წარსულის ლანდები თავი 6

გამარჯობა ალექს, ღიმილით მიესალმა გიორგი, თითქოს აქ უნდა ყოფილიყო და გასაკვირიც არაფერი იყო იმაში რომ ის მის სახლში ცდილობდა შესვლას, არ შემომიშვებ? ისევ გაოცებული იკითხა -გიორგი აქ რას აკეთებ? ბოლოს და ბოლოს აგონიიდან გამოვიდა. -საქმე მაქვს შენთან,

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 18

ყველაფერი გავამზადეთ ისეთი სუფრა გავშალეთ, რო წუნსაც კი ვერ უპოვნიდით, გიორგი წამითაც არ მომშორებია გვერდიდან. ლუკა და ანი 2 საათში მოვიდოდნენ სუფრა გავაწყვეთ და მისაღებში გავედით. - გამიმხელ სიმართლეს თუ ისევ დაველოდო? - დაელოდე, მაინც მალე

ერთხელ წვიმაში (პირველი თავი)

ერთხელ წვიმაში ( პირველი თავი ) ძალიან ადრე მეგონა რომ სიყვარული ძალიან მარტივი იყო უბრალოდ ერთმანეთი შეუყვარდებოდათ მერე ცოლ-ქმარი გახდებოდნენ და იცხოვრებდნენ დიდხანს და ბედნიერად. მაგრამ ჩემს შემთხვევაში სულ სხვანაირად იყო ყველაფერი.ჩემს

ბოლოს მაინც ჩემი დაგერქვა! (1 თავი )

ანოო დე ადექიი დაგაგვიანდა -აუ ცოტახანიც რა დე -არა ანო გაგვიანდებაა დროზეე -კაი ხო ვდგებიი გამარჯობა მე ანანო დადიანი ვარ 19 წლის ვცხოვრობ თბილისში ვარ დედის ერთა და ყველაზე საუკეთესო მშობლები მყავს მთელს მსოფლიოში, გარეგნობით მაქვს მწვანე

არქანგელოზი ( თავი 7 )

- თქვენ , თქვენ , თქვენ ... მე ვერ გიტანთ თქვენ , - საოცრად გაბრაზებული სახე ჰქონდა გოგონას , თვალებს ვერ უჯერებდა , რომ მისი უფროსი , რომელთანაც მომავალი ოთხი წელი უნდა ემუშავა , ეს უზნეო ლუციფერი იქნებოდა ...

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 5) +18

-აქ რასაკეთებ იოანე? -მომენატრე... რაიყო არ შეიძლება? -შენ ნორმალური ხარ? -წესიერად არცკი გიცნობ, მოდიხარ და ჩემ ლოგინში წვები... -ჩემ ლოგინში შენ იწექი პირველად ისე რო იცოდე ))) -ეგ ყველაფერი არ მახსოვსთქო გითხარი, სრულ გონებაზე რო ვყოფილიყავი

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 4)

გიორგი უკან გამობრუნდა და სახლში ავიდა,ცოტა იმეცადინა და დასაძინებლად დაწვა,სულ ნათიას კითხვებზე და მასზე ეფიქრებოდა.ბოლოს როგორც იქნა ჩაეძინა.დაახლოებით ღამს სამი საათი იქნებოდა,გიჟივით წამოხტა და თვალები ბოლომდე დაქაჩა,რომ როგორმე

წარსულის ლანდები თავი 5

იმ საღამოსვე ჩაალაგა თავისი ტანსაცმელი, ყურადღებას ამ წუთას ვერაფერზე ამახვილებდა, არაფერი აინტერესებდა მხოლოდ იმას ფიქრობდა რომ როგორმე ეს აზრები დაეწყო, როგორმე ეფიქრა და დასკვნა გამოეტანა, რა იგრძნო? ან ნუთუ საერთოდ იგრძნო რამე? ვერ ხვდებოდა,

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი I)

ფიქ­რი ელ­ვა­სა­ვით გაკ­რ­თა გო­ნე­ბა­ში, წა­მით გა­ა­ნა­თა და გაქ­რა. რა­ტომ­ღაც, დი­ლი­დან­ვე ამეკ­ვი­ა­ტა ფრა­ზა: `შე­ნით გა­რუ­ჯუ­ლი ჩე­მი ოც­ნე­ბა შო­კო­ლა­დი­ვით ყა­ვის­ფე­რი­ა~. მახ­სოვს, ბავ­შ­ვო­ბა­ში დავ­წე­რე ეს ლექ­სი, რო­ცა პა­ა­ტა

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 4) +18

-ემიი -ხო დეე რა ხდება? -სალი მოვიდა -უთხარი შემოვიდეს ტირილისგან დასიებული თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე, არ მინდოდა სალის შეემჩნია, რომ ვტიროდი. დაკითხვის ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი... -ემი -შემოდი სალ -რაშვები? რა გჭირს? რატომ გაქვს