იისფერი დღიური (თავი 1)

დღეს იოვანეს ვეჩხუბე, ყველაფერს მიმახვედრა, რა დებილი ვიყავი, რომ ასეთ სისულელეებს ვაკეთებდი იოვანე იმედია არასდროს დამავიწყდება, მიყვარს, არ ვიცი, უბრალოდ ძალიან მიყვარს, არც კი მეგონა, რომ ასე დავამთავრებდით ურთიერთობას. დილას ისეთი მხიარული და

სვანეთში გამომყევი (თავი 6)

ზაფხულში,ჩვენი ურთიერთობიდან 10 თვის შემდეგ,დათომ მომთხოვა სვანეთში წავყოლოდი,რამდენიმე დღით მაინც..დედაჩემთან აარანაირმა თხოვნამ არ გაჭრა..არც ჩემმა,არჩ ჩემი მეგობრებისამ.. ამიტომ დათო სვანეთში წავიდა მე კი თბილისში დავრჩი იმ დღეს არ

თამაში მუსიკის წესებით (მეხუთე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეხუთე თავი პირობისამებრ მათთვის დამახასიათებელი სილაღითა და ხმაურით შეიკრიბნენ ბავშვები მიმღებში. კომბინიზონებსა და თბილ შარფებში შეფუთნილებს, მხოლოდ თვალები და ცხვირის წვეროები მოუჩანდათ, დიდი ზომის სათვალეები ნაწილს

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 3)

ღმერთო ამას აქ რა უნდა გავიფიქრე გულში,ამ ფიქრებიდან მისმა ბოხმა ხმამ გამომიყვანა -გამარჯობა- მე დაბნეული ვუყურებდი და ვფიქრობდი თუ რატო არ გაიოცა მან ჩემი ნახვა იმის შემდეგ რაც მოხდა,ამ ფიქრებში სულ გადამავიწყდა მივსალმებოდი.. -კარგად ხარ?

დაჩი.ანუ გზა ბედნიერებისკენ (მეორე თავი)

მირჩიეთ გავაგრძელო?ისევ მაკლდა და მენატრებოდა მაგრამ როგორც შემეძლო ამ გრძნობას ვინახავდი ჩემში 21აგვისტო მიყვარს ბათუმი,ხალხმრავლობა პირველი კურსის მერე ნამდვილად მჭირდებოდა ჩემს საუკეთესო მეგობრებთან ერთად დასვენება ანი,სოფო,ლუკა და რატი.ესენი

იმედის შუქი / light of hope თავი 10

ეს თავი უფრო ზოგადიაარვიცი კარგი გამოვიდა თუ არა ველი შეფასებებს ვერც გავიაზრე რამდენ ხანს ვიყავით ასე თვითონ რომ არ გაჩერებულიყო ვერ მივხვდებოდი,შუბლი შუბლზე მომადო, მის გახშირებულ სუნთქვას ვგრძნობდი ნუთუ რაც მოხდა რეალობა იყო?ვერც ცუდს ვამბობ ვერც

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( მესამე თავი )

თათული: აუ უმაგრესი ჯაზფესტივალია ანა: მე ცოტა მოვიწყინე თათული კაიი ახლა ჩვენი ხათრით გაძელი ანა: სხვა რა გზა მაქ :დდდდდდდ

ჩემი სიყვარული თავი 2

იმედია მოგწონთ ჩემი მოთხრობააა ახალბედავარ ამ საქმეში თუ რაიმე არ მოგწონთ გთხოვთ მითხარიიით და გამოვასწორებბ მადლობა მინდა გადაგიხადოთ ვინც კითხულობს ჩემს მოთხრობასსს მადლობაა ყველასსს ორივე ძაან სიმპოები იყვნენ ერთი ქერათმიან და მუქი ყავისფერი

სვანეთში გამომყევი (თავი 5)

მესამე სართულზე ავირბინე,ძლივს ვსუნთქავდი..დერეფნის ბოლოში დათო იდგა ვიღაცას ელაპარაკებოდა,რომ დამინახა წამმოვიდა მაგრამ სანამ რამეს მეტყოდა მე დავასწარი..ძლივს მოვაბრუნე ენა დაღლილობისგან..მაგრამ მაინც შევძელი და ვუთხარი

სადღაც შორს... მთებში თავი 10

-რა გაცინებს?მიშველე რამე?-შეევედრა თამუნა და სატირლად მოემზადა. სოფოს გულწრფელად შეეცოდა მეგობარი. ის ხომ ბავშვობიდანვე ფაქიზი და სათუთი იყო. ისეთი ჭიანჭველასაც რომ ვერ დაადგავდა ფეხს. სოფო კი ბავშვობიდანვე ახტაჯანა. სულ რაღაცას აშავებდა.