არჩევანი ( თავი 3)

მთელი ხმით ვიწყებ კისკისს და ხან საკუთარ მუხლებს ვაწყდები და ხანას სავარძლის საზურგეს. ჩემს კისკისზე ისიც იღიმის, მართალია დაბნეული და ჩემს ნორმალურობაში დაეჭვებული, მაგრამ მაინც იცინის. წინ იხრება და მუხლებს იდაყვებით ეყრდნობა, ინტერესით მაკვირდება

ბედისწერა (თავი 8)

დილით შუბლეზე კოცნამ გამაღვიძა,თვალები რომ გავახილე დავინახე ტატო რომელიც ჩემს გვერდით იჯდა და მოსიყვარულე მზერით მიყურებდა. -რომელი საათია? -1ის ნახევარია.

ბრალდებულო! თავი 4.

დანიელის კოცნამ ცოტა ხნით გამაბრუა. გაშტერებული ვუყურებდი ჩემ წინ ასვეტილ ბიჭს და გული ოდნავ ამიჩქარდა. "ისევ ვნება"...გავიფიქრე ჩემთვის. -შემოდი.-ვუთხარი გაწონასწორებული, მაგრამ ჩუმი და სექსუალური ხმით.

არჩევანი (თავი 2)

"ღმერთო დამეხმარე გავარკვიო, მივხვდე სად ან რით ჰაჰაჰა" ე ალექსანდრეს სხვა ქალისკენ. ნუთუ ყველაფერი ჩემი მიზეზით მოხდა?" უკვე მერამდენე ღამეს ვათენებ მიზეზის ძებნაში, მაგრამ უშედეგოდ. ალბათ მკითხავთ თუ ხვდებოდი და ეჭვობდი რა გაჩერებდა მის გვერდითო.

მ.ი.(თავი 9)

-თქვენ დაგემსგავსეთ-თვალი ჩავუკარი, თათასთან გავედი და ყველაფერი მოვუყევი.შემდეგ წერილი მოვამზადე,ჩავიცვი,გიორგის მანქანის გასაღები ,,ვითხოვე" და დანიშნულების ადგილისკენ გავწიე.გზად მაღაზიებში შევიარე და 1საათში ადგილზე ვიყავი... მიყვარს მისაქციელში

ბრალდებულო! თავი 3.

დანიელი ნაძვის ხის მორთვისას ძალიან სექსუალურად გამოიყურებოდა, თუმცა ეს არასაჭირო ფიქრები მალე ამოვიგდე თავიდან. ავტომატურად მივედი ნაძვის ხესთან და მეც რავიწყე მისი გალამაზება. დრო ისე გადიოდა, ვერც ვამჩნევდი. Nick Cave-O'Children ჩაირთო. ბოლო

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 11 თავი

კატო მთელი კვირა ვისვნებთ და მეც მეტი რა მინდა გავჯეჯილდი, ვუსაქმურობ და მარის ნერვებს ვუშლი, მეტი რა საქმე გვაქვს რაა. მარი იმ საღამოზე არ ლაპარაკობს სიტყვაც კი ვერ დავცდევინე,მაგრამ რას ვიზამ მეგობარი ვარ და მოთმინება მმართებს.

სიმპათიური სტუმარი ( 9 თავი)

ორი კვირაა გასული რაც დავბრუნდი თბილისში. ჩვეულებრივი დღე ივლისისა. ღამე ისევ საავადმყოფოში გავატარე. რთული გრაფიკი მაქვს. ღამით საავადმყოფოში ვრჩები, ჩემთვის განკუთვნილ კაბინეტში ვიძინებ. ჩემი ხუთოთახიანი ბინის აქტიური სტუმარი არ ვარ.

ველური ორქიდეა (16 თავი)

_საღამო მშვიდობისა! - ამ დროს გიგიც მოვიდა და ღიმილით მოგვესალმა. უკვე ცუდად ვიყავი. ეს ხმა, ღიმილი და მზერა რომლითაც მე მიმზერდა, ძალას მართმევდა. თავს შემოვუძახე, ბეჭებში გავსწორდი და სალამი დავუბრუნე.

მ.ი. (თავი 8)

-აი შენ! ჩემი სახელიც კი არ ახსენო გაფრთხილებ!ასე ხო? გაჩვენებ დღეიდან რა არის სიჯიუტე! არ მესმის ასე როგორ იქცევი,ყოჩაღ!