ცინიკოსი (თავი 2 )

მას შემდეგ ხუთი წელი გავიდა.ხუთი მტანჯველი წელი.რა უცნაურია ცხოვრება.ყველაზე ნაკლებად ველოდი აქ მის ნახვას,მაგრამ ელბათ ესეც ბედისწერის ბრალია. მაშინ თვრამეტი წლის ვიყავი,ნაცნობის კეთულგანწყობის და დახმარევის შედეგად სამსახური გამომიჩნდა,ძალიან

ველური ორქიდეა (15 თავი)

ნუ იყურები ეგრე! - ვუთხარი შეკავებული სიცილით და თვალი ავარიდე, რომ არ გამცინებოდა. _ეგრე როგორ? _აი ეგრე, როგორი სახეც გაქვს. _როგორი სახე მაქვს? - პირდაპირ ჩემს ნერვებს ცდიდა. თან ისე უცოდველი კრავის თვალებით მიყურებდა. _ვაიმეე, არაფერი არა.

სიმპათიური სტუმარი ( 1, 2, 3, 4, 5 თავი)

გამარჯობათ მეგობრებო! ჩემი წინა პროფილი რატომღაც ჩემთვის მიუწვდომელი გახდა. ამიტომ ახალი შევქმენი. პირველ 5 თავს ერთად ვდებ. ხვალ გპირდებით რომ მეექვსესაც დავდებ. ველოდები შეფასებებს კომენტარებში. ეს არის ისტორია გოგონაზე, რომელმაც ბევრი რამ

მ.ი.(თავი 6)

-აუ დავლიოთ გახევამდე?-იდეა წამოაყენა საბამ. -ბაზარი არაა,აი გათიშვამდე ვსვამთ-ვთქვი და ხტუნვა დავიწყე -შენ არა !-მითხრა გაბრიელმა და კუშტად შეკრული წარბებით გადმომხედა.

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 10 თავი

-კიდევ რამე არ მოგწონს-შემომხედა დაეჭვებულად, ისეთი სასაცილო იყო, ცალი წარბი აწეული, დოინჯშემორტყმული და მაგრად მოკუმული ტუჩებით -სასწაულად გამოიყურები, ნუ გაქვს ეგეთი მოწყენილი სახე, მერე რა რომ შეყვარებული ყავს, ეგეთები დაგიშურებია?! -კაი რა შენ

პირადი ნარკოტიკი (თავი 3)

უნდა მენახა ანი სანამ წავიდოდა. ჯანდაბა მთელი ერთი თვე. ვეღარ ვნახავდი ამ ერთ კვირაში ისე მიმაჩვია თავი, ასე მეგონა ვეღარ გავძლებდი.... ამ ფიქრებში აეროპორტთან როგორ მივედი ვერ გავიგე მალევე შევამჩნიე ლუკა და მის უკან ანი რომელიც ჩემსკენ მორბოდა.

დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ (6ე თავი)

ტატასთან ლაპარაკის შემდეგ 2 კვირა გავიდა სანდროსთვისაც არაფერი მითქვამს ხან კარგად იქცეოდა,ხან ძალიან ცუდად მეც კი ამტანი შეყვარებულივით ვუთმენდი და თავს ვიმშვიდებდი დროებითიათქო,არეულია და დალაგდებათქო უკვე თბილისში მივდიოდით სანდროსთან ამ

იმედის შუქი / light of hope თავი 13

ახლა ის ხომ ჩემი თვალებია,ჩემი თვალისჩინი,მე მისით ვხედავ ბუნებას არ იღლება რომ ყველაფერი დეტალურად ამიღწეროს ხე,მთა მინდორი,ქუჩა მდინარე

სადღაც შორს... მთებში თავი 13

ისევ წარსული გაახსენდა. თითქოს ეს იყო მისი ბედი. ყველა გარბოდა მისგან. თითქოს კეთროვანი ყოფილიყო. მითუმეტეს იმის მერე რაც თავის ამბების შესახებ მოუყვა ბიჭს. ათასი ფიქრი აერია თავში და ისე აიბურდა რომ ბოლო არ უჩანდა. ფიქრობდა რომ ბიჭი გაურბოდა და

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 3

უკვე 1:30 იყო ვიღაც მანქანით მოვიდა ფანჯრიდან გავიხედე და რას ვხედავ იოანე დემე ლაშა და ალექსანდრე ოთხივე სმოკინგებში გამოწყობილები, მე ზევით ვიყავი და ქვევით ჩასულს ისინი შემოსულები იყვნენ და ყველას ყურადღება მიიქციეს -ჩემი იუბილარი გოგოო