ რატომღაც ახლა არც კი მსიამოვნებდა) -ნიკა შეანელე გთხოვ კულტურულად დამაიგნორა და ცოტათიც კი არ შეუნელებია.

სიმპათიური სტუმარი ( 21 თავი)

მანქანაში ვიჯექი და ვნერვიულობდი. დღეს ხომ პირველად გაიგებდნენ ჩემი მშობლები ჩემი და გაბროს შესახებ. - ნუ ნერვიულობ- გადმომხედა გაბრომ და გამიღიმა. რათქმაუნდა! ყოველთვის ხვდება როდის და რატომ ვნერვიულობ.ჩვენს წინ მიმავალ მანქანას

მახინჯო (თავი პირველი )

დილით ადრე გავიღვიზე.მზე ანათებდა.. სკოლაში წასვლა არმინდოდა რადგან ჩემი პირველი დღე იყო, რაც სხვაგან გადავედით მე და დედა საცხოვრებლად. დედაჩემი არაცვეულებრივი ადამიანია ძალიან მხიარულია რასაც ჩემზე ვერ ვიტყოდი.. მე ელენა მქვია ქერა თმებით და

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეთოთხმეტე თავი)

დამშვიდი ანუკი, ვიცი ეს უფრო ადრე უნდა მექნა, მაგრამ ხომ გაგიგია“ სჯობს გვიან ვიდრეარასდროს“ თამო დაგვტოვე გთხოვ. ოთახში სამარისებული სიჩუმე გამეფდა ისმოდა ორივეს გახშირებული სუნთქვა.ჩემს უკან იდგა ვგრძნობდი,განძრევა არ შემეძლო, ხმა არ

დრამინა თავი 2

ბავშვების ხორხოცზე გეგასაც გაეღვიძა და ჩამომხედა,ჩემი საწყალი მზერა რომ დაინახა,გაიცინა და თავი უკან გადააგდო -აუ გეგა გავიჭიპე და გამიშვი რაა -ო დიდი ამბავი ჩემი ხათრით აიტანე!დაიბუზღუნა და ჩამომხედა

ასეც ხდება ხოლმე (მეორე თავი)

შაბათი დღე იყო.. ისტორიის ლექცია უკვე მთავდებოდა კარი ლუკამ, რომ შემოაღო თავის ძმაკაცთან ერთად.. მხარზე გადასაკიდი ჩანთა იღლიაში ამოედო, მარჯვენა ხელი წელზე ქონდა მიდებული და კოჭლობით მოიწევდა ჩემსკენ ..-ბექა მოდი მომეხმარე ბიჭო .. გადაულაპარაკა

ვერ შეგელევი მეხუთე თავი (+18)

მართალი რომ გითხრათ ძალიანაც არ მინდოდა წასვლა, მაგრამ სხვა გზა აღარ დამიტოვეს, მათ ვერ ვაწყენინებდი. როდესაც სახლიდან მივდიოდი ფეხები უკან მრჩებოდა, მისი დატოვება ერთი წუთითაც არ მინდოდა, მისი წყურვილი მკლავდა, არ ვიცი რა მემართებოდა, მაგრამ ამ

დილამშვიდობისა პრინცესა!!! (თავი მეოთხე)

ვთქვი ბუზღუნით ტაქსი გავაჩერე და წავედი.... დემეტრე. ლოლა ვთქვი იმ იმედით რომ დარჩებოდა და მოისმენდა ჩემს ახსნა განმარტებას მაგრამ არც კი შემოუხედავს ისე დაჯდა ტაქსიში და წავიდა...

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 3)

თვალები უკვე ნაცნობ პალატაში გაახილა როგორ ეზიზღებოდა ეს პროცესი ყველაფრის გააზრება დასკვნების გამოტანა. წამოიზლაზნა , კანკალით გავიდა გიორგის პალატისკენ, ეშინოდა მეგობარი ისევ დაძინებული არ დახვედროდა,ეშინოდა ყველაფერი წარმოსახვა არ ყოფილიყო